3/2/1944
Tο ολοκαύτωμα των χωριών Λιβερά & Σιδεράς Κοζάνης.




Στις 3 Φλεβάρη 1944 είχε προγραμματιστεί να γίνει Νομαρχιακή Συνδιάσκεψη των οργανώσεων του ΚΚΕ του νομού Κοζάνης στο χωριό Λιβερά. Είχε αποφασιστεί εκεί να γίνει η Συνδιάσκεψη γιατί θεωρούνταν ημιελεύθερη περιοχή και οι Γερμανοί κατακτητές σπάνια φαίνονταν από αυτά τα χωριά.

Η Συνδιάσκεψη έγινε στο σχολείο του χωριού, ξεκίνησε το μεσημέρι και ολοκληρώθηκε το απόγευμα. Τα θέματα της ήταν οργανωτικά ζητήματα στη δράση που έπρεπε να αναπτυχθεί για το διώξιμο των Γερμανών από την περιοχή. Με την ολοκλήρωση της Συνδιάσκεψης αποφασίστηκε να μείνουν εκεί όλοι οι αντιπρόσωποι και να φύγουν την επόμενη μέρα. Την ευθύνη της περιφρούρησης είχε ένα απόσπασμα του 1ου λόχου του 53ου Συντάγματος του ΕΛΑΣ. Από τις κινήσεις που γίνονταν στο σχολείο μαθεύτηκε το γεγονός και η συνδιάσκεψη προδόθηκε στους Γερμανούς από ΠΑΟτζήδες συνεργάτες των κατακτητών.

Οι Γερμανοί δεν έχασαν την ευκαιρία και αφού συγκέντρωσαν αρκετές δυνάμεις, τη νύχτα 3 προς 4 Φλεβάρη κινήθηκαν για να κυκλώσουν το χωριό. Το ξημέρωμα οι φασίστες κατακτητές εισέβαλαν στο χωριό αρχίζοντας να καίνε και να σκοτώνουν χωρίς διάκριση. Η φρουρά πολέμησε ηρωικά, σχεδόν σώμα με σώμα με τους Γερμανούς, κατάφεραν να σπάσουν τον κλοιό και μέσα από μια κόλαση πυρών να πραγματοποιήσουν ηρωική έξοδο και να διαφύγουν. Όμως ο αιφνιδιασμός και τα καταιγιστικά πυρά των Γερμανών προκάλεσαν μεγάλες απώλειες.

Ανάμεσα στους νεκρούς ήταν τα παρακάτω στελέχη του ΚΚΕ:

Χρήστος Κάλφας (Ανδρέας), Γραμματέας Δυτικής Μακεδονίας του ΚΚΕ.
Μήτσος Κωνσταντινίδης (Σάββας), Γραμματέας νομού Κοζάνης του ΚΚΕ.
Μιχάλης Θεοδωρίδης (Μίχας), Γραμματέας Αχτιδικής Επιτροπής Εορδαίας του ΚΚΕ.
Σαρκής Μαρδιροσιάν (Στέφανος) Αχτιδικό στέλεχος ΠΕ Κοζάνης του ΚΚΕ.
Κοσμάς Σαββίδης (Λεβεντάκος) μέλος της ΠΕ Κοζάνης του ΚΚΕ.
Βασίλης Παπαδόπουλος Γραμματέας της ΕΠΟΝ Κοζάνης
Θεόδωρος Μαριόλης (Λευτέρης)Γραμματέας ΠΕ Γρεβενών του ΚΚΕ.
Διομήδης Βασιλειάδης μέλος της ΠΕ Κοζάνης του ΚΚΕ.
Ζήσης Παπαδόπουλος στέλεχος της ΕΠΟΝ από Λιβερά.
Παγκαρλιώτας Αθανάσιος (Ξανθάκης) μέλος της ΠΕ Κοζάνης του ΚΚΕ.

Νεκροί ήταν άλλοι 7 αντάρτες από το απόσπασμα του ΕΛΑΣ.
Οι φασίστες Γερμανοί κατακτητές, ύστερα από την αποτυχία τους να συλλάβουν ή να εξοντώσουν τους συγκεντρωθέντες λύσσαξαν κυριολεκτικά και ξέσπασαν στους αμάχους. Έκαψαν τα δυο χωριά και αφού συνέλαβαν 40 κατοίκους των δυο χωριών Λιβερά – Σιδερά στη συνέχεια τους εκτέλεσαν.

