Ο ΕΛΑΣ ΤΗΣ ΑΘΗΝΑΣ

Ο ΕΛΑΣ ΤΗΣ ΑΘΗΝΑΣ
του Ορέστη Μακρή (Γιάννη)
καπετάνιου του 2ου Συντάγματος του ΕΛΑΣ 7 Νοεμβρίου 1944.

Είναι η μέρα που για πρώτη φορά οι Άγγλοι στρατιώτες προκαλέσανε τον 6ο λόχο του ΙΙΙου τάγματος. Ήταν 7 το βράδυ κι όλοι οι μαχητές του λόχου βρίσκονταν στη γιορτή που γινότανε στην πλατεία της Νέας Ελβετίας. Ξαφνικά μας ειδοποιούν πω ς δυο φορτηγά με Άγγλους στρατιώτες σταμάτησαν κοντά στην πλατεία. Δεν προφτάσαμε να ζυγώσουμε και τρεις Άγγλοι μας πρότειναν τα αυτόματα, όπως μας τα είχανε πολλές φορές προτείνει οι γερμανοτσολιάδες. Προσπάθησα να τους δώσω να καταλάβουν πως δεν είναι τιμητικό γι’ αυτούς να χτυπάνε τον ΕΛΑΣ που χρόνια πολεμούσε τους καταχτητές.

Άδικα όλα. Μας αφοπλίζουν και μας σπρώχνουν παραπέρα. Η συνοικία όμως ξεσηκώνεται κι ο λαός πλησιάζει απειλητικά. Οι Άγγλοι τα χάνουν, βρίσκουν μια ανόητη δικαιολογία και φεύγουν ντροπιασμένοι. Όλα πια δείχνουν πως προσπαθούσαν με κάθε τρόπο να βρουν μια δικαιολογία για να μας χτυπήσουν.

Στις 20 του Νοέμβρη επαναλαμβάνεται η ίδια απόπειρα στην Καισαριανή. Τρία αυτοκίνητα με Εγγλέζους σταματούν κοντά στη διοίκηση του προτύπου τάγματος και προσπαθούν να αφοπλίσουν τον αντάρτη Λουμπάρ που αντιστέκεται και φωνάζει πως το όπλο το πήρε πολεμώντας τους Γερμανούς και δεν το παραδίνει σε κανέναν.

Τρέχει ο διοικητής του προτύπου, ταγματάρχης Ορέστης Βαλαλάκης και προσπαθεί να τους εξηγήσει πως η στάση τους απέναντι στο λαό και στον ΕΛΑΣ είναι εχθρική. Οι Άγγλοι είναι αμετάπειστοι. Αφού εξαντλήθηκε κάθε ειρηνικό μέσο συνεννόησης οι Ελασίτες αποφασίζουν να μιλήσουν στους Εγγλέζους τη γλώσσα που φαίνεται πως καταλαβαίνουν. Στήνουν τα πολυβόλα και τους διατάζουν να ξεκουμπιστούν. Οι Άγγλοι παύουν ως δια μαγείας να είναι ανένδοτοι, μαζεύουν τα βρεμένα τους και φεύγουν, ενώ ολόκληρος ο λαός της Καισαριανής που είχε συγκεντρωθεί στο μεταξύ, τους σφυρίζει και τους γιουχαΐζει. Τέτοια επεισόδια δεν
δείχνουν βέβαια ιδεώδεις συμμαχικές σχέσεις, αλλά αυτό θα έπρεπε να βάλει τους Άγγλους στη σκέψη, πώς αυτός ο λαός που τους έπνιξε στις 12 του Οκτώβρη στα λουλούδια και τους σήκωσε στα χέρια, τους πετάει αργότερα με τις κλωτσιές από τις συνοικίες του;

Η απάντηση στο ερώτημα είναι πως ο λαός μας είναι αγγλόφιλος, όπως είναι φίλος όλων των ελεύθερων λαών. Του ζήτησαν όμως να γίνει αγγλόδουλος κι αυτό ήτανε αντίθετο με την εθνική του τιμή και αξιοπρέπεια.

Και οι προκλήσεις δεν έχουν τέλος. Από τα μέσα του Νοέμβρη χίτες, παπαγιώργηδες και μπουραντάδες του 1ου
τμήματος εγκαθιστούν μπλόκο στο τέρμα Παγκρατίου και στο νοσοκομείο Συγγρού, κάνουν έρευνες, απειλούν και βρίζουν τους δημοκρατικούς πολίτες. Στήνουν δολοφονική ενέδρα στην ηρωίδα ελασίτισσα Ευτυχία Μουρίκη που σαπίζει σήμερα στις φυλακές με γεμάτο το κορμί της απ’ τα τραύματα των γερμανοτσολιάδων, των Γερμανών και των σκόμπηδων.

