Η μάχη της Σπηλιάς Κισσάβου στις 26 Μάρτη 1944

Μετά την ανατίναξη από το Τάγμα Μηχανικού Ολύμπου, της γερμανικής αμαξοστοιχίας «Ταχεία 53», οι Γερμανοφασίστες καταχτητές και οι ντόπιοι συνεργάτες τους που δεν χόρτασαν εκδίκηση εκτελώντας δεκάδες πατριώτες ως αντίποινα, αναζητούσαν σκυλιασμένα ένα xτύπημα κατά των δυνάμεων του ΕΛΑΣ στην περιοχή.

Ένα γεγονός που προηγήθηκε.

Στις 22 προς 23 Φεβρουαρίου 1944, ανατινάζεται από σαμποτάζ του Ε.Λ.Α.Σ. η γερμανική αμαξοστοιχία "53", στα Τέμπη. Δράστες το Τάγμα Μηχανικού Ολύμπου του Ε.Λ.Α.Σ. (με διοικητή τον Αντ. Αγγελούλη ή Βρατσάνο) και Άγγλοι σαμποτέρ.
Το σαμποτάζ ξεπέρασε τα όρια της χώρας και χαρακτηρίστηκε από τους ραδιοσταθμούς του Καΐρου, της Μόσχας και του Λονδίνου, σαν ένα από τα σημαντικότερα του πολέμου. Κόστισε τη ζωή σε πλήθος Γερμανών αξιωματικών και στρατιωτών, με ποικίλες εκτιμήσεις για τον αριθμό των θυμάτων. Εκτιμήσεις της εποχής κάνουν λόγο για 450 νεκρούς (εκ των οποίων το ένα τρίτο αξιωματικοί κι ανάμεσά τους ένας στρατηγός με το επιτελείο του), ενώ ο Τσώρτσιλ ανεβάζει τους νεκρούς σε 500. Τελικά οι νεκροί ήταν 586 και οι τραυματίες 830.

Για αντίποινα οι Γερμανοί προβαίνουν σε εκτέλεση 60 Λαρισαίων που κρατούνται στο στρατόπεδο Παύλου Μελά στη Θεσσαλονίκη (μεταξύ των οποίων ο Τάκης Βαζιτάρης και οι γέροντες, επίσης Αμπελακιώτες, Κανάκης και Δεληπάσχος) και άλλων 40 Λαρισαίων κρατουμένων στη θέση "Αντιαεροπορικό". Όμως, τα παραπάνω δεν στάθηκαν αρκετά... Οι Γερμανοί θέλουν να τιμωρήσουν τους ίδιους τους υπαίτιους του σαμποτάζ...

Το σχέδιο "Κιβωτός".

Αυτό τον καιρό έχει δοθεί από το Συμμαχικό Στρατηγείο Μέσης Ανατολής νέα διαταγή για την επανάληψη του σχεδίου "Κιβωτός", που αναφέρονταν στην οργάνωση εκτεταμένων σαμποτάζ. Η Σπηλιά, λόγω του υψομέτρου (850 μ.) και της θέσης της δεσπόζει στην περιοχή και αποτελεί τη βάση εξόρμησης για την υλοποίηση ενός μόνο συγκεκριμένου μέρους του σχεδίου, που αφορά στην οργάνωση σαμποτάζ στη σιδηροδρομική γραμμή Λάρισας Τεμπών σε μήκος 20 χιλιομέτρων. Οι επιχειρήσεις θα εκτελούνταν σε συνδυασμό και με άλλες επιχειρήσεις, αλλού στην κατακτημένη χώρα.

