Η ανατίναξη της σήραγγας κοντά στο Κούρνοβο,
και η εκτέλεση 106 πατριωτών




Οι Αγιοι 106


«Οχι κραυγές και κλάματα
ιερή σιγή να φέξει
το χώρο ετούτο που έπεσαν
οι Αγιοι 106
γερόντοι και ανταρτόπουλα
παιδιά της Ρωμιοσύνης
κάθε όνομα και ένα σπαθί
κ’ ένα άστρο αδελφοσύνης
ωσότου να ‘ρθει η Λευτεριά
στάρι κι ανθό να σπείρει
και το θλιμμένο Κούρνοβο
να στήσει πανηγύρι
κ’ οι 106 αδούλωτοι για πάντα αναστημένοι
φρουροί του δίκιου να ορθώσουν
μέσα στην οικουμένη».

                                                                                                                       επιτύμβιο γραμμένο από τον ποιητή Γιάννη Ρίτσο

Στις 19 του Μάη 1943, 6 μήνες μετά την ανατίναξη της γέφυρας του Γοργοπόταμου (25.11.1942) συγκροτήθηκε το Γενικό Στρατηγείο του ΕΛΑΣ, με στρατιωτικό αρχηγό το Στέφανο Σαράφη, καπετάνιο τον Αρη Βελουχιώτη και Πολιτικό Επίτροπο, αντιπρόσωπο του ΕΑΜ τον Βασίλη Σαμαρινιώτη (Ανδρέα Τζήμα). Σ’ αυτή τη συνεδρίαση ο Αγγλος Ταξίαρχος Εντι Μάγιερς καταθέτει σχέδιο για την ανατίναξη της γέφυρας του Ασωπού και ζητάει από τον ΕΛΑΣ να διαθέσει δυνάμεις για να κτυπήσει τη φρουρά της γέφυρας και να διευκολύνει τους Αγγλους σαμποτέρ. Η πρόσβαση στη γέφυρα από ανατολικά και δυτικά, ήταν αδύνατη. Μόνο μέσα από τις σήραγγες και στις δυο πλευρές του φαραγγιού μπορούσε να πλησιάσει κανείς την γέφυρα και να επιτεθεί στη φρουρά της. Το Στρατηγείο εκτίμησε ότι το σχέδιο καταστροφής, με αυτό τον τρόπο, της γέφυρας, ήταν ανεφάρμοστο, το απέρριψε και αντιπρότεινε την ανατίναξη της σήραγγας κοντά στο Κούρνοβο, κοντά στο σταθμό Νεζερού – Δομοκού, συνολικού μήκους 510 μέτρων.

Τη νύχτα της 1ης προς τη 2α Ιούνη  4 ομάδες ανταρτών του ΕΛΑΣ Δομοκού αναλαμβάνουν την εκτέλεση της επιχείρησης. «Η μια ομάδα δεξιά της γραμμής προς το Κούρνοβο, καμιά 300 μέτρα από το στόμιο της Γαλαρίας, με αποστολή να χτυπήσει τυχόν περίπολο ή άλλο ιταλικό τμήμα που θα ερχόταν από το στόμιο της Γαλαρίας. Η 2η ομάδα θα πήγαινε 300 μέτρα από το στόμιο της Γαλαρίας προς Νεζερό, με την ίδια αποστολή. Σ’ αυτή την ομάδα ήμουν και εγώ. Η 3η ομάδα ήταν η εφεδρεία , για κάθε απρόβλεπτο ενδεχόμενο. Η 4η ομάδα είχε τα εκρηκτικά. Σ’ αυτήν υπεύθυνος και αρχηγός των σαμποτέρ ήταν ο καπετάν Λάμπρος (Σπύρος Μπέκιος) από το Μαυρίλο. Κατά το σούρουπο ξεκινήσαμε για την αποστολή μας. Δεν ήμασταν μακριά από τον αντικειμενικό στόχο μας και φθάσαμε το κάθε τμήμα στο καθορισμένο μέρος και φτιάξαμε πρόχειρα τις θέσεις μας. Σε λίγο, απρόοπτα, έρχεται τρένο. Πέσαμε όλοι πρηνηδόν, ακίνητοι. Τα φώτα του τρένου περνούσαν δίπλα μας και χύνονταν στη Γαλαρία. Σε λίγο ακούμε το αγκομαχητό του τρένου που ερχόταν απ’ το Λιανοκλάδι. Για μια στιγμή ελαττώνεται το αγκομαχητό και το τρένο μπήκε στη Γαλαρία. Σε δευτερόλεπτα βλέπουμε από το στόμιο της Γαλαρίας να βγαίνει μια τεράστια λάμψη. Ενας δαιμονισμένος κρότος ακούστηκε και σείστηκε ο τόπος, σαν να έγινε σεισμός».