Από τα λόφο του Αράπη πυροβολούν το κτίριο της διοίκησης του προτύπου τάγματος.
Στις 25 του Νοέμβρη Άγγλοι προσπαθούν ν' αφοπλίσουν μια διμοιρία του προτύπου τάγματος που πήγαινε στο Κατσιπόδι. Γίνεται σύγκρουση και οι Άγγλοι τρέπονται σε άταχτη φυγή κάτω απ’ τα γιουχαΐσματα του πλήθους.
Στις 27, 28 και 29 του Νοέμβρη η Ορεινή Ταξιαρχία ακροβολίζεται ανάμεσα στην Καισαριανή και τα Κουπόνια, για να κάνει
«γυμνάσια». Στη διάρκεια των «γυμνασίων» μια σφαίρα βρίσκει το μικρό Δουρμούση στην κοιλιά και τον τραυματίζει θανάσιμα. Η δολοφονία του Δουρμούση ήταν από τα πιο αποτρόπαια εγκλήματα που διαπράχτηκαν τις παραμονές του Δεκέμβρη, γιατί ο Δουρμούσης δεν ήτανε ελασίτης. Ήτανε 12 χρονών παιδί και την ώρα που δολοφονήθηκε έπαιζε στην αυλή του με τέσσερις φίλους του. Ο δολοφόνος του όμως ήξερε ότι όποιον και να σκοτώσει στην Καισαριανή «κέρδος» είναι, γιατί, όλοι τους είναι «κουκουέδες».
Και δε δίστασε να πυροβολήσει το παιδάκι.

Την 1η του Δεκέμβρη μπροστά στο Αστυνομικό τμήμα του Παγκρατίου, εγγλέζοι προσπαθούν ν' αφοπλίσουν έναν Ελασίτη. Ο διμοιρίτης του προτύπου Βασίλης Σαραντόπουλος προσπαθεί να τους αποτρέψει και δέχεται από πίσω μια ριπή αυτομάτου που τον σωριάζει νεκρό. Η σύγκρουση γίνεται μέρα με τη μέρα αναπόφευχτη. Απ’ τη μια προσπαθούν να αφοπλίσουν τον ΕΛΑΣ κι από την άλλη εξοπλίζουν όλα τα φασιστικά καθάρματα.

Ο καθένας πια αναρωτιέται, αφού τώρα που είμαστε οπλισμένοι μας προκαλούν και μας δολοφονούν έτσι ξετσίπωτα, τι θα γίνει όταν τους παραδώσουμε τα όπλα;

Έτσι ο λαός μας που αντίκρισε νικητής τον ήλιο της απελευθέρωσης, σακατεμένος, κουρελιασμένος, πεινασμένος,καταματωμένος έβλεπε τους Άγγλους ιμπεριαλιστές και τα ελληνόφωνα όργανά τους, να τον χτυπούν χειρότερα και από τους γερμανοφασίστες.

Τα συνθήματα «Θάνατος στους προδότες» ,
«Ψωμί και λευτεριά στο λαό»
δεν ήταν απλά λόγια. Αποτελούσαν οργανική ανάγκη κι ήταν το πιο μικρό έπαθλο της νίκης που δικαιούνταν και πάλευε αποφασιστικά για την απόχτησή του. Κι ήρθε το πλήρωμα ασιστικό χτύπημα, έβγαλε ο Σκόμπυ το γνωστό «φιρμάνι» σαν νέος « γκαουλάιτερ» περιφρονώντας ακόμη και την δήθεν « Εθνική»Κυβέρνησή μας, να του παραδώσουμε λέει τα όπλα μας, γιατί αλλιώτικα θα μας άφηνε νηστικούς και μας έταζε κι από μια χρυσή λίρα για κάθε όπλο σαν αμοιβή για τις υπηρεσίες που προσφέραμε στην πατρίδα μας. Πόσο λίγο μας ήξερε αυτό το κτήνος της Αγγλίας!

Ο λαός μας απάντησε στις 3 του Δεκέμβρη με την ειρηνική μεγάλη διαδήλωση στο Σύνταγμα και τότε ο Σκόμπυ έδωσε το σινιάλο για την έναρξη της ΣΦΑΓΗΣ του ελεύθερου δημοκρατικού λαού της Αθήνας και του Πειραιά.

Διαβάστε σε pdf αυτές τις σπάνιες εκδόσεις:
ΟΙ ΑΝΑΤΟΛΙΚΕΣ ΣΥΝΟΙΚΙΕΣ ΤΟΝ ΔΕΚΕΜΒΡΗ ΤΟΥ 1944 - ΕΚΔΟΣΗ ΤΗΣ 6ης ΑΧΤΙΔΑΣ ΤΗΣ Κ.Ο.Α ΑΘΗΝΑ 1945
ΟΙ ΞΕΝΟΙ ΓΙΑ ΤΟ ΔΕΚΕΜΒΡΗ - ΕΚΔΟΣΗ ΤΟΥ ΕΑΜ ΔΕΚΕΜΒΡΗΣ 1945
ΕΑΜ ΑΝΑΤΟΛΙΚΕΣ ΣΥΝΟΙΚΙΕΣ ΑΘΗΝΑΣ 1941 1945 ΕΚΔΟΣΗ ΤΟΥ ΕΑΜ 1945