Η Εθνική Αντίσταση στην Θεσσαλία



  • Θεσσαλία Μάης-Ιούνης 1941 Στα τέλη Μάη - αρχές Ιούνη 1941, ιδρύθηκαν με την καθοδήγηση των κομμουνιστών οι ημιστρατιωτικές οργανώσεις «Ομάδες Εφόδου».
    προΕΛΑΣίτικες ένοπλες ομάδες.


  • Τέμπη 15/5/1942 Δημιουργία ανταροομάδας Ολύμπου στην περιοχή Τεμπών, με αρχηγό τον Δημ. Σαρακατσάνη (Γερμανός ή Μακεδόνας), τον Γ. Κάλδη και οι δύο από το χωριό Βογατσικό, Δυτ. Μακεδονίας, τους Δημ. Πούλιο, Βάγιο Κορδέλλα από τους Γόνους Τυρνάβου, Αθανάσιο Καρούλα, Χρυσόστομο Μπουρουτζίκα από το Μακρυχώρι Λάρισας στις 15 Μάη 1942.
    Περισσότερα:Οι πρώτοι αντάρτες στον Ολυμπο

  • Διάβας το Κουκούλι 18 ή 20/5/1942 Στις 18 Μάη 1942 συναντήθηκαν στο Κουκούλι της Διάβας οι διωκόμενοι και ύστερα από εντολή του Θεσσαλικού Γραφείου καταρτίζουν την πρώτη ένοπλη ανταρτοομόδα που αποτελούνταν από τους
    : 1. Νικόλαο Ξυνό, που εκλέχτηκε αρχηγός σε συνέλευση από την ομάδα του, με το ψευδώνυμο «Ζωντανός» αρχικά κι ύστερα «Σμόλικας», επειδή οργάνωσε το Αντάρτικο στο Σμόλικα.
    2. Λευτέρη Παπαστεργίου, με το ψευδώνυμο «Κρινάκης» αρχικά κι «Ολυμπίσιος» αργότερα.
    3. Μήτσιο Πάπα, με το ψευδώνυμο «Δαντές» και «Ζαγοριανός» αργότερα.
    4. Κηπουρό Kώστα του Σπύρου, με το πρώτο ψευδώνυμο «Ψηλός» και «Mετσoβίτης» το κατοπινό του.
    5. Καραμήτσιο Αντώνη, με το ψευδώνυμο «Μπουχτάρης».
    6. Παπανικολάου Ξενοφών, με το ψευδώνυμο «Φόντας» και
    7. Οικονόμου Βασίλη, με το ψευδώνυμο «Μπαλντούμης».
    Οι πρώτοι έξι κατάγονταν από την Τσιαρίτσιανη κι ο έβδομος από το Δομένικο.

    Ύστερα από λίγες μέρες και κατά την παραμονή της πρώτης ομάδας στο «Μπιχτέσι» κατατάχτηκαν κι οι Μπάλαλας Νίκος με το ψευδώνυμο «Μπαντέκος» με τον Καψάλη Θωμά, από την Τσιαρίτσιανη και οι δυο τους, που αναδείχτηκαν εξέχοντα στελέχη του Ε.Λ.Α.Σ., στον Εθνικοαπελευθερωτικό αγώνα και θρύλος είχαν γίνει στον Εμφύλιο πόλεμο με τα κατορθώματα τους. Στο ίδιο χρονικό διάστημα της παραμονής της ομάδας στο «Μπιχτέσι» και προ της συνάντησης των ομάδων του άνω Ολύμπου, του κάτω Ολύμπου και του Κισσάβου, εθελοντικά κατατάχτηκαν, ένας χωροφύλακας με το ονοματεπώνυμο Κούρκουλας Ιωάννης, δραπέτης από το Σανατόριο Πέτρας, που είχε απελευθερώσει κρατούμενους άρρωστους Κομμουνιστές και τρία παιδιά από το Λιτόχωρο με το ψευδώνυμο «Παπούδες», ο Παναγιώτης, ο Διονύσης κι ο Θανάσης Μανίκας από το χωριό Βλάστη. Τελευταίος κατατάχτηκε ο Αλέκος Βίδρας, φουστανελλοφόρος κι εξαίσιο παλληκάρι, από το Πολυνέρι Γρεβενών, που έδρασε ποικιλοτρόπως στον αντιστασιακό αγώνα και σκοτώθηκε στον εμφύλιο σπαραγμό στη μάχη των Γρεβενών. Έτσι η πρώτη αντάρτικη ομάδα του Ολύμπου έφτασε στους δεκαπέντε (15) αντάρτες, όλοι τους ψυχομένοι και θαρραλέοι, μαχητικοί και αποφασιστικοί, ενθουσιώδεις και φιλότιμοι, άριστοι πατριώτες και πολεμιστές και που ήταν: Ο Ξυνός, αρχηγός, ο Παπαστεργίου, ο Καραμήτσιος, ο Κηπου¬ρός, ο Πάπας, ο Φόντας, ο Οικονόμου, ο Μπαντέκος, ο Καψόλης, ο Βίδρας, ο Κούρκουλας, ο Παναγιώτης, ο Διονύσης, ο Μανίκας κι ο Μπαρμπαρούσης.
    Γίνεται η συνάντηση και με τις ομάδες του Κάτω Ολύμπου και Κισσάβου στις 20 lουνίου του 1942 κι από κοινού παίρνεται απόφαση να μπουν σε δράση. Έτσι η ομάδα του Ολύμπου κάνει την πρώτη της επίσημη εμφάνιση στα Σκαμνιά Ολύμπου με τη Γαλανόλευκη και πατριωτικό τραγούδια στις 27 Αυγούστου το 1942 και στις 29/8/42 πραγματοποιεί τη δεύτερη εμφάνιση στο Πύθιο που ενθουσιάστηκαν οι κάτοικοι του. Από εκεί και πέρα άρχισε να δυναμώνει το Αντάρτικο και να γίνεται ανοιχτός και σκληρός αγώνας.