Οι αντάρτες ανατινάζουν τη γαλαρία τη στιγμή που είχε μπει σ’ αυτήν ένα τρένο που μετέφερε Ιταλούς αξιωματικούς και στρατιώτες, Ελληνες αιχμαλώτους, αρκετοί από αυτούς ήταν «κλουβίτες».  Η έκρηξη ήταν μεγάλη, αλλά η καταστροφή πολλαπλασιάστηκε από την έκρηξη των πυρομαχικών που μετέφερε το τρένο.

Η σήραγγα έπαθε σημαντικές ζημιές, ο συρμός αποτεφρώθηκε και μαζί του αποτεφρώθηκαν περίπου 580 Ιταλοί στρατιωτικοί μαζί τους και ένας στρατηγός, που μεταφέρονταν από την Αθήνα στην Ιταλία μέσω Θεσσαλονίκης. Δυστυχώς μαζί με τις απώλειες των κατακτητών έχασαν τη ζωή τους και γύρω στους 54 Ελληνες πατριώτες – κρατούμενοι, «κλουβίτες» και σιδηροδρομικοί υπάλληλοι.

Η «κλούβα» ήταν ένα ξεσκέπαστο σιδηροδρομικό βαγόνι, με κάγκελα, σιδεριές και αγκαθωτό σύρμα γύρω του. Στο πάτωμα της τοποθετούσαν εκρηκτικά που μπορούσαν να πυροδοτηθούν από τη μηχανή του τρένου.  Ηταν συνήθως μπροστά από τη μηχανή, μέσα της στοίβαζαν 20 – 25 ομήρους, συνήθως αντάρτες κρατούμενους. Σε περίπτωση που το τρένο έπεφτε σε νάρκη ή δεχόταν επίθεση ανταρτών, ο μηχανοδηγός πυροδοτούσε τα εκρηκτικά της κλούβας. Με αυτό τον τρόπο οι ναζί επιδίωκαν να κυκλοφορούν τα στρατιωτικά τρένα ανενόχλητα από τα σαμποτάζ και τις επιθέσεις της Αντίστασης.

Οι αντιστασιακές οργανώσεις των σιδηροδρομικών έχουν χάσει πολλά επώνυμα και ανώνυμα μέλη και στελέχη τους που έπεσαν στο καθήκον.






Η ανατίναξη της στρατιωτικής αμαξοστοιχίας στο Κούρνοβο ήταν σοβαρό πλήγμα για τις κατοχικές δυνάμεις. Η σήραγγα αυτή που βρίσκεται στη γραμμή Λιανοκλάδι – Λάρισα είχε πάθει σοβαρή ζημιά με αποτέλεσμα να κοπεί η συγκοινωνία για 8 μέρες.

Λυσσασμένη ήταν η αντίδραση των Ιταλών φασιστών. Στο στρατόπεδο  ομήρων της Λάρισας στις 5 Ιούνη το απόγευμα ένας Ιταλός υπολοχαγός διάβασε με καταφανή ταραχή ένα μακρύ κατάλογο κρατουμένων, 106 μελλοθάνατοι, και διέταξε γρήγορα να ετοιμαστούν όσοι άκουσαν τα ονόματά τους και να επιβιβαστούν στα στρατιωτικά καμιόνια που περίμεναν κοντά στην είσοδο του στρατοπέδου, ήξεραν πως πάνε για εκτέλεση.

Προς το βράδυ τα καμιόνια ξεκίνησαν, μα τη νύχτα ξαναγύρισαν φορτωμένα. Ξημερώματα στις 6 Ιούνη τους ξαναφώναξαν από τον κατάλογο. Τα καμιόνια είχαν ξανάρθει. Τους φόρτωσαν και έφυγαν από το στρατόπεδο της Λάρισας, διέσχισαν τον θεσσαλικό κάμπο κι ανέβηκαν τις στροφές προς το Δομοκό, διέσχισαν την καταπράσινη πλαγιά της Οθρης και κατά το μεσημέρι είχαν φτάσει στο χώρο της εκτέλεσης. Ενας Ιταλός συνταγματάρχης διαβάζει την απόφαση της εκτέλεσης.

