28/10/1946. Συγκροτείται το Γενικό Αρχηγείο Ανταρτών.





«Γενικό Αρχηγείο Ανταρτών
Επιτελικό Γραφείο Ι
Αριθμός Πρωτοκόλλου Ι

Η στυγνή δίωξη των αγωνιστών και του Δημοκρατικού λαού από τον αγγλόδουλο μοναρχοφασισμό και τα όργανά του, που ανάγκασαν χιλιάδες δημοκράτες να βγούνε στα βουνά για να υπερασπίσουν τη ζωή τους, οδήγησε στη σημερινή ανάπτυξη του αντάρτικου κινήματος. Έχοντας υπόψη ότι είναι ώριμη πια η ανάγκη δημιουργίας συντονιστικού οργάνου για το συντονισμό και την καθοδήγηση του όλου αντάρτικού αγώνα, αποφασίζουμε: Τη δημιουργία του ΓΕΝΙΚΟΥ ΑΡΧΗΓΕΙΟΥ ΑΝΤΑΡΤΩΝ στο οποίο θα υπάγονται τα αρχηγεία ανταρτών Μακεδονίας, Θεσσαλίας, Ηπείρου, Ρούμελης.»

Από την ορκωμοσία της 5ης Σειράς της Σχολής Αξιωματικών Γενικού Αρχηγείου του ΔΣΕ.

28/10/1946. Συγκροτείται το Γενικό Αρχηγείο Ανταρτών. Ιδρύεται ουσιαστικά ο Δημοκρατικός Στρατός Ελλάδας.

Η απόφαση αυτή δεν ήταν κεραυνός εν αιθρία. Από το 1946 άρχισαν να συγκροτούνται Ομάδες Δημοκρατικών Ενόπλων Καταδιωκόμενων Αγωνιστών με σκοπό την προστασία του λαού από τα εγκλήματα του αστικού κράτους. Πολλοί από τους αγωνιστές ανέβαιναν στο βουνό για 2η φορά, ήταν στις τάξεις του ΕΛΑΣ (Ελληνικού Λαϊκού Απελευθερωτικού Στρατού) την περίοδο της κατοχής (1941-1944).

Τα μονοπάτια της λευτεριάς τους ήταν γνώριμα, όπως και οι συνθήκες ζωής και δράσης. Τον ίδιο δρόμο πήραν και νέοι και νέες από την ύπαιθρο που έβλεπαν ότι μόνο έτσι θα μπορούσαν να προστατέψουν τη ζωή τους, τη ζωή και το ψωμί της φτωχολογιάς της Ελλάδας.

‘‘Βροντάει ο Όλυμπος και πάλι…’’

Ορόσημο για την έναρξη του τρίχρονου ένοπλου αγώνα του ΔΣΕ αποτελεί το χτύπημα στο σταθμό Χωροφυλακής στο Λιτόχωρο στις 31 Μάρτη 1946, ανήμερα των βουλευτικών εκλογών.
Ένας νέος κύκλος αγώνα ξεκινάει. Παιδιά του λαού, αγρότες και αγρότισσες, εργάτες πιάνουν τα άρματα για να παλέψουν ενάντια στους ντόπιους και ξένους δυνάστες.
Οι αντάρτικες ομάδες πληθαίνουν, εντείνεται η δραστηριότητά τους.
Με την διαταγή 19 του Γενικού Αρχηγείου Ανταρτών, στις 27/12/1946 οι αντάρτικες δυνάμεις μετονομάζονται σε: ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΟΣ ΣΤΡΑΤΟΣ ΕΛΛΑΔΑΣ.

Ο λαός συγκροτεί το δικό του στρατό απέναντι στην αστική τάξη της Ελλάδας και τους ξένους συμμάχους της, τη Μεγάλη Βρετανία και (αργότερα) τις ΗΠΑ. Ο ΔΣΕ στηρίζεται για τη δημιουργία και την ανάπτυξή του στον ίδιο τον λαό.
Ο λαός και τα παιδιά του τον επάνδρωσαν, τον στήριζαν, τον εφοδίαζαν με σκοπό να παλέψουν για να ζήσει ο εργαζόμενος λαός της Ελλάδας καλύτερες μέρες. Οργανωτής, καθοδηγητής και εμψυχωτής του ΔΣΕ ήταν το Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας.