Για το σκοπό αυτό αποσπώνται δύο διμοιρίες και ένα στοιχείο πυροβόλου από τον 9ο λόχο του 54ου συντάγματος του Ε.Λ.Α.Σ. και μετακινούνται από την Ανατολή (που είναι η έδρα του λόχου) στη γειτονική Σπηλιά. Επικεφαλής του τμήματος ορίζεται ο στρατιωτικός διοικητής του λόχου, ο έφεδρος υπολοχαγός Μιχάλης Βασμουλάκης, από τα Φάρσαλα. Στην Ανατολή παραμένει το υπόλοιπο τμήμα του λόχου με επικεφαλής τον (Βολιώτη) καπετάνιο του λόχου Γιώργο Μπαλή, με σκοπό να καλύψει και να ενισχύσει αν απαιτούνταν τα τμήματα που θα εκτελούσαν το σαμποτάζ.

Την τροφοδοσία του λόχου, τον εξοπλισμό με όπλα και εκρηκτικά, καθώς και την εκπαίδευσή τους έχει η Αμερικανική αποστολή, υπό τον υπολοχαγό Νταν, με έδρα το Πολυδέντρι.
Το Μηχανικό Ολύμπου απέστειλε με τη σειρά του στη Σπηλιά μια διμοιρία σαμποτέρ για να συμμετάσχουν στην επιχείρηση, με επικεφαλής τον Δημ. Ελευθερούλη (Διάκο), από την Καρυά Ολύμπου.
Οι αντάρτες κατά την τακτική τους (για να μην επιβαρύνουν ποικιλότροπα τους κατοίκους) στρατωνίζονται στο σχολείο του χωριού και σε εκκλησίες.
Κατά μία εκδοχή (του Χρ. Βραχνιάρη) στην εκκλησία του Αγίου Ιωάννη, στην είσοδο του χωριού καταλύει η διμοιρία του μηχανικού (περίπου είκοσι άτομα και άλλοι οκτώ της μιας διμοιρίας του πεζικού), στην εκκλησία του Προφήτη Ηλία, μερικές εκατοντάδες μέτρα από τα σπίτια του χωριού στην κορυφή ενός δασωμένου υψώματος, μερικοί του πεζικού με το πολυβόλο και στο Σχολείο οι υπόλοιποι του πεζικού. Κατά μια άλλη εκδοχή (του Λαζ. Αρσενίου), οι του πεζικού μένουν στην εκκλησία του Άη Γιάννη και οι του μηχανικού στο Σχολείο του χωριού.

Η εντολή που δεν ήρθε ποτέ...

Κι ενώ οι απαραίτητες αναγνωρίσεις στη γραμμή έχουν γίνει, τόσο από τους διμοιρίτες του μηχανικού, όσο και από το Βασμουλάκη, ο οποίος κυκλοφορεί με χαρακτηριστική άνεση ντυμένος χωριάτης, όλοι αναμένουν την εντολή.

Η εντολή, όμως, δε φτάνει ποτέ... Λέγεται ότι το Στρατηγείο Μέσης Ανατολής τις ανέβαλε, αλλά είτε δεν ειδοποίησε την Αγγλική αποστολή που ήταν ταγμένη στο 54ο Σύνταγμα, είτε ο επικεφαλής της αποστολής, ταγματάρχης Ερρίκος Χιλ, δεν ενημέρωσε το Σύνταγμα.
Οι αντάρτες περιμένουν... Στο χρόνο της αναμονής γίνονται αντιληπτοί από προδότες της Ελάτειας, οι οποίοι και καταδίδουν την παρουσία τους στους Γερμανούς, οι οποίοι δράττονται της ευκαιρίας.

Η αναμονή για την άφιξη των Γερμανών.

Οι Γερμανοί αρχίζουν προετοιμασίες για επίθεση. Γίνονται, όμως, αντιληπτοί από το Ε.Α.Μ. Ελάτειας (κατά μία εκδοχή) και αυτό με τη σειρά του στις 24 Μαρτίου ειδοποιεί τους αντάρτες, ότι την επαύριο θα "έχουν επισκέψεις".
Παρόλο που ο Μάρτιος τελειώνει, στη Σπηλιά την 25 Μαρτίου επικρατεί χιονοθύελλα με ομίχλη, που περιορίζει την ορατότητα στα δέκα μέτρα. Οι αντάρτες, περιμένοντας την επίθεση, για πολλές ώρες παραμένουν μέσα σε ατομικά ορύγματα που έχουν ανοίξει στο χιόνι, με τα όπλα κάτω από τις χλαίνες, για να μην παγώσουν και αχρηστεύουνε.