Ο εφεδροελασίτης Γιάννης Καραδήμας που από κάποιο παρατηρητήριο εκεί κοντά παρακολουθούσε την εκτέλεση των 106, περιγράφει:

«… Η μέρα προχωρεί. Φτάνει το μεσημέρι καικαθώςαγναντεύαμε  κάτω προς τον κάμπο της Ξυνιάδας διακρίνουμε μεγάλη φάλαγγα, 25-30 αυτοκινήτων. Ξεπρόβαλαν στα υψώματα της Κορομηλιάς, προχώρησαν προς Νεζερό (…) Πέρασαν το χωριό Αγιο Στέφανο και κατευθύνονταν προς το Περιβόλι. Μα, στο ρέμα, εκεί στα πλατάνια σταμάτησαν. Εκαναν κάποια αναγνώριση προς τη γαλαρία, περνούν αντίθετα, τώρα στον Αγιο Στέφανο και κοντά στο νεκροταφείο του χωριού, εκεί στη μικρή κοιλαδίτσα του Χασνά, ξεφορτώνουν τα αυτοκίνητα. Κατεβαίνουν πρώτα οι Ιταλοί με τον οπλισμό τους και τρέχοντας πιάνουν θέσεις στην πλαγιά με μέτωπο προς το βουνό. Στήνουν τα πολυβόλα και οπλοπολυβόλα και ταυτόχρονα κατεβάζουν από τα αυτοκίνητα τους κρατούμενους δεμένους ανά δυο με χειροπέδες. Μετράμε πάνω από 100. Γύρω τους τα πολυβόλα έτοιμα και οι φασίστες με το χέρι στη σκανδάλη. Οι μελλοθάνατοι κινούνται αριστερά – δεξιά, περπατούν, σκύβουν, χτυπάνε πάνω στις πέτρες, κάνουν ανεξήγητες κινήσεις. Δεν μπορούμε να διακρίνουμε καλά. Μετά καταλάβαμε ότι έσπαζαν τα ρολόγια τους, ξέσχισαν τα ρούχα και τα χαρτονομίσματά τους για να μη συληθούν από τους δήμιους.

Αυτό κράτησε περίπου 10 λεπτά με ένα τέταρτο. Κι ύστερα στήσαν το χορό. (…) Μα το παράγγελμα: Πυρ! Του Ιταλού αξιωματικού έκοψε απότομα το τραγούδι και σιγά – σιγά έσβησε και τον αντίλαλο. Τα πολυβόλα των Ιταλών ξερνούν φωτιά και καυτό μολύβι. Σα στάχυα στ5η γη και το αίμα τους ποτίζει το χώμα. Σιγή θανάτου απλώνεται παντού στη πλάση. (…)

Τώρα κάτω στη κοιλάδα κείτονταν τα άψυχα κορμιά. Και η αδούλωτη Ελλάδα συντροφιά με τη Λευτεριά. Η νύχτα που έρχονταν μας κράτησε ξάγρυπνους πάνω στο ύψωμα, σαν τιμητική φρουρά των ηρώων και μαρτύρων της λευτεριάς.

Το πρωί κατεβήκαμε στον τόπο της εκτέλεσης μαζί με τους κατοίκους των γειτονικών χωριών, σκάψαμε λίγο πιο κει στα Βαρκά ένα κοινό μνήμα για τη στερνή τους κατοικία ενώ γυναίκες πνιγμένες στο κλάμα μοιρολογούσαν…»

Οι περισσότεροι από του 106 εκτελεσμένους είναι Ρουμελιώτες, Θεσσαλοί, Πελοποννήσιοι και Αθηναιοπειραιώτες. Ολοι τους κρατούνταν στο στρατόπεδο της Λάρισας. Ανάμεσά τους αρκετοί ΕΑΜίτες αγωνιστές, και πάνω από τους μισούς ήταν Ακροναυπλιώτες και Αναφιώτες, παλιοί αγωνιστές στελέχη του ΚΚΕ και συνδικαλιστές που παραδόθηκαν τις πρώτες μέρες της κατοχής από τις ελληνικές αρχές στους κατακτητές. Ακόμα ήταν πέντε διεθνιστές – τροτσκιστές, ανάμεσά στους οποίους και ο Παντελής Πουλιόπουλος.

Στις 25 Ιούνη 1943, πραγματοποιήθηκε μεγάλη αντιτρομοκρατική διαδήλωση στην Αθήνα. Σχεδόν 100.000 λαού διαδήλωσαν διαμαρτυρόμενοι για την εκτέλεση 106 κομμουνιστών στο Κούρνοβο. Οι διαδηλωτές απαιτούσαν το σταμάτημα των εκτελέσεων, των συλλήψεων και την κατάργηση της ομηρίας. Η διαδήλωση συνδυάστηκε και με γενική απεργία που νέκρωσε τα εργοστάσια και τους δρόμους της Αθήνας. Στις σφοδρές συγκρούσεις των διαδηλωτών με στρατεύματα κατοχής που επακολούθησαν, έπεσαν νεκροί 15 διαδηλωτές, ενώ τραυματίστηκαν 75.

Τα ονόματα των 106 εκτελεσμένων μαζί με τα περισσότερα ονόματα, που διασώθηκαν, των σκοτωμένων κρατουμένων πατριωτών μπορεί να διαβάσει κανείς  στον τόμο 3α του «Επεσαν για τη Ζωή», Εκδοση της Κεντρικής Επιτροπής του ΚΚΕ, σελ. 77 – 81 και 83 – 86.