  • Ξερόλακας (Μπεχτέσι) 20/6/1942 Στα τέλη του Ιούνη του 1942 , με απόφαση του ΕΑΜ, πραγματοποιήθηκε στο Μπεχτέσι Καρυάς η 1η Συνδιάσκεψη ανταρτών Θεσσαλίας του ΕΛΑΣ. Στις εργασίες της συνδιάσκεψης πήραν μέρος οι αντάρτικες ομάδες του Ανω και του Κάτω Ολύμπου (20 ατόμων), του Κισσάβου, ορισμένοι καταδιωκόμενοι αντάρτες από την περιοχή Λιτοχώρου και επίσης καταδιωκόμενες κοπέλες από την Καρίτσα. Στις διήμερες εργασίες της Συνδιάσκεψης, ο Κώστας Γαμβέτας, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ και Γραμματέας της ΕΠ Θεσσαλίας του ΕΑΜ, ανέλυσε τους σκοπούς του ΕΑΜ και έγιναν εισηγήσεις από τους αρχηγούς των αντάρτικων ομάδων. Ακολούθησε πλούσια συζήτηση και πάρθηκαν μια σειρά σημαντικές αποφάσεις για την παραπέρα ανάπτυξη του ΕΑΜ και της ένοπλης δράσης των δυνάμεων του ΕΛΑΣ. Ανάμεσα στις αποφάσεις ήταν και η καθιέρωση του όρκου ανταρτών του ΕΛΑΣ, στον οποίο ορκίστηκαν και οι ομάδες που πήραν μέρος στη Συνδιάσκεψη. Ακόμα, η επίσημη εμφάνιση των ανταρτών στα χωριά την ημέρα σαν λαϊκός απελευθερωτικός στρατός, η απονομή της δικαιοσύνης από τους αντάρτες όπου αυτό είναι δυνατό, ο δεκαπλασιασμός της δύναμής τους και η εξασφάλιση συντονισμού της δράσης τους κατά ορεινούς όγκους, με τη δημιουργία αρχηγείων στον Ολυμπο και στον Κίσσαβο.
    Από κοινού παίρνεται απόφαση να μπουν σε δράση. Έτσι η ομάδα του Ολύμπου κάνει την πρώτη της επίσημη εμφάνιση στα Σκαμνιά Ολύμπου με τη Γαλανόλευκη και πατριωτικά τραγούδια στις 27/8/1942 και στις 29/8/42 πραγματοποιεί τη δεύτερη εμφάνιση στο Πύθιο που ενθουσιάστηκαν οι κάτοικοι του.


  • Απελευθέρωση Καρδίτσας 11/3/1943 Απελευθέρωση Καρδίτσας από τους Φασίστες! Η πρώτη Ελεύθερη πόλη του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Η πόλη θα μείνει ελεύθερη μέχρι τον Νοέμβριο του ίδιου χρόνου, οπότε οι Γερμανοί με μεγάλες δυνάμεις θα την ανακαταλάβουν.
    Περισσότερα:Απελευθέρωση Καρδίτσας από τους Φασίστες!

