Η Δράση του ΕΛΑΝ Αργοσαρωνικού

ΟΙ ΑΝΤΑΡΤΕΣ ΤΗΣ ΘΑΛΑΣΣΑΣ (ΕΛΑΝ Αργοσαρωνικού)

Με πρωτοβουλία των στελεχών της Επαρχιακής Επιτροπής του ΕΑΜ του Κρανιδίου, της Ερμιόνης και Ύδρας, αρχίζει από τέλος Σεπτεμβρίου 1943 η δημιουργία του αντάρτικου ναυτικού με την ονομασία «Ελεύθερες Ελληνικές Ναυτικές Δυνάμεις». Πρωτεργάτης και εμπνευστής ήταν ο γεωπόνος Τάσος Κακαβούτης από τις Σέρρες που εργάζονταν τότε στην Ερμιόνη με συνεπίκουρους άλλα στελέχη όπως ο Κοσμάς Σταματίου από την Ερμιόνη, οι Τάσος Γεωργοπαπαδάκος φιλόλογος, γραμματέας της Μητρόπολης Ύδρας,* (* ΄Εγραψε το βιβλίο: «Η δράση του ΕΛΑΝ Αργοσαρωνικού, Αθήνα, Σοκόλης 1996) Τάκης Ραφαλιάς, φαρμακοποιός από την Ύδρα, και Νίκος Ντούρος από την Ερμιόνη, υπάλληλος της Μητρόπολης Ύδρας.
Ο αρχικός εξοπλισμός του αντάρτικου ναυτικού σε πλωτά μέσα προείλθε από τα σκάφη των Ιταλών που είχαν στο ψαροχώρι Κοιλάδα, μετά την συνθηκολόγηση της χώρας τους. Στόχος του αντάρτικου ναυτικού είναι η παρεμπόδιση και σύλληψη των επίτακτων γερμανικών σκαφών και ταυτόχρονα η ενίσχυση με λάφυρα των αντάρτικων δυνάμεων ξηράς του 6ου Συντάγματος ΕΛΑΣ.

Τέλος Οκτωβρίου 1943 το αντάρτικο ναυτικό μετονομάζεται σε «Ελληνικό Λαϊκό Απελευθερωτικό Ναυτικό-ΕΛΑΝ» και στην περιοχή θέτει σε επιχειρησιακή ετοιμότητα με κατάλληλο εξοπλισμό για 15 μαχητές το καθένα (αντιαρματικά, πολυβόλα, οπλοπολυβόλα και ατομικά όπλα) δύο καΐκια καταδιωκτικά το Κ1 και το Κ2.
Τέλος του Δεκεμβρίου 1943 αποφασίζεται από το ΕΑΜ/ΕΛΑΣ/ΚΚΕ να ενισχυθεί το ΕΛΑΝ Αργοσαρωνικού και στέλνονται από το 6ο Σύνταγμα του ΕΛΑΣ επίλεκτοι μαχητές-ομάδα κρούσης. Το μέλος της ομάδος αυτής Παναγιώτης Καραμπίνας (ή Τζαβέλας), διηγείται στον ιστοριοδίφη Τάκη Μαύρο στην εφημερίδα Αναγέννηση του Άργους:
«..Εγώ τότε είχα καταταχθεί στο 6ο Σύνταγμα του ΕΛΑΣ, και μια μέρα αρχές του 44, πήραμε την εντολή να σχηματίσουμε μιαν ομάδα κρούσεως και να κατέβουμε στα Δίδυμα. Είμαστε επτά. Ο Γιώργος ο Λέκκας από το Γκέρμπεσι της Αργολίδας, γνωστός με το ψευδώνυμο καπετάν Λευτεριάς, ο Γιάννης Σχινάς από τις Μυκήνες που τον λέγαμε Τίγρη, ο Τάσος Οικονόμου από τις Λίμνες, ο καπετάν Γιάννης Μωριάς και δύο άλλα παιδιά που δεν θυμούμαι τα ονοματά τους».