Με το ξημέρωμα, οι Γερμανοί δε φαίνονται. Οι αντάρτες κουρασμένοι από την αναμονή και ξεπαγιασμένοι από το κρύο αποσύρονται στα καταλύματά τους, για να στεγνώσουν και να ζεσταθούν, πιστεύοντας ότι οι Γερμανοί ματαίωσαν την επιχείρηση, λόγω του καιρού. Στο να πλανηθούν οι αντάρτες βοηθάει και μία πληροφορία που δίνει στο Βασμουλάκη, που ήταν στο χώρο της ενέδρας, ένας πολίτης-σύνδεσμος, ότι οι Γερμανοί ματαίωσαν την επιδρομή λόγω της κακοκαιρίας. Η πληροφορία, ήταν, βέβαια, ολότελα ψευδής κι δε διαπιστώθηκε αν αυτός που την έφερε ήταν όντως μέλος των πολιτικών οργανώσεων ή πράκτορας των Γερμανών.

Που είναι, στ' αλήθεια οι Γερμανοί; Αυτοί, στην πραγματικότητα, έχουν αγνοήσει την κακοκαιρία. Ξεκίνησαν ξημερώματα και υποχρεώνουν έναν χωρικό από την Ελάτεια να τους οδηγήσει στη Σπηλιά. Αυτός με τρόπο ειδοποιεί το Ε.Α.Μ. κι αυτό τους αντάρτες (κατά την άλλη εκδοχή, παραπάνω). Ο οδηγός αποδεικνύεται εξαιρετικά θαρραλέος και περιφέρει τους Γερμανούς για πολλές ώρες σε μονοπάτια, επίτηδες, για να δώσει την ευκαιρία στους αντάρτες να ξεφύγουν κι ενώ στην πράξη η απόσταση είναι δύο με τρεις το πολύ ώρες, κοντεύει μεσημέρι κι ακόμα δεν έχουν φτάσει. Αγνοεί, βέβαια, ότι οι αντάρτες πλανήθηκαν από το μυστηριώδη πληροφοριοδότη-σύνδεσμο που προαναφέραμε και έχουν ήδη αποσυρθεί στα καταλύματά τους.

Η "Μάχη της Σπηλιάς".

Οι αντάρτες, κουρασμένοι και παγωμένοι, αποσύρθηκαν για να στεγνώσουν και να ζεσταθούν. Έκαναν, όμως, ένα μοιραίο, θανάσιμο λάθος: Δεν άφησαν πουθενά ούτε έναν σκοπό, πεπεισμένοι ότι οι Γερμανοί δε θα 'ρθούν.

Η ώρα είναι περίπου 11 π.μ. και οι Γερμανοί, μαζί με ΕΑΣΑΔίτες (Ε.Α.Σ.Α.Δ.=Εθνικός Αγροτικός Σύνδεσμος Αντικομμουνιστικής Δράσης) και Ταγματασφαλίτες, αθόρυβα, κυκλώνουν τη Σπηλιά. Η ομίχλη είναι σιωπηλός σύμμαχός τους και τα πολυβόλα τους στήνονται απέναντι από την εκκλησία, με στόχο τόσο την πόρτα όσο και τη ρεματιά δίπλα της, για να μην έχουν την παραμικρή ελπίδα όσοι θα προσπαθούσαν να ξεφύγουν.
Κι ενώ οι αντάρτες, μέσα στην εκκλησία του Αγίου Ιωάννη, έχουν λύσει και καθαρίζουν τα όπλα τους από το χιόνι, έξαφνα η πόρτα ανοίγει με μια κλωτσιά και προβάλει στην είσοδο ένας Γερμανός με προτεταμένο το όπλο του, ζητώντας από τους αντάρτες να παραδοθούν. Επικρατεί προς στιγμήν παγωμάρα, αλλά ένας άρρωστος αντάρτης, που δεν είχε βγει στην ενέδρα και έχει δεμένο το όπλο του το αρπάζει αστραπιαία, πυροβολεί και σκοτώνει το Γερμανό.