Πηγή: Ημεροδρόμος
-------------------------------------------------------------------------------

Σαν βάση για να διαμορφωθεί ο παρακάτω κατάλογος των εκτελεσθέντων πάρθηκε ένας κατάλογος 100 ονομάτων που υπήρχε στο Αρχείο της εθελόντριας νοσοκόμας Ελένης Κάπαρη, με υποσημείωση: «Κατάλογος εκτελεσθέντων εν Λαρίση την 5ην Ιουνίου 1943. Τα ανωτέρω ονοματεπώνυμα ανεγράφησαν εκ της σχετικής καταστάσεως των Ιταλικών Αρχών».
Επίσης και ο κατάλογος που δημοσιεύτηκε στο βιβλίο του Αντ. Φλούντζη «Στρατόπεδα Λάρισας Τρικάλων 1941 – 1944»:

Αλεξάνδρου Ανδρέας, Γιατρός, από το Λαύριο. Γεννήθηκε το 1902.
Αντωνάκος Θόδωρος, από το χωριό Κοκκάλα Λακωνίας.
Αντωνίου Κώστας.
Αποστόλου Θανάσης, γεννήθηκε το 1907, τεχνίτης στη Γαλλική Εταιρεία Λαυρίου. Συνδικαλιστής, μέλος του ΚΚΕ.
Ασέρ-Αδαίος Αλβέρτος, Εβραίος. Φαρμακοποιός, από τη Θεσσαλονίκη, Αναφιώτης, Ακροναυπλιώτης, στέλεχος του ΚΚΕ.
Αχτσιβασίλης Πάτροκλος, καπνεργάτης και λογιστής από την Ξάνθη, Ακροναυπλιώτης, στέλεχος του ΚΚΕ.
Βαλαούρας Νίκος, τσαγκάρης, από τη Δεσφίνα Φωκίδας, Ακροναυπλιώτης.
Γέμελος ή Γιόμελος Κώστας, του Εμμανουήλ και της Αργυρώς, καραγωγέας, από το Ηράκλειο, Ακροναυπλιώτης, κάτοικος Πειραιά.
Γενοβέζος Δημήτρης, Ακροναυπλιώτης.
Γεωργιάδης Κώστας, κατάγονταν από τον Πόντο, ζούσε στην Αθήνα, Ακροναυπλιώτης.
Γεωργιάδης Νίκος του Ι., οδηγός αυτοκινήτων, από το Κιλκίς, Ακροναυπλιώτης.
Γεωργακόπουλος ή Γεωργόπουλος Γιάννης, του Παναγιώτη, δάσκαλος, από την Αχλαδιά Αιγίου. Γεννήθηκε το 1902, μέλος του ΚΚΕ, κάτοικος του χωριού Μιντιλόγλι Αχαΐας.
Γιαννακός Επαμεινώντας, δάσκαλος, από τη Θήβα, μέλος του ΚΚΔΕ.
Γκεκάρφουλος ή Γκεργάφουλας Γιάννης.
Γκιαούρης Γιώργος, πρόεδρος Κοινότητας Δεσφίνας, Ακροναυπλιώτης.
Γκίνης Γιάννης του Κώστα, αγρότης, από τα Καλύβια Αττικής, μέλος του ΕΑΜ, 45 χρόνων.
Γκιώκας Δημήτρης, μηχανικός της Γαλλικής Εταιρείας Λαυρίου, από το Λαύριο, γεννήθηκε το 1908, οπαδός του ΚΚΕ.
Γκλιάτης Κώστας.
Γκούθας Γιώργος, ράφτης, από τους Γόννους Λάρισας, Ακροναυπλιώτης, μέλος του ΚΚΕ από το 1924, 40 χρόνων.
Γκράτσας Γιώργος, από τη Σούρπη – Αλμυρού. Γεννήθηκε το 1905. Ακροναυπλιώτης, στέλεχος του συνδικάτου καπνεργατών.
Γουδής Σταύρος, από το Γύθειο.
Γράψας Χρήστος, αγρότης, από τα Λάβαρα Εβρου, στέλεχος του Αγροτικού Κόμματος Ελλάδας, Ακροναυπλιώτης.
Γρηγοράκης Γιάννης, τσαγκάρης, από το Αίγιο, Ακροναυπλιώτης,γεννήθηκε το 1914, στέλεχος του σωματείου τσαγκαράδων Αθήνας.
Γρηγοράτος Γιώργος, Γενικός γραμματέας της Ομοσπονδίας Εργατών Δέρματος, από τα δειλινάτα Κεφαλλονιάς, Ακροναυπλιώτης, στέλεχος του ΚΚΕ.
Δημητρόπουλος Αντώνης, οδηγός αυτοκινήτων, από τη Μεγαλόπολη, μέλος του ΚΚΕ, Πρόεδρος του Σωματείου Ταξιτζήδων, φυλακίστηκε και βασανίστηκε πολλές φορές από το αστικό καθεστώς, Ακροναυπλιώτης.