Ο Παναγιώτης Καραμπίνας ή Τζαβέλας αναλαμβάνει έκτοτε κυβερνήτης του καταδιωκτικού Κ1 και ο Γεώργιος Λέκκας ή Λευτεριάς του Κ2 και πράγματι έγιναν θρύλος.
Η δράση του ΕΛΑΝ Αργολικού από 20 Οκτωβρίου 1943 μέχρι το Μαΐου 1944 ήταν πράγματι εντυπωσιακή, οπότε σχεδόν διαλύθηκε από την φοβερή εκκαθαριστική - «Κοράκι».
Μέχρι τότε η γερμανική Ναυτική Διοίκηση έχει χάσει τον έλεγχο σε όλη τη θαλάσσια περιοχή που ορίζεται από την διαδρομή που ακολουθούσαν τα επίτακτα πλοία μέχρι την Κρήτη, πάρα πολλά εξαφανίζονταν, χωρίς να είναι σίγουροι με ποιόν τρόπο.
Υπολογίζεται ότι από την δράση των καταδιωκτικών Κ1 και Κ2, ο αριθμός των συλληφθέντων επίτακτων πλοιαρίων να είναι περί τα 70 με πολλά λάφυρα-εφόδια και οπλισμό.*
*Σημείωση: Η προώθηση των εφοδίων και του οπλισμού προς το 6ο Σύνταγμα γίνονταν νύκτα και σύμφωνα με το τον υπεύθυνο εφοδιασμού του συντάγματος αντισυνταγματάρχη Γ. Κώνστα γίνονταν από την διαδρομή Ερμιόνη-Κρανίδι-Δίδυμα ή εναλλακτικά Ερμιόνη-Παλαιά Επίδαυρος-Χέλι-Λίμνες με τελική κατάληξη και στις δύο περιπτώσεις τη Νεμέα και από εκεί στο 6ο Σύνταγμα στην Περιοχή της Γκούρας.

ΜΙΑ ΑΓΝΩΣΤΗ ΜΙΚΡΗ ΙΣΤΟΡΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΔΡΑΣΗ ΤΟΥ ΕΛΑΝ ΑΡΓΟΣΑΡΩΝΙΚΟΥ.

28 Ιουνίου 2014 ο Αργύρης Ρουμελιώτης (γεννηθείς το 1918) από το Κατακάλι Κορινθίας (Χωριό στην ανατολική ακτή της Κορινθίας) μου παραχώρησε ευγενώς μια σπουδαία μαρτυρία. Αφορά την ιστορία του συγχωριανού του Αντώνη Α. Κυριαζή:
«Ο Κυριαζής είχε με τον αδερφό του ένα καΐκι 20-30 τόνων δεν θυμάμαι πόσο ήτανε ακριβώς… ιστιοφόρο, έκανε αγώγια δούλευε στο Πειραιά στα νησιά κ.λπ.
Αυτοί λένε [εννοεί το ΕΑΜίτες] ότι είχε κάνει μια ατιμία δεν ξέρω! …Ότι έκανε μια συμφωνία με κάποιους Κρητικούς και Άγγλους να τους πάει στην Κρήτη και αφού τους πήρε τα λεπτά ανοίχτηκε λιγάκι και τους πιάσανε οι Γερμανοί, … λένε ότι τους έδωσε στους Γερμανούς.