Οι αντάρτες τραβούν το νεκρό Γερμανό μέσα στην εκκλησία και σφαλίζουν την πόρτα, ενώ οι άλλοι Γερμανοί πίσω του οπισθοχωρούν. Όλοι δένουν τα λυμένα όπλα τους και μέσα σε έναν καταιγισμό πυρών ανοίγουν τρύπες στους τοίχους με τις ξιφολόγχες και ανταποδίδουν τα πυρά. Μέσα στην αναμπουμπούλα ένας αντάρτης για να κερδίσουν χρόνο προσπαθεί να εκτοξεύσει μία χειροβομβίδα. Αυτή, για κακή τους τύχη χτυπάει στα σίδερα του παραθύρου, γυρνάει πίσω, εκρήγνυται και σκοτώνει τρεις αντάρτες, οι δύο του μηχανικού και ο τρίτος ο Πέτρος Κεσμετζής από τη Νέα Ιωνία Βόλου.

Σε δυόμιση ώρες μάχης η κατάσταση των ανταρτών γίνεται δραματική. Τα παράθυρα και η πόρτα δέχονται καταιγισμό πυρών, τα πυρομαχικά τελειώνουν και μπρος στο ενδεχόμενο να πέσουν ζωντανοί στα χέρια των Γερμανών, αποφασίζουν έξοδο. Ο διοικητής της ομάδας Νίκος Ντόγιας, στήνει το μυδράλιο πάνω στο σκοτωμένο Γερμανό και φωνάζει τους υπόλοιπους να φύγουν.
Πρώτος περνάει πάνω από το Γερμανό ο Νίκος Πράπας από τη Σπηλιά, οπλισμένος με εγγλέζικο οπλοπολυβόλο και ξοπίσω του ο Βολιώτης Αποστόλης Πρίντεζης. Ο Πράπας είναι άτυχος και δέχεται μια ριπή που τον αφήνει νεκρό. Ο Πρίντεζης είναι πιο τυχερός και φτάνει στη ρεματιά μόνο με μια σφαίρα στον ώμο.
Ακολουθούν οι άλλοι αντάρτες, που είναι τριάντα με σαράντα. Αρκετοί, γαζώνονται από τα αυτόματα των Γερμανών, ενώ αρκετοί άλλοι σώζονται και κουτρουβαλούν στη χαράδρα. Τελευταίος ο Ντόγιας, ο οποίος ξεφεύγει ρίχνοντας όσες χειροβομβίδες έχει, αφού αυτόν δεν τον καλύπτει κανείς.
Οι άλλοι αντάρτες που είχαν καταλύσει στο σχολείο προσπαθούν να ξεφύγουν. Μπερδεύονται, όμως, από τις φωνές και κατευθύνονται στην εκκλησία. Οι πρώτοι πέφτουν νεκροί από τις Γερμανικές ριπές, οι άλλοι οπισθοχωρούν, πιάνουν θέσεις στη δασωμένη πλαγιά απέναντι και δίνουν μάχη με τους Γερμανοτσολιάδες που είχαν στόχο το σχολείο.

Το στοιχείο πολυβόλου, που ήταν στον Προφήτη Ηλία αιφνιδιάζεται και ο επικεφαλής δίνει εντολή για σύμπτυξη, σχεδόν αμαχητί, πιο πάνω προς την κορυφή του λόφου, για να γλυτώσει το πολυβόλο από τα χέρια του εχθρού.