Δρέσιος Νίκος, οδηγός αυτοκινήτων, από την Παναγιά Γορτυνίας, στέλεχος της Εθνικής Αλληλεγγύης, Αναφιώτης.
Δρίνιας ή Δρίσκας Δημοσθένης, Ικαρος, από το Αίγιο ανιψιός του αρχηγού του ΕΛΑΣ Πελοποννήσου Μίχου.
Ευθυμιάδης Γιάννης, Γραμματέας καπνεργατών, από την Καβάλα, Ακροναυπλιώτης, ένας από τους ιδρυτές της οργάνωσης του ΚΚΕ στη Καβάλα.
Θεοδωρόπουλος Φώτης ή Πέτρος, Ιδιωτικός υπάλληλος, από τον Κακόβατο Ηλείας, γεννήθηκε το 1905, Ακροναυπλιώτης, στέλεχος του ΚΚΕ και της ΓΣΕΕ.
Θύμης Γιάννης, από το Λουτράκι, Ακροναυπλιώτης.
Κάππος Σταύρος, από το Καναλάκι Πρέβεζας, Ακροναυπλιώτης.
Καραβέλης Γιώργος, δάσκαλος, Ακροναυπλιώτης.
Κίσκυρας Κυριάκος, από την Καρδαμύλη Μεσσηνίας.
Κλειδαράς Πάνος, από το Πλωμάρι Λέσβου, Αναφιώτης.
Κοντογιάννης Γιάννης ή Νίκος, φοιτητής, από τη Ρούμελη ή Σάμο, Ακροναυπλιώτης.
Κουμάνταρος Δημήτρης, Ακροναυπλιώτης.
Κουράνιος ή Γουράνιος Πάνος.
Κουφάκος ή Κουφάκης Γιάννης, τελώνης, από την Πάτρα.
Κωνσταντίνου ή Κωνσταντινίδης Γιάννης, τροχιοδρομικός, από τη Θεσσαλονίκη, στέλεχος του ΚΚΕ.
Λαμπρόπουλος Δημήτρης,αρχειομαρξιστής.
Λάμπρου Λάμπρος, από τον Πειραιά.
Λάσκας Πέτρος, αγρότης, από το Λουτράκι, Ακροναυπλιώτης
Λαχανάς Ηλίας ή Μήτσος, αγρότης από τη Λαμία, Ακροναυπλιώτης.
Λεμονής Βασίλης του Στρατή και της Αλεξάνδρας, εργάτης, από την Κοκκινιά, Ακροναυπλιώτης.
Λεμπέσης Θόδωρος, οικοδόμος, από το Λαύριο, γεννήθηκε το 1905, Γραμματέας της Κομ. Οργάνωσης του ΚΚΕ Λαυρίου, Ακροναυπλιώτης.
Λιάκος Κώστας, από την Αράχωβα Βοιωτίας, ΕΑΜίτης.
Λογγίτσης Θανάσης, ράφτης, από τα Σέρβια Κοζάνης, Ακροναυπλιώτης, γεννήθηκε το 1909 στη Σούρπη Αλμυρού.
Λυμπερακίδης Λεωνίδας, από το Σουφλί, Ακροναυπλιώτης.
Λώλος Ανδρέας, Ακροναυπλιώτης.
Μαγκλάρας Χρήστος, τροχιοδρομικός, από το Συρράκο Ηπείρου, Ακροναυπλιώτης.
Μάης Αναστάσης, από τη Καλαμπάκα.
Μακρής Γιάννης, μέλος του ΚΚΕ.
Μακρυγιάννης Πραξιτέλης, γεωπόνος, από τη Χάλκη Λάρισας, κάτοικος Τρικάλων, Ακροναυπλιώτης.
Μαλλιώργης ή Μαλλιγιώργης Διονύσης, καθηγητής, από την Πάτρα.
Μαλαματίδης Κώστας, Ακροναυπλιώτης.
Μαμαγκιάς Νίκος, τεχνίτης Γαλλικής Εταιρείας Λαυρίου, από το Λαύριο, γεννήθηκε το 1907, μέλος του ΚΚΕ.
Μαμής Δημήτρης, γεννήθηκε το 1890 στην Ευξεινούπολη Αλμυρού, Ακροναυπλιώτης.
Μανταλάς Πάνος.
Μαντινειάδης Κυριάκος, ράφτης , από τον Πειραιά, Ακροναυπλιώτης.
Μερκούρης Σωτήρης του Γιώργου, κρεοπώλης, από τα Καλύβια Αττικής, Υπαξιωματικός, παρασημοφορήθηκε για ανδραγαθία στην Αλβανία, μέλος του ΕΑΜ.
Μήτσας ή Μέντζας Χρήστος.
Μιχαηλίδης Χαράλαμπος, γιατρός, κάτοικος Καλυβίων Αττικής, κυμιακής καταγωγής, 35 χρόνων, μέλος του ΕΑΜ.