Εγώ ξέρω… λίγο πρίν γίνει ο πόλεμος ταξίδευε εδώ προς την Ιτέα μετέφερε από εδώ ρετσίνια για τα κρασιά.
Σε ένα δρομολόγιο μετέφερε ρετσίνια του πατέρα μου - και ήταν και ο πατέρας μου πάνω στο καΐκι - και όταν γυρίζανε κάπου εκεί στον Κορινθιακό είδανε ένα κανό με κουπιά με έναν άνθρωπο. Τον πήρανε επάνω στο καΐκι να τον φέρουνε μέχρι τον Ισθμό. …’Ητανε Γερμανός και λέγανε ότι ήταν γιατρός το κατεβάσανε από την πλευρά της Ποσιδωνείας… δεν ξέρανε τι ήταν, εάν ήταν κατάσκοπος ή δε ξέρω τι ήταν. …Μετά αφού έγινε το επεισόδιο με τους Κρητικούς ήτανε αυτός ο Γερμανός ανακριτής ο επικεφαλής εδώ στην Κομιντατούρ - πως τι λέγανε; στο Πειραιά στην Αθήνα δεν ξέρω! …και μόλις τον είδε τον Κυριαζή, τον γνώρισε θυμήθηκε που τον είχε βοηθήσει. …Αλλά οι αντάρτες τον είχαν επικηρύξει [τον Κυριαζή] από εκεί η οργάνωση ΕΑΜ του Πειραιά και … δεν ερχότανε εδώ πέρα στο Κατακάλι …μαθέναμε εμείς ότι είναι καταζητούμενος κρυβότανε ο Κυριαζής ένα – ενάμιση χρόνια …ξεθάρρεψε κάποια στιγμή ...και τόχε ναυλώσει το καϊκι με αλεύρια ο Ερυθρός σταυρός να τα πάει στο Ναύπλιο …και του λέγανε μην πας στο Κατακάλι. …Εν πάση περιπτώση αποφάσισε να έρθει δω πέρα, στις 4 ώρα στις 4 του Γενάρη [1944] προπαραμονή των Θεοφανίων να κάνει Θεοφάνια με την γυναίκα του και τα πέντε παιδιά του.

Το είχανε μάθει οι οργανώσεις εδώ του ΕΑΜ/ΕΛΑΣ και στείλανε ένα απόσπασμα και μόλις βγήκε από το καΐκι εδώ στο “Λιχνάρι” [Συδερώνα] ένα λιμανάκι 2 χιλιόμετρα από το χωριό και μόλις βγήκε από το καΐκι τον βουτήξανε και τον πήγανε εδώ σε 2 χιλιόμετρα από το χωριό σ΄ ένα “Διάσελο” στη τοποθεσία «Κροκιάνι» τι λέμε στα αρβανίτικα δηλ. βρύση και τον εκτελέσανε με μια σφαίρα στο κεφάλι… Το ίδιο απόγευμα πήγαμε πολλοί από το χωριό με μια σκάλα και το φέραμε στο χωριό και τον εθάψαμε. …Τι σύζυγό του Κατερίνα την πιάνε 14 Αυγούστου [1944] μαζί με τους από δω και την σφάξανε στο Σοφικό στο μοναστήρι τους Παναγίας και μετά 2-3 μέρες πιάσανε και τον πατέρα τους, πεθερό του Κυριαζή, τον Κυριάκο Φίλη και τον σφάξανε στη τοποθεσία “Βαθή”».

Εκ της ανωτέρω αφήγησης σε συνδυασμό με άλλες αναφορές, έχουμε τα κατωτέρω, νομίζω ασφαλή συμπεράσματα:

-Αρκετά χρόνια πριν ξεσπάσει ο Β΄ παγκόσμιος στην Ελλάδα και όχι μόνο κατά την κατοχή δρούσαν Γερμανοί πράκτορες και συνεργάτες ή κατάσκοποι τους, ξένοι και Έλληνες.

-Ο Γερμανός που βρήκε ο Αν. Κυριαζής στη μέση του Κορινθιακού δεν ήταν άλλος, παρά ο πράκτορας που βυθομέτρησε προπολεμικά τις θάλασσες που περιβρέχουν την Πελοπόννησο, η κατωτέρω αναφορά είναι καταπληκτική και αποκαλυπτική:
«Από το 1934 ερχόταν στις Σπέτσες ένας ξένος κακομοίρης ο Αιμίλιος, Αυστριακός. Εδούλευε στο Πόρτο Χέλι στου Τσαμαδού, από την Αίγυπτο, ως μηχανικός και καπετάνιος στο σκάφος του. Γύριζε παντού με το κανό του. Μια μέρα τον βλέπω να ρίχνει και να μετρά το βάθος. Ήταν η Πέμπτη φάλαγγα, έκανε βυθομετρήσεις σε όλη την Πελοπόννησο. Για τα υποβρύχια, τα είχε κανονίσει όλα. Το 1943 έρχεται τους Σπέτσες, ντυμένος ανθυποπλοίαρχος. Έκανε πως δεν με γνώριζε».
(Μαρτυρία Ν. Ακάσογλου. Από το βιβλίο Μικρή ιστορία στα Μεγάλα Χρόνια 1940-1944 / Πασαμήτρος Γιώργος/Θεμέλιο/2019).