Ο σκοπός και ο χαρακτήρας του ΔΣΕ

«Παλεύουμε για να μπορέσουμε εμείς, τ’ αδέρφια μας και τα παιδιά μας να φάμε γλυκό ψωμί και να κάνουμε τη χαρά καθημερινό
σύντροφο στη ζωή μας. Είμαστε οι πολλοί. Είμαστε οι δυνατοί. Γιατί έχουμε το δίκιο μαζί μας, γιατί παλεύουμε για την Πατρίδα μας, για το λαό μας. Γιατί είμαστε ο καινούριος κόσμος και κλείνουμε μέσα μας τη δύναμη που έχει η ζωή για να τραβάει μπροστά. 

Η νέα ζωή για μας δεν είναι φαντασία. Εμείς τη ζήσαμε. Αγγίξαμε χειροπιαστά το όνειρο και τη λαχτάρα της ζωής μας, την εξουσία του λαού, στην εθνική αντίσταση. (…) Πολεμάμε για να ζήσουμε λεύτεροι, ριχνόμαστε στη μάχη πλάι-πλάι εργάτες και αγρότες, όλοι οι σκλάβοι της δουλειάς για να γίνουμε οι λεύτεροι διαφεντευτές της ζωής μας. (…) Εργάτες, αγρότες και όλος ο Λαός κρατάμε τον κόσμο στα δυο μας τα χέρια. Αυτά τα ιδανικά φλογίζουν του μαχητές του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας.» (Απόσπασμα από μπροσούρα που εκδόθηκε το 1948 για τα δύο χρόνια από την ίδρυση του ΔΣΕ).

Η οργάνωση του ΔΣΕ ήταν ένα σύνθετο ζήτημα με πολλές απαιτήσεις. Έπρεπε να εξασφαλιστούν από πυρομαχικά, εφόδια, επιμελητεία, μεταγωγικά μέχρι στρατιωτικά στελέχη κι εκπαίδευση τέτοια που να καθιστά τον ΔΣΕ ικανό στρατό που μπορεί να αντιμετωπίσει τον υπέρτερο αντίπαλο.

Ποτέ τόσοι λίγοι, άοπλοι, σχεδόν πεινασμένοι και αποκομμένοι, κρατώντας ψηλά τη σημαία του αγώνα επί τρία χρόνια και πέντε μήνες, δεν πολέμησαν εναντίον τόσων πολλών, πάνοπλων, χορτάτων και διασυνδεδεμένων με ποταμούς εφοδίων.

Από εδώ προκύπτει η ηθική και πολιτική ανωτερότητα των μαχητών του ΔΣΕ.

Ο ΔΣΕ ήταν στρατός εθελοντών ομοϊδεατών.

Η πίστη στο σκοπό του αγώνα του ΔΣΕ, η συνειδητή πειθαρχία, η αυτοθυσία και το μαχητικό πνεύμα επέτρεψαν να ξεπεραστούν οι τεράστιες δυσκολίες. Σε κάθε τους βήμα οι μαχητές και οι μαχήτριες του ΔΣΕ είχαν στο νου τους το σκοπό του αγώνα, μία Ελλάδα χωρίς ντόπιους και ξένους δυνάστες. Έτσι τα βουνά της Ελλάδας μετατράπηκαν σε κάστρα της λευτεριάς.

Ο ΔΣΕ έδωσε πάνω από 400 μικρές και μεγάλες μάχες. Η αστική τάξη της Ελλάδας και οι ξένοι σύμμαχοί της νόμιζαν ότι θα ξεμπέρδευαν με τον ΔΣΕ σε λίγους μήνες. Η Ιστορία τους διέψευσε.