Μουράτης Πρίαμος, δικηγόρος, από το Λαύριο, Ακροναυπλιώτης, γεννήθηκε το 1905. Μέλος του ΚΚΕ.
Μουρατίδης Βλαδίμηρος, από τη Φλώρινα, αγρότης, Ακροναυπλιώτης.
Μπαρμπαγιάννης Νίκος, καπνεργάτης, από την Καβάλα, Ακροναυπλιώτης.
Μπάρμπης Θωμάς, σερβιτόρος από τη Λάρισα, Ακροναυπλιώτης.
Μπεκουλακλής ή Μπρικολάκης Κώστας.
Μπελεγρής Κώστας, εργάτης ζαχαροπλάστης, από την Πάτρα.
Μπιναρδόπουλος Δημήτρης του Χρ. Δικηγόρος, από το Αίγιο, τραυματίας του ελληνοϊταλικού πολέμου.
Μπιτσικέας Λυκούργος του Παναγιώτη, πρώην χωροφύλακας.
Μπόκος Σωτήρης.
Μπόλης ή Μπάλης Χρήστος.
Μπομπότας ή Τσιπούρας Παύλος, ψαράς, από το Μεσολόγγι, Ακροναυπλιώτης
Μπουγάτσας Γιάννης, κουρέας, από τη Λειβαδιά, Ακροναυπλιώτης
Μπούρδος Νίκος, μεταλλωρύχος, συνδικαλιστής, από το Λαύριο, γεννήθηκε το 1912, μέλος του ΚΚΕ.
Μπουρνάκας Νίκος, από την Τερψιθέα Λάρισας, Ακροναυπλιώτης.
Νίκλας Χρήστος, μπογιατζής από την Αθήνα, Ακροναυπλιώτης.
Νοέας Σωτήρης, από τη Σαϊδώνα Μεσσηνίας.
Νόσης ή Νότας Δημήτρης, από τη Μακεδονία, Ακροναυπλιώτης.
Νταβουλσιάν Γαβρίλης, οικοδόμος από τον Πειραιά, Ακροναυπλιώτης.
Ξυπόλητος Γιάννης, από την Αθήνα, Ακροναυπλιώτης, μέλος του ΚΚΔΕ.
Οικονομίδης Ορέστης ή Χρήστος, Ακροναυπλιώτης.
Οικονόμου Δημήτρης, Ακροναυπλιώτης, από τους Δομιανούς Ευρυτανίας.
Παγώνης Θανάσης του Νίκου και της Πασχαλιάς, ράφτης, από το Λυκούδι Ελασσώνας, Ακροναυπλιώτης, γεννήθηκε το 1910.
Παναγόπουλος Παύλος ή Πέτρος, χημικός, δημόσιος υπάλληλος, από τον Πειραιά, Ακροναυπλιώτης.
Πανίδης Νίκος, οδοντοτεχνίτης, από την Καλλιθέα, Ακροναυπλιώτης.
Παπαβασιλείου Νίκος, μαραγκός, από την Χαλκίδα, Ακροναυπλιώτης.
Παπαγεωργίου Γιάννης ή Γιώργος.
Παπαδημητρίου Δημήτρης, σιδηροδρομικός, από την Πελοπόννησο, κάτοικος Πειραιά, στέλεχος του ΣΠΑΠ.
Παπαδόπουλος Βασίλης, από την Πύλο, 28 χρόνων, στέλεχος του ΚΚΕ και του ΕΑΜ.
Παπαδόπουλος Πάνος, δάσκαλος, από το Αργυρόκαστρο, Ακροναυπλιώτης, μέλος του ΚΚΕ, στέλεχος της Διδασκαλικής Ομοσπονδίας.
Παπαϊωάννου Γιάννης, δικηγόρος.
Πατέτσος Αναστάσης, τυπογράφος, από τη Μυτιλήνη, Ακροναυπλιώτης.
Πατσαδής Βαγγέλης, συνδικαλιστής λογοτέχνης, από την Αθήνα, Ακροναυπλιώτης.
Πατσάλης Ηλίας.
Πουλιόπουλος Παντελής, δικηγόρος, από τη Θήβα, Ακροναυπλιώτης, μέλος του ΚΚΔΕ.
Πράπας Πέτρος, χημικός, από τη Θήβα, Ακροναυπλιώτης.
Πυλιώτης Διονύσης του Παναγιώτη, 28 χρόνων, από την Πύλο Μεσσηνίας, Ακροναυπλιώτης, τελειόφοιτος Εμπορικής Σχολής, μέλος του ΚΚΕ.
Ράσσας Χρήστος.
Ρουτσίκης ή Ρουτσίνης Σπύρος.
Σταθόπουλος Κωσταγιάννης του Χρ., από την Καλαμάτα, Ακροναυπλιώτης.
Τζεϊβέλης ή Τζενεβέλος Δημήτρης.
Τσιτζιλώνης Ηλίας, σιδηροδρομικός, από τη Λαμία, Ακροναυπλιώτης, στέλεχος του ΚΚΕ.
Χασιώτης Πρόδρομος, Ακροναυπλιώτης.
Χρυσοσπάθης Γιώργος.