-Από μαρτυρίες της «Δίκης Σπετσών» ο Αντώνης Κυριαζής είχε επικηρυχθεί ως προδότης, (για την παράδοση 80 Κρητικών και 20 Βρετανών τους Γερμανούς), από το Στρατηγείο Μέσης Ανατολής και άρα και από το ΕΑΜ-ΕΛΑΣ-ΟΠΛΑ.

-Το ό τι αναφέρει ο Αργ. Ρουμελιώτης στη μαρτυρία του, ότι είχε ακούσει ότι είχε ναυλωθεί το καΐκι του Κυριαζή από τον Ερυθρό Σταυρό για μεταφορά αλεύρων, στο Ναύπλιο, μάλλον δεν ισχύει. Εθελοντικό ναύλο των Γερμανών έκανε!

-Η Επιχείρηση σύλληψης και εκτέλεσης του Αντ. Κυριαζή έγινε από το ΕΛΑΝ, με την βοήθεια ανταρτών από την Σολυγεία. Εννοείται και μάλλον το καΐκι με το φορτίο του, πέρασε στα χέρια του ΕΛΑΝ.

Ο Ιωαν. Χατζής-Λούβρης(ο.π.) από το Ρητό, γειτονικό χωριό, του Κατακαλίου μου ανέφερε:
«Βόλγας»[Παν. Τσόχλας] - «Λευτεριάς»[Γωργ. Λέκκας] και ο «Τίγρης»[Γιάν. Σχοινάς] ήταν 3 τους ΟΠΛΑ που ξέρω, τους είχα δεί μια φορά που κοιμόσανε σ΄ένα παλιο-σπίτι εδώ στο χωριό …αυτοί είσαν οπλισμένοι με αυτόματα … είχα ακούσει ότι αυτοί σκοτώσανε ένα από το Κατακάλι, τον Κυριαζή.»

-Εκτελεστής του Αντ. Κυριαζή, ομολόγησε στη «Δίκη των Σπετσών» ότι ήταν ο Γιάννης Σχοινάς (ή Τίγρης) από τους Μυκήνες, που καταδικάστηκε γι΄αυτήν, σε 20ετή φυλάκιση και ο οποίος όπως είδαμε μόλις είχε σταλεί από το 6ο Σύνταγμα του ΕΛΑΣ, μαζί με τον «Λευτεριά», τον «Τζαβέλα» για ενίσχυση του ΕΛΑΝ Αργοσαρωνικού, και θα πρέπει να ήταν η πρώτη επιχείρησή τους ως μέλη του ΕΛΑΝ.