Τα όσα ακολούθησαν καταγράφονται στην έκδοση «Έπεσαν για τη ζωή», της ΚΕ του ΚΚΕ:

«Επειδή το όπλα τους κυριολεκτικά είχαν παγώσει, καταπιάστηκαν με το καθάρισμά τους. Ένας λόχος του 54ου Συντάγματος του ΕΛΑΣ καταυλίστηκε στο σχολείο του χωριού και στον Αη Λια, σ’ άλλο εκκλησάκι.

Κι ενώ οι ΕΛΑΣίτες στον Αη Γιάννη καθάριζαν τα όπλα τους κι η χιονοθύελλα μαίνονταν, στις 10.30 π.μ. μεγάλη δύναμη Γερμανών με οδηγούς ντόπιους προδότες κυκλώνουν αιφνιδιαστικά το χωριό και τον Αη Γιάννη και στήνουν γύρω πολυβόλα. Σε μια στιγμή ανοίγει η πόρτα. Ένας Γερμανός οπλισμένος σαν αστακός στέκει στο κατώφλι με προταγμένο το μυδράλιο. Πίσω του ένας άλλος. Λίγα δευτερόλεπτα σιγή και μετά μια μακρόσυρτη ριπή πάνω απ’ τα κεφάλια των ανταρτών. Ο Γερμανός σωριάζεται νεκρός μπροστά στην είσοδο της εκκλησίας, ενώ ο δεύτερος τραυματισμένος πέφτει προς τα έξω. Είχε προλάβει ο ομαδάρχης, λοχίας του Αλβανικού Νίκος Ντάγιας, απ’ τους Γόννους Λάρισας, και με μια ριπή με το καθαρισμένο αυτόματο Τόμσον του, τους έριξε κάτω. Απ’ έξω οι Γερμανοί βάζουν πυρά ακατάπαυστα.

Η κατάσταση είναι δραματική. Δεν υπάρχει δυνατότητα να χρησιμοποιήσουν οι ΕΛΑΣίτες όλα τους τα όπλα. Κάποιος χτυπάει με το αυτόματο απ’ τη μικρή τρύπα στο ιερό βήμα, έτσι που να μην μπορούν οι Γερμανοί να τη χρησιμοποιήσουν. Μέσα στον χαλασμό ο Νίκος Ντάγιας παίρνει το μυδράλιο του σκοτωμένου Γερμανού, το στήνει πάνω στο πτώμα του και ρίχνει στους πολιορκητές. Ταυτόχρονα παροτρύνει τους συναγωνιστές του να βγουν έξω από το εκκλησάκι για να σωθούν. Εκείνος παραμένει στη θέση του ρίχνοντας συνέχεια πάνω στους Γερμανούς. Οι συναγωνιστές του πηδούν από πάνω του και βγαίνουν έξω, όμως δέχονται γερμανικά πυρά φραγμού και οι περισσότεροι σκοτώνονται. Η μάχη γενικεύεται και μέσα στο χωριό. Γερμανοί και προδότες χτυπούν αδιάκριτα και σκοτώνουν και γυναικόπαιδα που προσπαθούν να φύγουν.

Όταν πια τα πυρομαχικά του μυδράλιου τελείωσαν, ο Νίκος Ντάγιας, τελευταίος, εγκαταλείπει το εκκλησάκι και ύστερα από πολλά άλματα, και ελιγμούς ξεφεύγει τραυματισμένος απ’ τον κλοιό ρίχνοντας ριπές με το Τόμσον του και δυο χειροβομβίδες. Στο εκκλησάκι έμειναν τρεις νεκροί ΕΛΑΣίτες.