  • Καλαμπάκα, 23/4/1943 Η ΜΑΧΗ ΤΗΣ ΚΑΛΑΜΠΑΚΑΣ
    Για τη μάχη της Καλαμπάκας τον Απρίλιο του 1943 γράφει ο Λάζαρος Αρσενίου:
    "Ξημερώματα της Μεγάλης Πέμπτης 23 Απριλίου 1943 από την κορφή του φτελιά, που βρίσκεται στα μισά του δρόμου Τρικάλων-Καλαμπάκας, ο παρατηρητής αναφέρει τηλεφωνικά στην Καλαμπάκα: βλέπω να βγαίνει απ’ τα Τρίκαλα φάλαγγα μεγάλη Ιταλών...
    Αμέσως ειδοποιείται ο Ξάνθος, ανεβαίνει στο Καμπαναριό της Καλαμπάκας κι από κει με τα κιάλια του βλέπει κι αυτός τους Ιταλούς που ξεκίνησαν για επιδρομή...
    Οι Ιταλοί προχωρούν. Το άλλο παρατηρητήριο από τον πλάτανο κοντά στη Θεόπετρα αναφέρει πως η εχθρική φάλαγγα πλησίασε και αποτελείται από 570 ιππείς, δυο πυροβόλα ορειβατικά και δύο αυτοκίνητα φορτηγά.
    Η δύναμη του ΕΛΑΣ Καλαμπάκας παίρνει θέση με την ομάδα του ταγματάρχη Καρφή στα υψώματα Μεράι. Η άλλη ομάδα με το Σκαρλάτο στις Κουμαριές κι ο Ξάνθος σε απόσταση εξακόσια μέτρα από την Καλαμπάκα παράλληλα με τον εθνικό δρόμο και σε απόσταση 40 έως 70 μέτρα”
    Και συνεχίζει ο Λάζαρος Αρσενίου:
    "Η μάχη υπήρξε νικηφόρα...
    Την Κυριακή του Πάσχα στη Τζέρτση ψήνονται είκοσι αρνιά, γύρω χορεύουν τα παληκάρια και οι κάτοικοι κερνάνε απ’ το καλύτερό τους κρασί. Οι ραδιοφωνικοί σταθμοί του Καΐρου και του Λονδίνου στις 25 Απριλίου 1943 και της Μόσχας στις 2 μεταδίδουν: Η μάχη της Καλαμπάκας αποτελεί ηρωική και περίλαμπρη νίκη των Ελλήνων κατά των φασιστικών δυνάμεων".


  • Περτούλι-ίδρυση Γενικού Στρατηγείου του ΕΛΑΣ 2/5/1943 Σε κοινή σύσκεψη των Κ.Ε. του ΕΑΜ και του ΕΛΑΣ, αποφασίζεται η ίδρυση Γενικού Στρατηγείου του ΕΛΑΣ αποτελούμενο από τους: Στέφανο Σαράφη, στρατιωτικό αρχηγό, Άρη Βελουχιώτη (Θανάσης Κλάρας) καπετάνιο και Βασίλη Σαμαρινιώτη (Ανδρέας Τζήμας) αντιπρόσωπο του ΕΑΜ.
    Περισσότερα: Στρατηγός Στέφανος Σαράφης.
    Περισσότερα:Πρωτοκαπετάνιος Άρης Βελουχιώτης.

  • Α' Πανθεσσαλική Συνδιάσκεψη Ανταρτών 7/7/1943 Πήρε μέρος αντιπροσωπία του Γενικού Επιτελείου του ΕΛΑΣ με επικεφαλής τον Άρη καθώς και αντιπροσωπίες ανταρτών από Γιουγκοσλαβία και Αλβανία (σ. Τέμπο, σ. Τζότζε) με πρόταση για συγκρότησης Βαλκανικού Στρατηγείου ως το αντίπαλο δέος των Βρετανών στην περιοχή . Εκεί ανακοινώθηκε ότι ο ΕΛΑΣ προσχωρούσε στο Στρατηγείο Μ. Ανατολής.
    Ήταν πρόταση των Βρετανών η ένταξη του ΕΛΑΣ στο Στρατηγείο της Μέσης Ανατολής. Το Π.Γ. έκανε τελικά αποδεκτή αυτή την πρόταση στις 5 Ιουλίου 1943 με το αιτιολογικό ότι η ένταξη του ΕΛΑΣ στο Στρατηγείο αυτό και η συνακόλουθη συγκρότηση Κοινού Γενικού Στρατηγείου Ανταρτών Ελλάδος θα βοηθούσε την επικείμενη συμμαχική απόβαση στην Ελλάδα —(η οποία τελικά πραγματοποιήθηκε στη Σικελία).


  • Πύλη 8-9/7/1943 8-9 Ιουνίου 1943, 150 Ελασίτες και 80-100 εφεδροελασίτες με ελλιπή οπλισμό, καθήλωσαν στην διήμερη μάχη της Πόρτας 4.500 Ιταλούς με πυροβολικό, αεροπορία, ιππικό και πεζικό, άριστα εξοπλισμένο στα στενά της Πόρτας.
    Περισσότερα: Η διήμερη μάχη της Πόρτας.