Το τίμημα σε αίμα ήταν μεγάλο. Το πλήρωσαν τόσο οι δυνάμεις του ΚΚΕ, όσο και οι κάτοικοι της περιοχής. Στο μνημείο του χωριού που στήθηκε αργότερα για να τιμηθεί η μνήμη των αθάνατων νεκρών, είναι γραμμένα με χρυσά γράμματα τα ονόματα 63 θυμάτων (59 επώνυμων και 4 ανώνυμων ανταρτών).

Αφηγήσεις αυτών που έζησαν τα γεγονότα.

"Ολη η Δυτική Μακεδονία ήταν ελεύθερη Ελλάδα, ύστερα απ΄ τη μεγάλη νικηφόρα μάχη του ΦΑΡΔΥΚΑΜΠΟΥ, που πιάστηκε όλο το τάγμα των Ιταλών το οποίο ήταν στα ΓΡΕΒΕΝΑ. Ο 1ος λόχος ήταν σε όλα πρώτος. Στη μαχητικότητα και τη συνειδητή πειθαρχεία. Κάθε μέρα ασκήσεις και θεωρία. Εβγαζε δε και την εφημερίδα "Το σάλπισμα της λευτεριάς" το τάγμα, την εφημέρίδα ο "Ορλιάγγας" και το σύνταγμα ο "Ζιάκας". Στις 30 του Γενάρη 1944 πήραμε διαταγή να πάμε στο Σινιάτσικο. Μας συνόδεψε ο ταγματάρχης Νικηφόρος με τον Προμηθέα και είχαμε για συνοδό τον καπετάνιο του 2ου λόχου Μήτσιο Μπαλατσό, ο οποίος ήταν και στον Μακεδονικό Αγώνα το 1908 και ήξερε όλα τα κατατόπια. Περάσαμε τον Αλιάκμονα, που το νερό ήταν μέχρι το στήθος και σε μας στείλανε για λογαγό τον Θύμιο Παπασίμο. Η πορεία ήταν νύχτα για να μη δίνουμε στόχο. Ενα βράδυ μείναμε στο Σισάνι και ένα βράδυ στη Βλάστη. Στίς 2 Φλεβάρη φτάσαμε στα Λιβερά. Οι κάτοικοι όλοι Πόντιοι και όλοι οργανωμένοι, μας υποδέχτηκαν με χαρά, γιατί πρώτη φορά βλέπανε Οργανωμένο Στρατό και με συνειδητή πειθαρχία. Μας λένε ότι εδώ θα έχουμε ελευθερία, δεν πάτησε Γερμανός. Στην πλατεία στήνεται γλέντι και χορός με τον Κεμετζέ μαζί με τους αντάρτες, όλη μέρα. Στα Λιβερά ήταν να γίνει ΣΥΝΔΙΑΣΚΕΨΗ όλων των στελεχών της Δυτικής Μακεδονίας του ΚΚΕ στις 3 του ΦΛΕΒΑΡΗ για το συντονισμό του αγώνα, τα οποία έρχονταν απο την περιφέρεια του το καθένα. Το απογευματάκι, αφού πήραμε συσσίτιο, ο λοχαγός με τον επιλοχία Τάκη Λαζαρίδη βγάλανε υπηρεσία, στις διαβάσεις έξω απ΄το χωριό, φυλάκια με κινητό και ακίνητο σκοπό και μέσα στο χωριό περίπολα. Μιά διμοιρία του Χρήστου Σαμαρά να πάει δίπλα στο χωριό Σιδεράς για κάθε ενδεχόμενο και οι άλλες διμοιρίες στο καφενείο και το σχολείο, αλλά να είναι όλοι επιφυλακή. Τα στελέχη βρήκαν καταλύματα σε διάφορα σπίτια".