***

Ο «Τζαβέλας» αναφέρει (στον Τάκη Μαύρο ο.π.) το κατωτέρω γεγονός για την δράση του ΕΛΑΝ που είχε γενικότερα, σοβαρότατα δραματικά επακόλουθα και αποτελέσματα:
«Εκείνες τις ημέρες, θα ’ταν 15 ή 16 του Φλεβάρη 1944, δύο εγγλέζικα αεροπλάνα βομβάρδισαν μέσα στο λιμάνι των Σπετσών τον ¨Κέφαλο¨, ένα καράβι μιας Κακαμπουρίνας από τα Μέθανα, επιταγμένο από τους Γερμανούς και φορτωμένο άλευρα και το βούλιαξαν. Αλλά, φεύγοντας μετά τον βομβαρδισμό, το ένα από τ’ αεροπλάνα χτύπησε στον φάρο, έχασε το ένα του φτερό και πέφτοντας στη θάλασσα, στη τοποθεσία ¨Γαρύφαλλου¨, βούλιαξε σε 18 οργιές νερό. Είχε πλήρωμα δύο αεροπόρους. Ο ένας πρόλαβε και γλύτωσε με το αλεξίπτωτο. Τον έκρυψε ένας ψαράς, ο Βαγγέλης Οικονόμου ή Παραπόλας, και τον φυγάδεψε κατόπιν στα Δίδυμα. Ο άλλος παρασύρθηκε με το σκάφος στον βυθό. Από τους Γερμανούς στρατιώτες, που αποτελούσαν την φρουρά του καραβιού, δυο σκοτώθηκαν, δυο άλλοι επιβιβάστηκαν σε κάποιο καΐκι και γύρισαν στον Πειραιά, δυο κατέφυγαν στο ξενοδοχείο του Καρδάση, στις Σπέτσες, και ο τελευταίος, εφτά ήσαν όλοι, ο Φριτς, μπήκε σε κάποιο περαστικό καΐκι και πήγε στο Ναύπλιο για να ειδοποιήσει για ό,τι είχε γίνει[…]

Έρχεται ο Σμυρλής από τις Σπέτσες [στα Δίδυμα] και μας είπε για τον βομβαρδισμό, το βυθισμένο αεροπλάνο, το καράβι, τους δυο Γερμανούς, που μένανε στο ξενοδοχείο.
Μας είπε ακόμη και για τρία επιταγμένα καΐκια, που ήταν φορτωμένα στο λιμάνι. Αποφασίσαμε να πάμε να πιάσουμε τους Γερμανούς και τα καΐκια και να προσπαθήσουμε να διασώσουμε ό,τι μπορούσαμε από το μισοβυθισμένο καράβι και από το αεροπλάνο. Κατεβήκαμε στο Πόρτο Χέλι, πήραμε ένα καΐκι και περάσαμε στις Σπέτσες. Ο καπετάν Λευτεριάς, ο Σμυρλής κι εγώ. Πήγαμε στο σπίτι του Πασαμήτρου, όπου και μείναμε εκείνη τη βραδιά. Την άλλη μέρα, ο Παντελής Αρμένης, που είχε καφενείο στο Παλιό Λιμάνι και που αργότερα έγινε κουνιάδος μου, μας έφερε σ’ επαφή με τους ναύτες των τριών επιταγμένων καϊκιών, που πρόθυμα δέχτηκαν να μας βοηθήσουν να πάρουμε τα καΐκια. Πράγματι, το βράδυ, ανεβήκαμε στα τρία καΐκια και τα πήγαμε στην Κοιλάδα. Το ένα ήταν οργανωμένο και το αφήσαμε ελεύθερο. Μέσα στ’ άλλα δυο βρήκαμε 75 τηλέφωνα και 350 τσουβάλια με Χριστουγεννιάτικα δέματα για τους Γερμανούς της Κρήτης, γλυκά, τσιγάρα και άλλα τέτοια είδη. Χιλιάδες κουτιά μαρμελάδα, χοιρομέρια, και καμμιά δεκαριά κεφάλια παρμεζάνα, που το καθένα τους ζύγιζε 70-80 κιλά, και που μοιράστηκαν αργότερα στον πληθυσμό. Πολλά προωθήθηκαν για τη Γκούρα της Στυμφαλίας, όπου όπως είπαμε ήταν το Αρχηγείο του ΕΛΑΣ. Οι ναύτες των καϊκιών έμειναν στις τάξεις τού ΕΛΑΣ και μάλιστα δύο απ’ αυτά τα παιδιά κρεμάστηκαν αργότερα στις Σπέτσες.