Αποτέλεσμα αυτής της επιδρομής των Γερμανών σε συνεργασία με τους προδότες ήταν να σκοτωθούν 16 αντάρτες του ΕΛΑΣ και 14 κάτοικοι του χωριού. Δίνουμε παρακάτω τα ονοματεπώνυμά τους:

Οι νεκροί αντάρτες του ΕΛΑΣ είναι:

ΕΛΕΥΘΕΡΟΥΛΗΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ του Κώστα. Από την Καρυά Ολύμπου. Ήταν διοικητής της Διμοιρίας Μηχανικού του ΕΛΑΣ. Είχε αρρωστήσει και έμεινε σ’ ένα σπίτι. Αν και άρρωστος, έτρεξε να βοηθήσει τους συναγωνιστές του. Στην προσπάθειά του αυτή σκοτώθηκε.
ΠΡΑΠΑΣ ΝΙΚΟΣ του Αριστείδη. Από τη Σπηλιά. Λοχίας του ΕΛΑΣ. Σκοτώθηκε μόλις βγήκε από το εκκλησάκι.
ΤΑΚΑΛΟΣ ΘΕΟΔΩΡΟΣ του Αθανασίου. Γεννήθηκε το 1917 στο Αργυροπούλι Τιρνάβου. Υπηρετούσε στη Διμοιρία Μηχανικού του ΕΛΑΣ.
ΤΣΕΛΙΟΣ ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ του Κώστα. Γεννήθηκε το 1911 στα Αμπελάκια Λάρισας. Υπηρετούσε στη Διμοιρία Μηχανικού του ΕΛΑΣ.
ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΟΠΟΥΛΟΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ του Γιάννη και της Κρυστάλλους. 27 χρόνων. Από το Αργυροπούλι Τυρνάβου. Πήρε μέρος στον ελληνοϊταλικό πόλεμο 1940-41. Μαχητής του Λόχου Μηχανικού του ΕΛΑΣ Ολύμπου.
ΚΑΡΑΝΑΣΤΑΣΗΣ ΓΙΑΝΝΗΣ του Χρήστου. Απ’ τους Γόννους Λάρισας. Υπηρετούσε στο Λόχο Μηχανικού Ολύμπου του ΕΛΑΣ. 29 χρόνων.
ΚΑΡΑΓΚΟΥΝΗΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ. Γεννήθηκε το 1920 στην Αγιά Λάρισας. Κάτοικος του χωριού Ελευθέριο (Καραλάρ) Λάρισας. Στην Κατοχή υπηρετούσε στη Χωροφυλακή, στα Τέμπη. Άκουσε το προσκλητήριο του ΕΛΑΣ, εγκατέλειψε τη Χωροφυλακή και εντάχθηκε στον ΕΛΑΣ. Υπηρετούσε στο Λόχο Μηχανικού Ολύμπου.
ΚΟΡΟΜΗΛΑΣ ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ του Γιώργου. Από την Ιτέα Λάρισας. 27 χρόνων. Μαχητής του Λόχου Μηχανικού Ολύμπου του ΕΛΑΣ.
ΤΣΙΑΜΠΑΛΗΣ ΜΑΡΓΑΡΙΤΗΣ του Κώστα. Γεννήθηκε το 1917 στη Ραψάνη Λάρισας. Μέλος του ΚΚΕ. Ηρωική μορφή. Τραυματισμένος πέφτει πάνω στους Γερμανούς και στους γερμανοντυμένους «Έλληνες» συνεχίζοντας να ρίχνει πάνω τους όρθιος. Κάποια στιγμή η σκανδάλη πέφτει μ’ ένα ξερό «κλακ». Το όπλο του είναι πια άχρηστο. Λεν υπάρχει ούτε μια σφαίρα για τον ίδιο. Το ρίχνει χιαστί, τραβάει το γερμανικό ξίφος. Κάνει μερικά βήματα, τρικλίζει, πάει να κρατηθεί και τελικά πέφτει νεκρός έχοντας σφιγμένο το ξίφος στο χέρι του.
ΓΑΓΑΤΣΙΟΣ ή ΓΑΝΑΤΣΙΟΣ ΓΙΑΝΝΗΣ του Οδυσσέα. Από την Αθανάτη Αγιάς. Μαχητής του Λόχου Μηχανικού Ολύμπου του ΕΛΑΣ.
ΠΑΠΑΘΕΟΔΩΡΟΥ ή ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ ΠΟΛΥΧΡΟΝΗΣ του Αποστόλου. Από τη Λάρισα. Υπηρετούσε στο Λόχο Μηχανικού Ολύμπου του ΕΛΑΣ. 25 χρόνων.
ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΓΙΩΡΓΟΣ του Ηλία. Από τους Νερόμυλους Αγιάς. 47 χρόνων. Το 1942 έγινε μέλος του ΕΑΜ. Το 1943 μέλος του ΚΚΕ και κατατάχτηκε στον ΕΛΑΣ.
ΝΤΑΒΑΝΟΣ ΒΑΣΙΛΗΣ
ΚΕΣΜΕΤΖΗΣ ΠΕΤΡΟΣ του Γ. Από τον Βόλο. Υπηρετούσε στη 16η Ταξιαρχία του ΕΛΑΣ.
ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΟΥ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ
ΤΣΑΠΑΖΗ ΡΩΞΑΝΗ
ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΥ ΙΩΑΝΝΑ