  • Περτούλι 1/8/1943 Αρχίζει να λειτουργεί στο Περτούλι Θεσσαλίας η Σχολή εφέδρων αξιωματικών του ΕΛΑΣ.
    Περισσότερα: Σχολή εφέδρων αξιωματικών του ΕΛΑΣ.

  • Τσουρνάτ, Ανεξάρτητη Πολεμική Βιομηχανία Εκεί όμως που σταματάει ο νους, είναι μπροστά στην εκπληκτική Ανεξάρτητη Πολεμική Βιομηχανία, που λειτουργούσε στη Θεσσαλία, η ονομασία της δεν είναι και τόσο πομπώδης, εάν ληφθούν υπ’ όψη η τεχνολογία της εποχής και οι μυστικές συνθήκες παραγωγής.
    Ιδρυτής και υπεύθυνος για τη λειτουργία της βιομηχανίας είναι ο αντάρτης Αλέξανδρος Παπαγεωργίου. Ο πολυμήχανος αυτός άνδρας στερείται παντελώς γραμματικών γνώσεων, αλλά είχε εργαστεί ως εμπειρικός τεχνίτης στο Βόλο και το μυαλό του παίρνει στροφές. Με χίλιους κινδύνους, κάτω από τη μύτη των κατακτητών, μεταφέρει από το Βόλο κομμάτι- κομμάτι ένα ολόκληρο εργοστάσιο (τόρνο, φρέζα, τρυπάνια, ηλεκτροσυγκόλληση, πετρελαιομηχανή, ηλεκτρογεννήτρια κ.λ.π.) και το ανασυγκροτεί σε ένα δάσος στη θέση Τσουρνάτ της βόρειας Όθρυος.
    Η ανεξάρτητη Πολεμική Βιομηχανία έφτασε να απασχολεί 130 εργαζομένους. Εκτός των πολυάριθμων καθημερινών επισκευών σε παντός είδους στρατιωτικό υλικό (τουφέκια, αυτόματα, πολυβόλα, όλμους, υλικό διαβιβάσεων) παρήγε ημερησίως 80 έως 100 αμυντικές χειροβομβίδες, 20 με 25 νάρκες (πρώτη ύλη τα άσκαστα βλήματα πυροβολικού των κατακτητών) και περίπου 70 προωθητικά και 100 ενισχυτικά όλμων». (Επίσημο έγγραφο της XVIης Μεραρχίας, 10/3/45/ γραπτή κατάθεση του καπετάνιου της XVIης Θ. Καλλίνου (Αμάρμπεη).