Τα εφόδια αυτά τα μεταφέραμε από την Κοιλάδα στα Δίδυμα και τα παραδώσαμε στην Οργάνωση. Γυρίσαμε κατόπιν στις Σπέτσες και πήγαμε στον Αρμένη, ο οποίος μας υπέδειξε το ξενοδοχείο όπου έμεναν οι Γερμανοί. Είμαστε έξη. Ο καπετάν Λευτεριάς, ο Σμυρλής, ο Παναγιώτης ο Τρομάρας, ο Δημήτρης ο Κατεμής (Κανάρης), ο Γιάννης ο Σκινάς ή Τίγρης, κι εγώ. Μας είπαν σε ποιο δωμάτιο ήσαν οι Γερμανοί κι άκουγαν ράδιο. Ήταν και κάτι κοριτσόπουλα και χορεύανε. Μπήκαμε ξαφνικά μέσα φωνάζοντας Αλτ. Ο ένας από τους Γερμανούς έκανε μια προσπάθεια να πιάσει μια χειροβομβίδα, που είχε περασμένη στη μπότα του, αλλά ο Τρομάρας, με μια ριπή, τον πρόλαβε και τον σκότωσε. Είναι αλήθεια πως θέλαμε να τον πιάσουμε κι εκείνον ζωντανό, έτσι όμως που ήρθαν τα πράγματα δεν γινόταν αλλιώς. Πήραμε τον οπλισμό τους, είπαμε στους ανθρώπους του ξενοδοχείου να τυλίξουν τον νεκρό σ’ ένα σεντόνι και να τον φουντάρουν στα βαθειά και φύγαμε για τα Δίδυμα, παίρνοντας μαζί μας και τα δυο μυδράλια του καραβιού, που οι Γερμανοί είχαν αφαιρέσει από το μισοβυθισμένο καράβι και είχαν τοποθετήσει για φύλαξη στο καφενείο του Αρμένη.
Την άλλη μέρα, ο Γερμανός ο Φριτς, που είχε πάει στο Ναύπλιο και επέστρεφε στις Σπέτσες, πιάστηκε και οδηγήθηκε κι αυτός στα Δίδυμα».

Για το ανωτέρω γεγονός, ο δήμαρχος Σπετσών, ο Πολ. Λεκκός, θορυβημένος από τον φόνο των δυο Γερμανών και φοβούμενος τ΄ αντίποινα που περίμεναν το νησί, πήγε στον Πειραιά, συνοδευόμενος από τον γιατρό Κόχειλα, ή το γερνανομαθή Γ. Διαμαντόπουλο και παρουσιάστηκαν στις Γερμανικές Αρχές και ανέφεραν τα γεγονότα, προσπαθώντας να πείσουν τους Γερμανούς ότι ο ντόπιος πληθυσμός των Σπετσών ήταν αμέτοχος σ’ αυτό το επεισόδιο, και ότι η ευθύνη βαρύνει μόνο τους αντάρτες υποδεικνύοντας όμως αυτούς και τα ορμητήρια τους στην Ερμιόνη, την Κοιλάδα κλπ.

Μετά την συνάντηση αυτή, 10 Μαρτίου 1944 ξεκινά από τους Γερμανούς η πρώτη ναυτική και αποβατική επιχείρηση στην περιοχή, η οποία διεξήχθη από την 11η Μεραρχία Αλεξιπτωτιστών της Λούφτβαφε, 200 γερμανοί στρατιώτες αποβιβάζονται στον Πόρο και 400 στην Ύδρα. Η επιχείρηση θα κρατήσει τέσσερις μέρες χωρίς επιτυχία. Οι δήμαρχοι Ύδρας Γιάννης Ρετιτάγκος και του Πόρου Γεώργιος Κωστελένος δεν θα προδώσουν κανένα και με ευθύνη τους διαβεβαιώνουν τους Γερμανούς ότι δολιοφθορές στα πλοία τους οφείλονται από άγνωστες δυνάμεις ξένες προς τα νησιά τους.

Συγχρόνως με την επιχείρηση των Γερμανών (10-3-1944) συλλαμβάνονται στις Σπέτσες από την ΟΠΛΑ οι τρεις πρόκριτοι Λεκκός, Διαμαντόπουλος, Κόχειλας για ανάκριση περί προδοσίας και κατάδοσης ανταρτών, ΕΑΜιτών και της δράσης του ΕΛΑΝ.