Η στρατιωτική εκπαίδευση στο ΔΣΕ

Από το 1946 άρχισαν να λειτουργούν βασικές στρατιωτικές σχολές. Η εκπαίδευση δε γινόταν έξω από τα πεδία των μαχών. Ίσα–ίσα που οι μαθητές των σχολών έπαιρναν μέρος στις μάχες σαν επίλεκτη δύναμη κρούσης του ΔΣΕ.

Το πρόγραμμα εκπαίδευσης περιλάμβανε θεωρητικές γνώσεις και πρακτικές ασκήσεις.
Το Γενάρη του 1947 με απόφαση του Γενικού Αρχηγείου ιδρύεται η Σχολή Αξιωματικών Γενικού Αρχηγείου (ΣΑΓΑ). Η ΣΑΓΑ εκπαίδευσε σε 6 σειρές 3.000 περίπου αξιωματικούς.
Επίσης λειτούργησε σχολή πυροβολικού και σχολή μηχανικών σαμποτέρ κ.ά.

Η διοίκηση των στρατιωτικών τµηµάτων του ΔΣΕ

Τη διοίκηση για κάθε τμήμα αποτελούσαν ο Στρατιωτικός Διοικητής και ο Πολιτικός Επίτροπος. Ο Πολιτικός Επίτροπος ήταν ο υπεύθυνος για την πολιτική καθοδήγηση. Υπήρχε μέχρι τις διμοιρίες. Ο ρόλος του πολιτικού επιτρόπου ήταν καθοριστικός για τη λειτουργία του ΔΣΕ, για την εμψύχωση των μαχητών του, για τη διαπαιδαγώγησή τους και την πολιτική στάση τους απέναντι στον άμαχο πληθυσμό αλλά και στους φαντάρους του αστικού στρατού, για την επιμελητεία και ζητήματα της καθημερινής ζωής.

Οι δηµοκρατικές συνελεύσεις

Καθήκον του Πολιτικού Επιτρόπου ήταν να αναπτύσσει τη δημοκρατική ζωή στις μονάδες του ΔΣΕ, με κύριο τη Δημοκρατική Συνέλευση.
Οι Δημοκρατικές Συνελεύσεις ήταν συστατικό στοιχείο λειτουργίας του ΔΣΕ. Εκεί, οι μαχητές και οι μαχήτριες είχαν τη δυνατότητα να λένε τη γνώμη τους, να συμμετέχουν άμεσα στην ανάπτυξη του ΔΣΕ.
Έτσι ο μαχητής και η μαχήτρια ανέπτυσσαν την πρωτοβουλία, ακόνιζαν τη σκέψη τους, αντάλλασσαν πείρα, έλυναν με πρακτικό τρόπο πολλά προβλήματα που αντιμετώπιζαν.
Ο ΔΣΕ συνδύαζε τη μαχητική εφαρμογή των διαταγών με τη δημοκρατία των συνελεύσεων σε διάφορες βαθμίδες του, όπου ασκούνταν κριτική των κατώτερων ιεραρχικά προς τους ανώτερους και αντιστρόφως, γινόταν εκτίμηση των πολεμικών επιχειρήσεων με πνεύμα αυτοκριτικής στάσης.

ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΔΩ /  ΜΕΡΟΣ 3ο - Χαρακτηριστική η συμμετοχή της νεολαίας στον ΔΣΕ




Αν σας άρεσε το άρθρο, μπορείτε να το διαδώσετε

ή να το εκτυπώσετε (Εκτύπωση)

Υποστηρίξτε την σελίδα μας στο Facebook
κάνοντας "κλικ" στον παρακάτω σύνδεσμο, ευχαριστούμε.



ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΗΣΤΕ ΜΑΖΙ ΜΑΣ
Στείλτε ιδέες, προτάσεις, κριτικές για τον ιστότοπό μας.


© Copyright 2017 Εθνική Αντίσταση - ΔΣΕ - All Rights Reserved