  • Αλμυρός 12/08/1943 Η ΜΑΧΗ ΤΟΥ ΑΛΜΥΡΟΥ Προς τη μία τα ξημερώματα, στο εκκλησάκι του Αη-Γιάννη στο χωριό Πλάτανος συγκεντρώθηκαν τα μάχιμα τμήματα του ΕΛΑΣ και συναντήθηκαν με τους συνδέσμους που θα τους μετέφεραν στις θέσεις για την επίθεση. Οι Ιταλοί είχαν τις περισσότερες δυνάμεις τους συγκεντρωμένες στο Γυμνάσιο της πόλης, στο δημοτικό σχολείο του Αγ. Δημητρίου και στο κέντρο της πόλης, έδρα της Καραμπιναρίας.
    Η επίθεση ξεκίνησε κατά το ξημέρωμα, με τον ΕΛΑΣ να αιφνιδιάζει αρχικά τον αντίπαλο, να διαλύει τις μικροεστίες αντίστασής του στην πόλη και να εξαπολύει αλλεπάλληλες επιθέσεις στις τρεις βασικές έδρες των Ιταλών, καμιά από τις οποίες δεν είχε καταληφθεί ως τις πρώτες πρωινές ώρες. Παρά το γεγονός ότι η υποδειγματική ΕΠΟΝ του Αλμυρού είχε από την προηγούμενη καταλάβει θέσεις και κτήρια απέναντι από τις νευραλγικές θέσεις των Ιταλών, ωστόσο δεν έγινε κατορθωτό να βοηθηθεί σημαντικά η επίθεση του ΕΛΑΣ. Έως περίπου τις 10 το πρωί, οι Ιταλοί συνέχιζαν την άμυνά τους πεισματικά και ο ΕΛΑΣ αναγκάστηκε να υποχωρήσει στρατηγικά από την πόλη, ανενόχλητος, αφού οι Ιταλοί δεν πραγματοποίησαν αντεπίθεση.
    Η παρακάτω προέρχεται από τον Γ. Κουτμάνη, από το χωριό Σούρπη που υπηρετούσε στον ΕΛΑΣ ως αξιωματικός:
    "Η δύναμη της φρουράς του Αλμυρού εκείνη την εποχή ήταν περίπου 1300 Ιταλοί συν 80 λεγεωνάριοι Βλάχοι, που ήταν ντόπιοι και γνώριζαν καλά πρόσωπα και πράγματα στην πόλη. Διέθεταν βαρύ και σύγχρονο οπλισμό και ήταν καλά οχυρωμένοι στα βασικότερα τμήματα της πόλης. Είχαν χτιστά πολυβολεία σχεδόν σε κάθε σταυροδρόμι και συρματοπλέγματα. Ο ΕΛΑΣ διέθεσε περίπου 800 αντάρτες, εκ των οποίων 600 θα προχωρούσαν σε σχήμα βεντάλια στο εσωτερικό της πόλης και θα εξουδετέρωναν τα φυλάκια. Διαθέταμε επίσης δύο ιταλικούς όλμους και αρκετά βλήματα. Στην επιχείρηση συμμετείχε το 136 τάγμα του ΕΛΑΣ με επικεφαλής τον Αλέκο Ραχούτη και καπετάνιο τον Κώστα Κονταγκώνα και το 111/36 τάγμα Όθρυος με διοικητή τον Χριστόφορο Τσιγαρίδα (Γερακοβούνη). Στη δύναμη του 111/36 προστέθηκε και το τμήμα του εφεδρικού ΕΛΑΣ Αλμυρού.
    Στις 12 το βράδυ ξεκίνησε η μάχη με ριπές αυτομάτων και χειροβομβίδες που έριξαν οι αντάρτες που αποβραδίς είχαν περάσει και πιάσει ορισμένες θέσεις μέσα στην πόλη. Στην αρχή οι Ιταλοί αιφνιδιάστηκαν και έτρεξαν προς τους στρατώνες τους, ενώ ο ΕΛΑΣ ξεκινούσε την έφοδο. Τα ακριανά φυλάκια της πόλης έπεσαν σύντομα και οι Ιταλοί συμπτύχθηκαν σύντομα στο εσωτερικό της πόλης, Δημοτικό, Καραμπιναρία και στο Γυμνάσιο και από εκεί άρχισαν να βάλουν αδιακρίτως προς τους αντάρτες αλλά και τον ντόπιο πληθυσμό. Έτσι γκρεμίστηκαν πολλά σπίτια και σκοτώθηκαν πολλοί άμαχοι. Οι βολές όλμων του ΕΛΑΣ ήταν μεν εύστοχες, αλλά παρά τις ζημιές δεν κατάφεραν να διευκολύνουν την έφοδο των τμημάτων ενάντια στα κτήρια. Οι όλμοι των Ιταλών κόντεψαν να μας σακατέψουν. Ήταν καλά οχυρωμένοι και με βαρύ οπλισμό. Τον μόνο στόχο που καταφέραμε να κυριεύσουμε και να ανατινάξουμε ήταν το νοσοκομείο. Εκεί είχαν καταφύγει Ιταλοί και από τα πολλά πυρά που ρίξαμε πήραν φωτιά παραπλήσια οικήματα, όπου στεγάζονταν ιταλικές υπηρεσίες.
    Κυριεύτηκαν δύο πολυβόλα και μερικά βαριά όπλα, πυροβόλα, άλλα όμως τα αχρηστεύσαμε γιατί ήταν αδύνατο να μεταφερθούν. Οι Ιταλοί παρά τον αιφνιδιασμό ανασυντάχθηκαν με επιτυχία, ενώ εμείς λόγω της έλλειψης σε βαριά όπλα και εφεδρείες όλο και λιγοστεύαμε την ένταση των επιθέσεων. Ύστερα από αυτή την κατάσταση και ενώ πλησίαζε το ξημέρωμα, άρχισαν να καταφθάνουν ενισχύσεις του εχθρού από τις γύρω περιοχές, που το πολύ απείχαν 8 χιλιόμετρα από την πόλη. Τότε διατάχθηκε η υποχώρησή μας που έγινε κανονικά και με οπισθοφυλακή. Τα τμήματά μας αποσύρθηκαν προς την Όθρυ. Πήραμε μαζί μας και τους τραυματίες και θάψαμε τους νεκρούς. Τον αριθμό δεν τον γνωρίζω."


  • Περτούλι 14/8/1943 Με διαταγή του Γενικού Στρατηγείου του ΕΛΑΣ, ο ΕΛΑΣ συγκροτείται σε τακτικό στρατό.
    Περισσότερα: Ο ΕΛΑΣ.