Οι νεκροί κάτοικοι του χωριού Σπηλιά είναι:

ΓΚΟΤΖΑΜΑΝΗΣ ΓΙΑΝΝΗΣ
ΓΚΟΤΖΑΜΑΝΗ ΑΦΕΝΤΙΑ
ΤΡΙΓΙΕΡΑΣ ΓΙΩΡΓΟΣ
ΤΖΙΕΡΑ ΦΩΤΕΙΝΗ
ΤΖΙΕΡΑ ΒΑΓΓΕΑΙΤΣΑ (3 χρόνων). Τη σκότωσαν πάνω στο πτώμα της μάνας της.
ΓΚΟΥΝΤΑΜΑΝΗ ΕΙΡΗΝΗ
ΧΡΥΣΙΚΟΣ ΧΡΗΣΤΟΣ
ΖΑΦΕΙΡΗΣ ΓΙΑΝΝΗΣ
ΠΑΠΑΣ ή ΠΡΑΠΑΣ ΡΙΖΟΣ. ΕφεδροΕΛΑΣίτης.
ΔΟΞΑΡΑΣ ΝΙΚΟΣ. Κωφάλαλος.
ΙΩΑΝΝΟΥ ΧΑΔΟΥΛΗ
ΤΖΟΥΡΑΣ ΒΕΛΙΣΣΑΡΙΟΣ. ΕφεδροΕΛΑΣίτης.
ΓΚΟΤΖΑΜΑΝΗΣ ΑΝΤΩΝΗΣ
ΚΟΝΤΟΣ ΚΩΣΤΑΣ
ΧΑΔΟΥΛΗΣ ΓΙΑΝΝΗΣ. Τον εκτέλεσαν στ’ αλώνια, έξω απ’ το χωριό.

Άλλα θύματα του χωριού σε άγνωστο χρόνο ήταν και οι:
ΓΚΟΥΝΤΑΡΑΣ ΝΙΚΟΣ, ΓΚΟΥΝΤΑΡΑ ΤΑΣΙΑ, ΓΚΟΥΝΤΖΑΜΑΝΗ ΜΑΡΙΑ, ΔΟΞΑΡΑ ΧΑΪΔΩ, ΖΑΦΕΙΡΗ ΑΦΕΝΤΙΑ.

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ:
"Η μάχη της Σπηλιάς, 25.3.1944", Χρήστος Βραχνιάρης, Θεσσαλικό Ημερολόγιο, Τόμος 35, Λάρισα 1999, εκδότης Κώστας Σπανός.
"Η Θεσσαλία στην Αντίσταση", Τόμος Β' Γερμανική Κατοχή, Λάζαρου Αρσ. Αρσενίου, Τρίτη έκδοση, Βελτιωμένη, "ΕΛΛΑ".
"Θεσσαλία Θέματα Ιστορίας", έκδοση Ε.Τ.Ε.Δ.Κ. Θεσσαλίας, Λάρισα 2006.
Eκδοση «Έπεσαν για τη ζωή», της ΚΕ του ΚΚΕ.
i-melivoia.blogspot.com