Ταξιαρχία αόπλων της ρούμελης-Ηρωϊκη πορεία
Σταμάτη Γιαννακόπουλου έκδοση 1948

Το βιβλιαράκι αυτό, δίνει σέ αφήγηση, λίγες αμυδρές γραμμές τής ηρωικής πορείας τής ταξιαρχίας των άοπλων πατριωτών τής Ρούμελης.
Ή πορεία των άοπλων, στέκεται σήμερα, ένα λαϊκό διαμάντι στην ιστορία του απελευθερωτικού μας αγώνα.
Σαράντα μέρες και σαράντα νύχτες πάλαιψαν με γυμνά στήθια και ξυπόλητα πόδια, οι πατριώτες τής ταξιαρχίας, για να φτάσουν εκεί πού με το όπλο στο χέρι, θα μπορούσαν να πολεμήσουν για τη λευτεριά τής πατρίδας.
Πάλαιψαν μ’ ανώτερη λαϊκή επαναστατική έξαρση πού φτάνει τίς μεγαλύτερες αγωνιστικές δημιουργίες τού λαού μας, με παγωνιές και με θύελλες, με την πείνα, με τα πλημμυρισμένα ποτάμια, πάλαιψαν και νίκησαν την εχθρότητα τού χειμώνα και τη λύσσα των μισθοφόρων.
Σέ μάχες 22 ήμερών και σέ νυχτερινές ενέδρες, νίκησαν, ανάτρεψαν και κυνήγησαν, ρεζίλεψαν και ξευτέλισαν το θρασύδειλο εχθρό, πού κινητοποίησε ολόκληρες ταξιαρχίες, δεκάδες αεροπλάνα, πυροβολικό και τανκς, ακόμα και πολεμικά πλοία άπ' τη θάλασσα και ρίχτηκε αφηνιασμένος πάνω στην "εύκολη λεία" των άοπλων πατριωτών, με σκοπό να τούς εξοντώσει ή να τούς αιχμαλωτίσει.
Με κρυοπαγημένα και πληγιασμένα πόδια, οι άοπλοι πατριώτες, σέ νυχτοήμερη ασταμάτητη πορεία, κάλυψαν ένα μεγάλο χώρο, έξη βουνοσειρές απ' τnν Ρούμελη ως τη Μακεδονία, διασχίσαν τέσσερις μεγάλους κάμπους και έξη δημοσιές, βαθιά μέσ’ τις γραμμές του εχθρού.
Οι μοναρχοφασίστες μισθοφόροι των ξένων, κούφιοι και χρεωκοπημένοι, ανίκανοι να νοιώσουν το λαϊκό μεγαλείο και στις ψηλότερές του κορφές, πήγαν να θριαμβολογήσουν ξετσίπωτα για τους λίγους αιχμάλωτους και τούς τραυματίες πού έπιασαν. ‘Όμως ή λαϊκή αυτή εποποιΐα, είναι μια νίκη πού δε θα σβήσει άπ’ τη μνήμη τού λαού μας. Τα ματωμένα χνάρια των άοπλων πατριωτών, έγραψαν πάνω στις χιονισμένες κορφές, την ίδια την ηρωική και νικηφόρα πορεία του Δημοκρατικού μας Στρατού, τού λαού μας.
’Εμείς δεν πρέπει ν' αφήσουμε να χαθεί, αυτό το χρυσάφι μαζικού λαϊκού ηρωισμού, ακατάλυτης προσήλωσης στο στόχο, λαϊκής αλληλεγγύης και συντροφικότητας, καρτερίας και μαζικής συνειδητής πειθαρχίας.
’Αντίθετα, τη νίκη αυτή τού λαού μας πού μάχεται και με γυμνά στήθια ενάντια στον πάνοπλο εχθρό, πρέπει να την κάνουμε πείρα και δίδαγμα, να τη γονιμοποιήσουμε μέσα στις ψυχές των μαχητών και των στελεχών του Δημοκρατικού μας Στρατού, όλων των πατριωτών της Ελλάδας, ως τις πόλεις πού πρέπει να μάθουν πώς πολεμούν και πώς νικούν οι πατριώτες πού δε χάνουν την πίστη τους στη νίκη και μπρος στις μεγαλύτερες δυσκολίες, αυτός είναι και ό καλύτερες τρόπος να διαφυλάξουμε αυτό το λαϊκό διαμάντι, πλάι σέ τόσες άλλες παραδόσεις πού δημιουργεί ό σημερινός για τίς γενιές πού θάρθουν...