  • 10/10/1943 Πηγάδια της Κρανιάς Ελασσόνας H μάχη στα Πηγάδια της Κρανιάς Ελασσόνας. Την 10 Οκτωβρίου, 85 Γερμανοί στρατιώτες με τον φρούραρχο, επιβαίνοντες σε 6 στρατιωτικά καμιόνια, ένα γερανοφόρο φορτηγό, ένα αυτοκίνητο επιβατηγό και μία μοτοσυκλέτα, που προπορευόταν της στρατιωτικής φάλαγγας, ξεκίνησαν για τη Δεσκάτη. Πριν τις 11 το πρωί, η φάλαγγα μετά την Βαλανίδα, διήλθε το Στένωμα, μπήκε στα Πηγάδια και στο σημείο μετά του Στέφη Αλώνι, ρίχτηκε επιτυχώς η πρώτη οβίδα, από τον χειριστή του όλμου, Δημήτριο Οικονόμου (Τσίρος) από το γειτονικό Λουτρό. Το βλήμα πέτυχε το τελευταίο φορτηγό, σκοτώνοντας τον οδηγό και ακινητοποιώντας το βαρύ όχημα, κλείνοντας τον δρόμο, και την κίνηση προς τα πίσω.
    Ακολούθησε καταιγισμός πυρών από τους μαχητές των πολυβολείων, η μοτοσυκλέτα ανατράπηκε, το αυτοκίνητο του φρούραρχου πήρε φωτιά και οι αιφνιδιασμένοι Γερμανοί στρατιώτες, αποβιβάστηκαν, και αμύνονταν καλυπτόμενοι κάτω από τα οχήματα, στις ξερολιθιές των χωραφιών, στα πουρνάρια και στις ρεματιές. Οι αντάρτεςκι οι Κρανιώτες, αντάλλασαν πυρά από μακριάμε τους Γερμανούς, φυλαγμένοι από τις βολές, βασικός λόγος που οι δύο πλευρές, δεν είχαν μεγάλες απώλειες.
    Μέσα στον χαλασμό της μάχης, ασύμμετρες, απανωτές εκρήξεις, με κροταλίσματα αυτόματων όπλων, έδιναν έναν, πιο δραματικό, τόνο στη μάχη. Ο Κρανιώτης Φίλιππος Λυκοστράτης, προσήλθε εθελοντικά στην μάχη και έχοντας 15 χειροβομβίδες, που τις έδωσαν οι αντάρτες, πλησίασε, έρποντας με προσοχή εκεί όπου ήταν οχυρωμένοι οι Γερμανοί και συνεπικουρούμενος από τον γιο του Κώστα, έριξε με μεγάλη τόλμη, 14 χειροβομβίδες εναντίον των σαστισμένων Γερμανών, σκοτώνοντας τον μεγαλύτερο αριθμό, από τους νεκρούς Γερμανούς.
    Η μάχη κράτησε όλη μέρα, οι Γερμανοί, ήταν κυκλωμένοι και εγκλωβισμένοι, την νύχτα, μαζί με άγνωστο αριθμό τραυματιών, με προφυλάξεις, υποχώρησαν συντεταγμέναπρος την Ελασσόνα. Η νικηφόρα μάχη είχε τελειώσει. Οι απώλειες των ανταρτών, ήταν τρία νεκρά παλικάρια, ο Κώστας Καπέτης από το Λιβάδι Ελασσόνας, ο Σκούφιας Απόστολος από την Καρδίτσα και ο Νέστορας Τσαρουχάς από την Καλαμπάκα, οι οποίοι θάφτηκαν στο νεκροταφείο του Αϊ-Γιάννη.


  • Τέμπη 23/2/1944 Τμήμα του ΕΛΑΣ Ν. Ολύμπου ανατινάζει την γερμανική αμαξοστοιχία αριθ. 53. Σκοτώθηκαν 450 Γερμανοί, μεταξύ των οποίων πολλοί αξιωματικοί και ένας στρατηγός με το επιτελείο του.


  • Βένετο(Κουλούρι) 25/3/1944
    Στις 25 Μαρτίου του 1944 εμφανίζεται αντιτορπιλικό ανοικτά στο Κουλούρι. Είναι εξοπλισμένο με δύο πυροβόλα και δύο πολυβόλα βαρέος τύπου. Στο Κουλούρι βρίσκεται ουλαμός της 5ης Πυροβολαρχίας με διοικητή τον Γιάννη Μακρυγιάννη. Οι αντάρτες διαθέτουν δύο αντιαρματικά πυροβόλα και αποφασίζουν να αιφνιδιάσουν. Με βολές από απόσταση 1.800 μέτρων χτυπούν το αντιτορπιλικό και προκαλούν αναστάτωση στο πλήρωμά του. Ο επικεφαλής του πλοίου διατάσσει την απομάκρυνσή του μέχρι να πάψει να βρίσκεται στην εμβέλεια των πυροβόλων.
    Αργότερα μέσα στη μέρα μετά, τη μάχη και ύστερα από πρωτοβουλία της Κεντρικής Επιτροπής του ΕΑΜ, γιορτάζεται σε κλίμα νίκης η 25η Μαρτίου στο Βένετο.