ΟΙ ΕΘΝΟΠΡΟΔΟΤΕΣ

"Οι Εθνοπροδότες ΠΑΟτζίδες δεν έλειψαν, κάνανε πάλι την δουλειά τους και έδωσαν στους Γερμανούς όλα τα στοιχεία με κάθε λεπτομέρεια ότι θα γινόταν σύσκεψη στελεχών και με ένα λόχο ανταρτών. Οι Γερμανοί μαζί με τους ΠΑΟτζήδες όλη την νύχτα κύκλωσαν το χωριό και κάνανε πολυβολεία σ’ όλα τα υψώματα που δεσπόζουν στο χωριό με προορισμό να μας πιάσουν όλους ζωντανούς και να εξοντώσουν την Εθνική Αντίσταση. Πριν ξημερώσει δυο νεαροί επονίτες, παλικάρια από την Οργάνωση της Ποντοκώμης, ο Κατακαλίδης Χαράλαμπος και ο Μιχαηλίδης Θύμιος με κομμένη την ανάσα αφού προσπέρασν τους Γερμανούς ήρθαν στο σχολείο και λένε: "πάρτε μέτρα έρχονται πολλοί Γερμανοί στα Λιβερά". Εν τω μεταξύ έρχεται και ο Γιώργος Σούλας από τους Φιλλιπαίους, που ήταν φυλάκιο προς την Ασβεστόπετρα και λέει ότι είδε τους Γερμανούς να κάνουν πολυβολείο. Αμέσως, ο Παπασίμος με τον Νικηφόρο ειδοποιούν τον υπεύθυνο του χωριού, να ειδοποιήσει όλα τα στελέχη να πάρουν τα μέτρα τους, διότι τα πράγματα δεν είναι και τόσο καλά, και εμείς να βγούμε έξω από το χωριό προς το Σινιάτσικο".

ΣΦΑΙΡΕΣ "ταμ–τουμ"

"Μόλις γλυκοχάραξε και βγήκαμε έξω από το χωριό, μαζί μας και πολλοί Λιβεριώτες, μας αντιλήφτηκαν οι Γερμανοί και άρχισαν να ρίχνουν επάνω μας τροχιοδεικτικές φλογοφόρες σφαίρες, για να βρούν όλοι τους το στόχο κα μετά με τα ταχυβόλα τους μας ρίχνουν με σφαίρες "ταμ-τουμ" καθώς και με όλμους. Ο πρώτος που έπεσε μέσα στον κάμπο ήταν ο Ιωάννης Ορφανίδης Λιβεριώτης, ύστερα από λίγο σκοτώθηκε ο Ιωάννης Ανεσιάδης απο Σιταγρούς Δράμας. Ο Νικηφόρος φώναζε συνεχώς "αραιωθείτε – αραιωθείτε" άλλα σε μια στιγμή τραυματίζεται βαριά. Οι αντάρτες μας τα έχασαν, άλλα ο λεβέντης Παπασίμος τονώνει το ηθικό και φωνάζει "αέρα παιδιά, μη φοβάστε θα σπάσουμε τον κλοιό". Στην τοποθεσία Μπογάζ, με το που φώναξε αέρα παιδιά εμείς τραπήκαμε σε φυγή άρον - άρον εκεί ακριβώς τραυματίστικα και εγώ ο Στέλιος Παπαδόπουλος στο αριστερό χέρι στον βραχίονα, όπου η σφαίρα διαπέρασε το χέρι μου και έχασα τα λογικά μου και οποσθοχώρισα γύρω στα 10 μ. όπου εκεί ήταν σκοτωμένοι δύο αντάρτες έγινα και εγώ ο τρίτος. Ποιό κάτω στο ρέμα μέσα ήταν και άλλοι σκοτωμένοι αντάρτες και χωριανοί.

Στην συνέχεια αυτοί που ήρθαν από τα Καραγιάννενα Γερμανοί και ΠΑΟτζηδες μας έβαζαν και από μπρός. Τώρα το θάρρος των ανταρτών δεν περιγράφεται ας ήταν τραυματίες βαριά. Θυμάμαι τον σκοπευτή τον Θαναση Τσιώτα που λέει "πάρτε το οπλοπολυβόλο παιδιά", όπως και τον Βασίλη Τζήμα που ήταν βαριά τραυματίες. Ο Αχιλλέας Φαρμάκης βάζει μια ταινία στο οπλοπολυβόλο καθώς κι εγώ με το ατομικό μου αυτόματο και περνούμε όλοι από το υψωματάκι. Εγώ βλέπω αίματα, άλλα δεν νιώθω πόνους, βλέπω ύστερα ότι με είχε γρατζουνήσει το "στεν", το οποίο είχε τρυπήσει από βαρύ πολυβόλο των Γερμανών, η δε χλαίνη μου ήταν και αυτή κόσκινο από τις σφαίρες.