Οι κρατούμενοι και «κλουβίτες» πατριώτες που σκοτώθηκαν μέσα στο τρένο. Αργότερα δημοσιεύτηκε στον Λαρισαϊκό Τύπο πως στο τρένο που ανατινάχτηκε στη σήραγγα του Κούρνοβου ήταν μέσα και 50 Ελληνες κρατούμενοι των Ιταλών που μεταφέρονταν από τις φυλακές Αβέρωφ και στέλνονταν όμηροι σε ιταλικά στρατόπεδα και που βρήκαν οικτρό θάνατο. Κάηκαν μαζί με τους Ιταλούς δεσμοφύλακές τους.

Στο φύλλο 5056/6.6.43 της εφημερίδας «Ακρόπολις» δημοσιεύονται τα περισσότερα από τα ονοματεπώνυμα των σκοτωμένων πατριωτών στο τρένο. Μαζί με άλλα ονόματα που έγιναν γνωστά από άλλες πηγές είναι τα παρακάτω:

Ανδρώνας Γεώργιος του Χρ. Από την Ευξεινούπολη Αλμυρού, 26 χρόνων, μέλος του ΕΑΜ. Σύμφωνα με άλλη πληροφορία εκτελέστηκε στο Δομοκό στις 3.5.43.
Βερμούτης ή Δερμούτης Κώστας, του Γιώργου, από την Ευξεινούπολη Αλμυρού, 28 χρόνων.
Βλαβιανός Σταμάτης του Μιχ., από την Αθήνα, ηλεκτροτεχνίτης.
Γρηγορόπουλος Στέφανος του Αθανασίου, από τη Νίκαια.
Γιοβανίδης Νικόλαος του Κωνσταντίνου, από τα Βερδικούσια.
Δήμου Γιάννης του Δημ., από την Κηφισιά.
Καράμπελας Γιώργος του Αθαν., από την Αθήνα.
Καραγιαννόπουλος Γλαύκος του Ηρακλή, από τη Θεσσαλονίκη.
Κεχαγιάς Μενέλαος του Χρ., από την Αθήνα.
Καραμπιλιάς Νίκος του Παναγιώτη, από τη Λάρισα, Ανθυπολοχαγός.
Καβουρόπουλος Αθαν. Του Κων/νου, από την Αθήνα.
Καπελάρης Γιώργος του Σταμάτη, από την Αιδηψό Ευβοίας, κάτοικος Αθήνας, μόνιμος Ανθυπολοχαγός.
Καρσάκης Ιωάννης του Λάζαρου, από την Καστοριά.
Καρατζάς Δημήτρης του Σταύρου, από την Κοκκινιά.
Καλακαμίδης Κωνσταντίνος του Νικ., από την Κοκκινιά.
Καζιώτης Χρήστος του Γιώργου, από τη Νίκαια.
Κόης Ευάγγελος του Βασίλη, από τον Πειραιά.
Λυγκαρόπουλος Αντώνης του Γιώργου, από τη Νίκαια.
Λουΐζος Μιχάλης του Λουΐζου και της Χρυσής, γεννήθηκε το 1923, από τη Νίκαια Πειραιά. Σύμφωνα με άλλη πληροφορία εκτελέστηκε από τους Γερμανούς στον σιδηροδρομικό σταθμό Λάρισας στις 31 Μάη 1943, ενώ μεταφερόταν όμηρος στη Γερμανία.
Λαδόπουλος Χριστόφορος του Παναγιώτη, από την Αθήνα.
Λεγάκης Παντελής του Ιωάννη, από την Αθήνα.
Λεκαράκος Θωμάς του Ιωάννη, από την Επισσό Ευβοίας, ηλεκτροτεχνίτης.
Λουκάς Πέτρος του Δημοσθένη, από τον Πειραιά.
Λυμπερόπουλος Γιώργος του Ευστ., από το Περιστέρι.
Λέρας Γιώργος του Σπύρου, από την Αιδηψό. 38 χρόνων, δικηγόρος.
Λέζερης Γιώργος του Θανάση, από τον Βόλο.
Μεντσισάμης Ιωάννης του Δημήτρη, από τα Ταμπούρια Πειραιά.
Μανωλόπουλος ή Πισιμίσης Γιώργος του Ιωάννη, από τον Πειραιά.