6 Απριλίου 1944 οι Γερμανοί έχοντας περισσότερες πληροφορίες-καταδόσεις για τους ΕΑΜίτες, το ΕΛΑΝ και τους αντάρτες, κάνουν την δεύτερη εκκαθαριστική επιχείρηση και αυτή από την 11η Μεραρχία Αλεξιπτωτιστών της Λούφτβαφε. Δύο Τάγματα μεταφέρονται με 40 περιπολικά και μεταγωγικά σκάφη, και εξοπλισμένα καΐκια, μαζί με πυροβολικό και την συνεργασία 4 αεροπλάνων, από το αεροδρόμιο του Άργους. Η επιχείρηση αυτή θα κρατήσει μία εβδομάδα. Οι δυνάμεις αποβιβάζονται στον Πόρο και στην Ύδρα και στη συνέχεια στην Ερμιόνη, στην Κοιλάδα και στις Σπέτσες. Οι ΕΑΜίτες-αντάρτες αιφνιδιάζονται υποχωρούν από το Κρανίδι και την Ερμιόνη, μεταφέροντας και ό, τι εφόδια προς τα Δίδυμα. Το Κ1 καταδιωκτικό διαφεύγει στις ακτές της Κυνουρίας, το δε Κ2 εγκαταλείπεται στη παραλία της Ερμιόνης, αφού του αφαίρεσαν ό,τι χρήσιμο (μηχανή, οπλισμό κλπ ).*
(*Το καταδιωκτικό Κ1 θα βυθιστεί κατά την επιχείρηση «Κοράκι» εσκεμμένα για να μην περιέλθει στα χέρια των Γερμανών, από τον «Τζαβέλα» σε ακτή της «Τσακωνιάς», όπου διέφυγε με άλλους αντάρτες). Οι Γερμανοί τώρα είναι βαρβαρώτεροι θα βασανίσουν, θα προχωρήσουν σε λεηλασίες σπιτιών, αρπαγή χρυσαφικών, χρημάτων, λαδιού, ρουχισμού κλπ. Επίσης τώρα βάση καταστάσεων που είχαν συντάξει από προδότες-καταδότες εντοπίους και μη, θα κάψουν σπίτια των ΕΑΜ-ΕΛΑΣ-ανταρτών!

Μετά την επιχείρηση αυτή, τέλος Απριλίου 1944, δηλ. μετά 35 ημέρες περίπου από την σύλληψή τους, εκτελούνται με πυροβόλο όπλο, οι τρεις πρόκριτοι των Σπετσών στον δρόμο από το χωριό Καρακάσι, έδρα της ΟΠΛΑ προς την Ερμιόνη στη θέση «καψοσπίτια». Μετά λίγες ημέρες εκτελείται και ο άλλος πρόκριτος των Σπετσών Ν. Κατραμάδος. Η καθυστέρηση της εκτέλεσης δείχνει ότι η απόφαση γι΄ αυτή πάρθηκε από υψηλά ιστάμενους(Θ. Ζέγκος = Αρχηγός στο 2ο γραφείο…!) και όχι από τα στελέχη της περιοχής.
Το στέλεχος του ΕΑΜ περιοχής Παναγιώτης Παπασωτηρίου στη «Δίκη Σπετσών»(βλ. κατωτέρω), είχε καταθέσει:
«Το Αρχηγείο επέστρεψε τη δικογραφία από την οποία προέκυπτε ότι οι Σπετσιώτες κρίθηκαν ως προδότες και εκτελέστηκαν. Πήγε στις Σπέτσες με τη δικογραφία και ανακοίνωσε στους κατοίκους ότι η δικογραφία είναι στη διάθεσή τους…..»

27-08-2020
Αετίων Σωτήριος Ριζόγιαννης
Διεύθυνση αυτής της ανάρτηση:http://rozosotiris.blogspot.com/2020/08/106-1944.html