Ξεκίνησε από το χωριό μια διμοιρία Γερμανών μαζί με τον Αβραάμ περνώντας μέσα απο το ρέμα και απο κάθε σκοτωμένο αντάρτη, ο Αβραάμ αφού έψαχνε όλες τις τσέπες κάποια αντικείμενα τα έβαζε στην τσέπη του και κάποια τα πετούσε και αφού τελείωνε την έρευνα με το όπλο έδινε την χαριστική βολή στον εκάστοτε κτυπημένο αντάρτη. Εφτασε και σε μένα, τότε εγώ ήμουν 11 χρονών παιδί ξυπόλυτος με ένα σορτσάκι. Με πλησίασε στα 5 μ. και με ρωτάει "Αντάρτο - Αντάρτο" και εγώ τον απάντησα "Νύξ αντάρτο". Οπλίζει το όπλο του και με σημαδεύει, όμως για καλή μου τύχη ποιο κάτω στα 20 μ. κάτι λένε οι Γερμανοί στρατιώτες στον διμοιρίτη τους και αυτός με ένα ουρλιαχτό φωνάζει τον Αβραάμ, εκείνος γυρνώντας προς το μέρος του διμοιρίτη του, αμέσως ξοπλίζει και πέφτει η σφαίρα καταγής και φεύγει μαζί με την διμοιρία του πίσω στο χωριό μας. Εγώ σηκώθηκα και πήρα τον δρόμο για το σινιάτσικο αφού ανέβηκα στην κοκκινόμπαρα δεν είδα κανέναν απο τους αντάρτες γιατί είδη είχαν φύγει και γυρίζω πίσω και φτάνω στην τοποθεσία κουφόξυλο, εκεί ήταν ένας σωρός από πέτρες όπου με το χέρι μου άνοιξα μια τρύπα και έκατσα μέσα και αποκοιμήθηκα έως το βράδυ. Σε κάποια στιγμή ξυπνάω εξαντλημένος και βλέπω το χωριό να καίγεται, βρήκα το κουράγιο από το τραύμα μου, και παίρνω τον δρόμο της επιστροφής μου για το χωριό τραγουδώντας το αντάρτικο τραγούδι, απάνω στα ψηλά βουνά αντάρτες ελασίτες παλεύουν για την λευτεριά, χτυπώντας τους φασίστες. Ω Ελλάδα μας γλυκιά, διώξαμε τον Βασιλιά, εμπρός παιδιά! και φτάνω στο σπίτι μας με φόβο. Αμέσως με παίρνουν και με πάνε για πρώτες βοήθειες στον Θεόδωρο Ευτυχίδη αυτός ήταν σαν νοσοκόμος απο το Αλβανικό μέτωπο".