  • Αεράνη 28/3/1944 Στις 28 Μαρτίου το πρωί, όταν μια αναγνωριστική γερμανική ομάδα από 3 μοτοσικλέτες και 2 αυτοκίνητα έπεσαν στο ναρκοπέδιο που είχαν στήσει οι αντάρτες στη θέση Αεράνη της λίμνης Κάρλας, πέντε περίπου χιλιόμετρα από τα Κανάλια. Ένα αυτοκίνητο και δύο μοτοσικλέτες ανατινάχτηκαν. Την ίδια τύχη είχε και ένα άλλο αυτοκίνητο το απόγευμα της ίδιας ημέρας.


  • Κανάλια 29/3/1944 29 Μάρτη, μια μεγάλη φάλαγγα με ανιχνευτική ομάδα ναρκών να προηγείται, αφού σήκωσε τις υπόλοιπές νάρκες πέρασε την Αεράνη και κατευθύνθηκε προς τα Κανάλια. Αποκρούσθηκε όμως από έναν αντάρτικο λόχο που ήταν τοποθετημένος πάνω από τα Κανάλια και οι Γερμανοί το βράδυ, ντροπιασμένοι αποσύρθηκαν. Στη μάχη σκοτώνεται από μια Γερμανική ριπή ο Χαρηλάκης ο μικρότερος αντάρτης, ηλικίας κάτω των 18 ετών. Ήταν ορφανός με καταγωγή από τον Όλυμπο. Οι Γερμανοί είχαν 22 νεκρούς.


  • Κανάλια 30/3/1944 Στις 30 Μαρτίου με μεγαλύτερες δυνάμεις, τάγματος αυτή τη φορά επανέρχονται με την υποστήριξη του πυροβολικού και ενός αεροπλάνου να βομβαρδίζει και να πολυβολεί τις θέσεις των ανταρτών. Η «διμοιρία θανάτου» του Θωμά Καψάλη τους επιτίθεται αιφνιδιαστικά στην Αεράνη με αποτέλεσμα 5 γερμανικά αυτοκίνητα να καούν και να εξοντωθούν 50 Γερμανοί.


  • Βένετο - Κουλούρι - Λιμνιώνας 30/3/1944 Στις 30 Μαρτίου νωρίς το πρωί εκδηλώθηκε η αποβατική επιχείρηση των Γερμανών στο λιμάνι Κουλούρι, στον Άγιο Γιάννη Βένετου και Λιμνιώνα. Το πρώτο καΐκι και η πρώτη ομάδα που πάτησαν στο Λιμνιώνα ανατινάχτηκαν από νάρκες θαλάσσης. Δέχθηκαν και τα πυρά του λόχου διοίκησης του Συν/τος, όμως τα πλοία υποστήριξης καραδοκούσαν και με τα πυρά τους ανάγκασαν τον λόχο σε σύμπτυξη προς τα Κοκκινόγια. Προς το μεσημέρι οι Γερμανοί εισέρχονται στο Βένετο και πυρπολούν το 60% περίπου των σπιτιών.


  • Κάτω Κερασιά 31/3/1944 Στις 31 Μαρτίου μια φάλαγγα από 125 αυτοκίνητα κινείται προς τη Κάτω Κερασιά. Στην είσοδο του χωριού επαναλαμβάνεται το σκηνικό της Αεράνης. Ανατινάζονται 3 αυτοκίνητα από αντάρτικες νάρκες ενώ η ανίχνευση για την ανακάλυψη των υπολοίπων στοιχίζει την ζωή σε 20 περίπου Γερμανούς.


  • Οξύνεια 1/4/1944 Τμήματα της Χ Μεραρχίας του ΕΛΑΣ, αιφνιδιάζουν τους χιτλερικούς κοντά στο χωριό Οξύνεια στα Χάσια. Σκοτώθηκαν 23 Γερμανοί ενώ άλλοι 5 πιάστηκαν αιχμάλωτοι.