Μανωλόπουλος Χρήστος του Γιώργου, από την Κωνσταντινούπολη.
Μωϋσόγλου Γιώργος του Αντωνίου, από το Μαρούσι.
Μερτζάνης Ιπποκράτης του Θεοδ., από τη Βούλα.
Μαυρόπουλος Ανδρέας του Ιωάν., από την Ελευσίνα.
Νεόφυτος Σταύρος του Ιωάννη, από την Αθήνα.
Νικογιάννης Γιώργος του Βασίλη, από τον Πλάτανο.
Νικολόπουλος Κωνσταντίνος του Ιωάννη, από την Αθήνα.
Παπαγεωργίου Παναγιώτης του Κώστα, από τη Λάρισα.
Πακούλης Ευάγγελος του Νικ. Από τη Χαλκίδα.
Πανέρης Θόδωρος του Γιάννη, από τη Χαλκίδα, γεννήθηκε το 1902 στην Ευξεινούπολη Αλμυρού.
Σουφλιάδης Αργύρης του Δημήτρη, από την Ευξεινούπολη Αλμυρού, 60 χρόνων.
Σκυλίτσης Κώστας του Σταμάτη, από την Ευξεινούπολη Αλμυρού, 33 χρόνων, μέλος του ΕΑΜ, πρωτοστάτησε στη συγκέντρωση εγκαταλελειμμένων όπλων των Αγγλων το 1941.
Τζανακάκης Ηλίας του Θεμιστοκλή, από την Νέα Κοκκινιά.
Τσώκος Απόστολος του Ματθαίου, από την Καρδίτσα, υπομοίραρχος.
Τσιουτσάνης Γιώργος του Σιδέρη, από τα Ν. Λιόσια.
Τζίτζας Κωνσταντίνος του Γιώργου, από τον Μπράλλο.
Τριανταφύλλου Θανάσης του Γιάννη, από την Ευξεινούπολη Αλμυρού.
Φωτεινόπουλος Θεολόγος του Μηνά, από τη Νίκαια.
Φουκιόπουλος Αρτέμης του Κων/νου, από την Αθήνα.
Χατζηαναστασίου Αναστάσιος του Βασ., από τη Νίκαια.
Χατζής Φίλιππος του Χρυσοστόμου, από την Ευξεινούπολη Αλμυρού.
Χρόνης Βασίλειος του Ιωάννη, από τον Μακρόλοφο.

Επίσης μαζί με τους παραπάνω ίσως σκοτώθηκαν και άλλοι ακόμα Ελληνες πατριώτες όμηροι που πιθανόν ήταν στην αμαξοστοιχία, όπως οι:

Κάππος Παναγιώτης, κάτοικος Πειραιά, είχε πιαστεί από τους Ιταλούς στο καφενείο της οδού Λαοδικείας και Τσαλδάρη.
Καπάτσας Δημήτρης, 37 χρόνων.
Φωτεινόγλου ή Φωτεινόπουλος (;), από τον Πειραιά.
Κυριώτης Κλήμης, από τον Πειραιά, αγωνιστής της εθνικής Αντίστασης, πιάστηκε από χαφιέδες της Καραμπινιερίας στις 5.3.1943 στην κινητοποίηση κατά της πολιτικής επιστράτευσης στον Πειραιά.
Ηλιάδης Ηλίας.
Καλιανίδης Δημήτρης.
Μπισόγλου Γιώργος, κλωστοϋφαντουργός.

​ΠΗΓΗ:
ΕΠΕΣΑΝ ΓΙΑ ΤΗ ΖΩΗ, Εκδοση της Κεντρικής Επιτροπής του ΚΚΕ, τόμος 3α, Αθήνα 1998



Υποστηρίξτε την σελίδα μας στο Facebook
κάνοντας "κλικ" στον παρακάτω σύνδεσμο, ευχαριστούμε.



Αν σας άρεσε το άρθρο, μπορείτε να το διαδώσετε

ή να το εκτυπώσετε (Εκτύπωση)



ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΗΣΤΕ ΜΑΖΙ ΜΑΣ
Στείλτε ιδέες, προτάσεις, κριτικές για τον ιστότοπό μας.



© Copyright 2017 Εθνική Αντίσταση - ΔΣΕ - All Rights Reserved