ΤΟ ΧΩΡΙΟ

"Στο χωριό οι Γερμανοί έμπαιναν στα σπίτια έπαιρναν τους άνδρες και τους οδηγούσαν μπροστά στην εκκλησία με τα χέρια ψηλά. Συγχρόνως με νοήματα έλεγαν τις γυναίκες να μαζέψουν τα μικρά παιδιά και να πάρουν απο το σπίτι, ότι μπορούν. Εβγαζαν τα ζώα από το μαντρί και έβαζαν φωτιά στα σπίτια, και τις αχυρώνες. Στον χώρο της εκκλησίας, όπου ήταν συγκεντρωμένοι οι άντρες, οι Γερμανοί ρωτούσαν να μάθουν τους υπεύθυνους, για όπλα και γενικά για ότι είχαν πληροφορηθεί νωρίτερα από τους καταδότες. Τίς ευθύνες για όλα ανέλαβε ο Βασίλειος Παπαμιχαήλ από τα Λιβερά. Οι Γερμανοί τον έβαλαν για εκτέλεση και σε λίγο ήταν νεκρός. Ανάμεσα στους άνδρες ήταν καi ο Σαββίδης, διαφωτιστής των ανταρτών και των κατοίκων των γύρω χωριών. Ο Σαββίδης σε κάθε μπλόκο ντύνονταν με ρούχα γριάς και δεν τον αναγνώριζαν, όμως αυτή την φορά δεν πρόλαβε να μεταμφιεσθεί. Ηταν διαρκώς καταζητούμενος. Ενας που ονομαζόταν Αβραάμ απο το χωριό Καλαμιά - Κοζάνης, γυρνούσε μέσα στον όχλο των συγκεντρωμένων Λιβεριωτών, ο Αβραάμ ήθελε να μάθει ποιος είναι ο Σαββίδης και άρχισε να ρωτάει τον έναν και τον άλλον όπου σε κάποια στιγμή ρωτάει και τον Νίκο Αβραμίδη που με την σειρά του υπέδειξε, μετά το πρώτο χαστούκι, τον Σαββίδη. Μόλις τον είδε τον είπε : "Σκυλί εδώ είσαι;" και αφού τον έκοψε το αυτί με τα δόντια του, τον σκότωσε. ( Σύμφωνα με πληροφορίες, ο Αβραάμ ήταν ενταγμένος στον ΕΛΑΣ και ήταν μαζί με τον Σαββίδη. Για άγνωστους λόγους ο Σαββίδης παίρνει τον Αβραάμ και τον παραδίδει στον Διοικητή τους, όπου και τον απομονώσαν αμέσως και τον βάλανε φυλακή, από εκεί με την βοήθεια του σκοπού επέδρασε αλλά δεν πήγε στο χωριό του, πήγε και εντάχθηκε με τους Γερμανούς στα Γιαννιτσά - Κρύα Βρύση). Επίσης αξίζει να αναφέρουμε ακόμη ένα συνταρακτικό γεγονός της ημέρας εκείνης. Ο νεαρός Ζήσης Παπαδόπουλος απο τα Λιβερά μαθητής Γυμνασίου, ήταν υπεύθυνος για την Νεολαία. Τραυματίστηκε στο πόδι απο αδέσποτα πυρά. Ο Γερμανός γιατρός τον έδεσε το τραύμα και ο Ζήσης με ένα πόδι προσπαθούσε να συρθεί και να βρει ένα μέρος να ξεκουραστεί. Και ενώ η επιχείρηση των Γερμανών είχε σχεδόν τελειώσει και οι Γερμανοί συγκεντρώθηκαν στην άκρη του χωριού προς την Ποντοκώμη, ένας συμμαθητής του Ζήση ντυμένος με γερμανικά ρούχα και οπλισμένος τον παραμόνευε. Ο Ζήσης τον αντιλήφθηκε και σύρθηκε σιγά, σιγά πίσω από το σπίτι του Μιχαηλίδη όπου και κρύφτηκε δίπλα σε έναν ξεροτούβαρο κάτω από κάτι καυσόξυλα. Ο συμμαθητής του τον ακολούθησε και τον σκότωσε. Συγχρόνως όμως με το Ολοκαύτωμα υπήρχε και το πλιάτσικο. Τα ζώα τα πήραν οι γνωστοί προδότες που ήρθαν μαζί με τους Γερμανούς. Τις πόρτες από τα σπίτια τις φόρτωσαν σε άνδρες του χωριού και μαζί με τα ζώα τους οδηγούσαν από το μονοπάτι πρός την Ποντοκώμη και από εκεί στις φυλακές Κοζάνης. Νεκροί από τα Λιβερά ήταν 18 και από τον Σιδερά 8 και στελέχη πολιτικών γραφείων 36".

ΟΙ ΠΕΣΟΝΤΕΣ ΗΡΩΕΣ

"Στους βλαστιώτικους τους μύλους, μας περίμεναν με τα μουλάρια οι Βλαστιώτες και πήραν τους πιο βαριά τραυματίες. Στο σχολείο της Βλάστης δέσανε πρόχειρα όλους τους τραυματίες, τους βάλανε καβάλα στα μουλάρια και γίνεται προσκλητήριο και αναφορά. Έλειπε όλη η διμοιρία του Σαμαρά απόντες 7 σκοτωμένοι.

1) Μπαλατσός Μήτσιος από Αγ. Γιώργη,
2) Γιάννης Στάμος, νοσοκόμος του λόχου από Κυδωνιές,
3) Χρήστος Κούβαρης από Ζιάκα,
4) Ζιανός Σπύρος από Παλιουργιά 5) Αλέξης Γιωργούλης Τσιώτας από Τρίκωμο,
6) Μήλιος Βασίλης από Μολόχα Βοΐου,
7) Γεώργιος Ηλιάδης.

Οι τραυματίες 27.
Νικηφόρος Ταγματάρχης, Γεώργιος Παπαγεωργίου ανθ/γος από Κυπαρίσσι, Τσιώτας Θανάσης, Βασίλειος Τζήμας Καληρράχη, Νίκος Κριζμπάνης από Ζιάκα, Τάκης Κιτσόπουλος από Τρίκωμο, Χρήστος Λέτσιος από Πολυνέρι, Γιάννης Καζόνας, Γιούλη Κόλια από Φιλιππαίους, Γιάννης Ζήσος από Αετία, δεν θυμάμαι τους άλλους.

Αφού περάσαμε τον Αλιάκμονα, στην Ασπρούλα είχε έρθει ο Ζαρκοδήμος Αλέκος Παπαλέξης με τον Στεργιάδη, με γιατρούς και νοσοκόμους. Δέσανε τους τραυματίες και τους πήγανε στα γενικό νοσοκομείο στο "Λιμπόχοβο" Δασύλιο. Εν τω μεταξύ έφτασε και ο Σαμαράς με τη διμοιρία του δίχως απώλειες. Εμείς δύο διμοιρίες μείναμε στον Αυγερινό και μια στην Ανθούσα για να ανασυνταχτεί ο λόχος για λίγες μέρες και ξανά στο Σινιάτσικο με τον Ταγματάρχη το Υψηλάντη καπετάνιο τον Γούλια Αργυράκο και μια διμοιρία με τον Μπάρμπα Κίτσο Τζουμάκι όπου συνεχίσαμε τον αγώνα για τη λευτεριά με ζήλο και μαχητικότητα με Γερμανούς, κομιτατζίδες του Κάλτσεφ και με ΠΑΟτζήδες μέχρι την απελευθέρωση.
Ένα μεγάλο "ευχαριστώ" και τιμή στους κατοίκους των Λιβερών που έκαναν το ιστορικό όμορφο μνημείο με όλα τα ονόματα στελεχών ανταρτών και κατοίκων των Λιβερών που έπεσαν ηρωικά στις 3 Φλεβάρη 1944 για τη λευτεριά και ανεξαρτησία της πατρίδας μας. Αιωνία τους η μνήμη!!".

Αφηγήσεις των Βασίλη Αδαμίδη, Λύσανδρου Ορφανίδη και του Στέλιου Παπαδόπουλου τότε αετόπουλο των Λιβερών.

ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΕΚΤΕΛΕΣΘΕΝΤΩΝ ΑΓΩΝΙΣΤΩΝ ΑΠΟ ΤΑ ΓΕΡΜΑΝΙΚΑ ΣΤΡΑΤΕΥΜΑΤΑ ΚΑΤΟΧΗΣ

1. ΑΒΡΑΜΙΔΗΣ ΙΣΑΑΚ,
2. ΑΚΡΙΤΙΔΗΣ ΑΧΙΛΛΕΑΣ,
3. ΑΛΕΞΑΝΔΡΙΔΗΣ ΕΥΣΤΑΘΙΟΣ,
4. ΑΝΑΣΤΑΣΙΑΔΗΣ ΘΕΜΙΣΤΟΚΛΗΣ,
5. ΑΝΕΣΙΑΔΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ,
6. ΑΠΟΣΤΟΛΙΔΗΣ ΣΥΜΕΩΝ,
7. ΒΑΣΙΛΕΙΑΔΗΣ ΔΙΟΜΗΔΗΣ,
8. ΒΑΣΙΛΕΙΑΔΗΣ ΘΕΟΔΩΡΟΣ,
9. ΓΑΒΡΙΗΛΙΔΗΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ,
10. ΓΕΩΡΓΙΑΔΗΣ ΣΤΥΛΙΑΝΟΣ,
11. ΓΕΩΡΓΑΛΗΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ,
12. ΔΙΣΕΡΑΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ,
13. ΔΕΛΗΣΑΝΟΠΟΥΛΟΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΟΣ,
14. ΖΙΑΝΟΣ ΣΠΥΡΟΣ,
15. ΗΛΙΑΔΗΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ,
16. ΘΕΟΔΩΡΙΔΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ,
17. ΘΕΟΔΩΡΙΔΗΣ ΜΙΧΑΛΗΣ,
18. ΚΑΖΑΝΤΖΙΔΗΣ ΘΕΟΦΑΝΗΣ,
19. ΚΑΛΦΑΣ ΧΡΗΣΤΟΣ,
20. ΚΑΛΟΓΕΡΙΔΗΣ ΑΝΕΣΤΗΣ,
21. ΚΑΛΟΓΕΡΙΔΗΣ ΧΡΗΣΤΟΣ,
22. ΚΕΣΟΠΟΥΛΟΣ ΠΑΥΛΟΣ,
23. ΚΟΥΒΑΡΗΣ ΧΡΗΣΤΟΣ,
24. ΚΥΝΗΓΟΠΟΥΛΟΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ,
25. ΚΥΡΓΙΑΚΙΔΗΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ,
26. ΚΥΡΓΙΑΚΛΙΔΗΣ ΚΥΡΙΑΚΟΣ,
27. ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΔΗΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ,
28. ΛΙΑΜΑΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ,
29. ΜΑΡΓΙΟΛΗΣ ΘΕΟΔΩΡΟΣ,
30. ΜΑΤΑΣ ΔΗΜΗΤΙΟΣ,
31. ΜΑΧΑΙΡΟΠΟΥΛΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ,
32. ΜΗΛΙΟΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ,
33. ΜΙΧΑΗΛΙΔΗΣ ΔΙΟΜΗΔΗΣ,
34. ΜΙΧΑΗΛΙΔΗΣ ΜΙΧΑΛΗΣ,
35. ΜΠΑΛΑΤΣΟΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ,
36. ΝΙΚΟΛΑΪΔΗΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ,
37. ΝΙΚΟΛΑΪΔΗΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ,
38. ΟΡΦΑΝΙΔΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ,
39. ΠΑΓΚΑΛΙΩΤΗΣ ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ,
40. ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ,
41. ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ ΖΗΣΗΣ,
42. ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ,
43. ΠΑΠΑΜΙΧΑΗΛΙΔΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ,
44. ΠΟΥΓΙΑΣ ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ,
45. ΡΩΣΙΔΗΣ ΓΕΩΡΓΟΣ,
46. ΣΑΒΒΙΔΗΣ ΚΩΣΤΑΝΤΙΝΟΣ,
47. ΣΑΡΚΗΣ ΜΑΡΚΟΣ,
48. ΣΑΡΚΗΣ ΣΤΕΦΑΝΟΣ,
49. ΣΑΦΕΡΙΔΗΣ ΚΥΡΙΑΚΟΣ,
50. ΣΤΑΜΠΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ,
51. ΤΣΑΝΑΞΙΔΗΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ,
52. ΤΣΑΝΑΞΙΔΗΣ ΧΡΗΣΤΟΣ,
53. ΤΣΙΩΤΑΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ,
54. ΤΣΑΝΤΙΚΙΔΗΣ ΧΡΗΣΤΟΣ,
55. ΤΣΕΝΕΚΛΙΔΗΣ ΗΛΙΑΣ,
56. ΤΣΕΝΕΚΛΙΔΗΣ ΙΣΑΑΚ,
57. ΤΣΕΝΕΚΛΙΔΗΣ ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΣ,
58. ΤΣΕΝΕΚΛΙΔΗΣ ΣΑΒΒΑΣ,
59. ΤΣΟΥΤΣΙΔΗΣ ΚΥΡΙΑΚΟΣ,
60. ΑΝΩΝΥΜΟΣ ΑΝΤΑΡΤΗΣ,
61. ΑΝΩΝΥΜΟΣ ΑΝΤΑΡΤΗΣ,
62. ΑΝΩΝΥΜΟΣ ΑΝΤΑΡΤΗΣ,
63. ΑΝΩΝΥΜΟΣ ΑΝΤΑΡΤΗΣ.



Υποστηρίξτε την σελίδα μας στο Facebook
κάνοντας "κλικ" στον παρακάτω σύνδεσμο, ευχαριστούμε.



Αν σας άρεσε το άρθρο, μπορείτε να το διαδώσετε

ή να το εκτυπώσετε (Εκτύπωση)



ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΗΣΤΕ ΜΑΖΙ ΜΑΣ
Στείλτε ιδέες, προτάσεις, κριτικές για τον ιστότοπό μας.



© Copyright 2017 Εθνική Αντίσταση - ΔΣΕ - All Rights Reserved