  • Άνω Κερασιά 28/3-3/4/1944 Το 1943 στον οικισμό αυτό ιδρύθηκε το 54ο Σύνταγμα του ΕΛΑΣ, με ακτίνα δράσης ως τη Λαμία και τη Λάρισα και με ανθρώπινο δυναμικό που έφθασε τους 3.000 άνδρες, ενώ το 1944 ιδρύθηκε η XII Μεραρχία με διοικητή τον στρατηγό Τσαμάκο. Κατά τη διάρκεια του αντιστασιακού αγώνα λειτουργούσαν στην Ανω Κερασιά Αναρρωτήριο, αποθήκες ΕΤΑ, συνεργεία επισκευής όπλων κ.α., ενώ στο κοντινό Μοναστήρι της Σουρβιάς το οποίο βρίσκεται μεταξύ της Ανω Κερασιάς και της Λέστιανης λειτουργούσε, παράλληλα, τυπογραφική εστία αντιστασιακού τύπου. Το 1944, από τις 28 Μαρτίου έως τις 3 Απριλίου, η πάνω Κερασιά πυρπολήθηκε από τους Γερμανούς κατακτητές με αποτέλεσμα την ολοκληρωτική καταστροφή της. Ο απολογισμός της καταστροφής μεταφράζεται σε: σαράντα ανθρώπινα θύματα, 120 διώροφες λιθόκτιστες κατοικίες μαζί με τις οικοσκευές τους, ο Ιερός Ναός των Δώδεκα Αποστόλων, που επισκευάστηκε πρόσφατα, τρία εξωκλήσια (Προφήτης Ηλίας, Αϊ Θανάσης, Αγία Παρασκευή), το Δημοτικό Σχολείο, το Κοινοτικό Κατάστημα στην πλατεία του χωριού και σημαντικές καταστροφές στην πέτρινη τοξωτή γέφυρα μαζί με 400 οικόσιτα ζώα, 46 υποζύγια και 900 αιγοπρόβατα. Εκτοτε το χωριό ερημώθηκε και οι εναπομείναντες κάτοικοι μετακόμισαν για μόνιμη εγκατάσταση στην Κάτω Κερασιά. «Σήμερα στο πάνω χωριό κατοικούν εποχικά περί τους δέκα ανθρώπους σε όσα σπίτια διασώθηκαν από την καταστροφή και σε άλλα που κατασκευάστηκαν χωρίς τις προδιαγραφές του διατάγματος Πηλίου που ισχύει στην περιοχή, αφού η Πάνω Κερασιά δεν είναι αναγνωρισμένος οικισμός» υπογραμμίζει ο προϊστάμενος της Εφορείας Νεωτέρων Μνημείων και προσθέτει «η σημερινή εικόνα του οικισμού είναι αυτή της εγκατάλειψης, αφού ελάχιστα σπίτια είναι κατοικήσιμα, ενώ τα περισσότερα είναι σε ερειπώδη κατάσταση».


  • Κοκκινόγια 1/4/1944 Την 1η Απριλίου μια ισχυρή γερμανική δύναμη κινήθηκε προς την Άνω Κερασιά δίνοντας μάχες και χτενίζοντας σπιθαμή προς σπιθαμή την περιοχή. Σκοπός τους ήταν η εξουδετέρωση των αντάρτικων δυνάμεων και η συνένωσή τους με τις γερμανικές μονάδες που επιχειρούσαν στο ανατολικό Πήλιο. Ο στόχος τους ήταν, αφού εξουδετερωθούν οι δυνάμεις του 2ου τάγματος του ΕΛΑΣ από τις διαβάσεις Άνω Κερασιάς – Κοκκινογίων να κατηφορίσουν προς την Παλιά Μητζέλα για να κλείσουν τον κύκλο των εκκαθαριστικών επιχειρήσεων. Φτάνοντας στην Άνω Κερασιά αρχίζουν τις λεηλασίες και πυρπολούν τα περισσότερα σπίτια και την εκκλησία. Επιχειρούν επιθετικές κρούσεις προς τη Μπραμοράχη Κοκκινογίων που αποκρούονται, αναγκάζοντας τους Γερμανούς να αποσυρθούν στην Κάτω Κερασιά.


  • Άνω Κεράσια - Λέστιανη - Κανάλια 1-4/4/1944 Οι Γερμανικές δυνάμεις με τρεις φάλαγγες από την Άνω Κερασιά, τα Πάνω Κανάλια και από την Λέστιανη, επιχειρούν να περικυκλώσουν τις δυνάμεις του 2ου Τάγματος που βρίσκονταν στα Κοκκινόγια. Τα Κοκκινόγια είναι ένα υψίπεδο στα 1.000 περίπου μέτρα, στον δρόμο Άνω Κερασιάς – Παλαιάς Μητζέλας.


  • Κοκκινόγια 1-4/4/1944 Τις επόμενες μέρες οι Γερμανικές δυνάμεις με τρεις φάλαγγες από την Άνω Κερασιά, τα Πάνω Κανάλια και από την Λέστιανη, επιχειρούν να περικυκλώσουν τις δυνάμεις του 2ου Τάγματος που βρίσκονταν στα Κοκκινόγια. Τα Κοκκινόγια είναι ένα υψίπεδο στα 1.000 περίπου μέτρα, στον δρόμο Άνω Κερασιάς – Παλαιάς Μητζέλας.
    Η μάχη θα διαρκέσει τρεις μέρες. Οι απανωτές προσπάθειες των Γερμανών δεν μπόρεσαν να λυγίσουν την αντίσταση των ανταρτών, καίτοι οι συνθήκες για τους αντάρτες κατέστησαν ιδιαίτερα δυσμενείς λόγω της πυκνής χιονόπτωσης. Οι Γερμανοί χρησιμοποίησαν και 2 αεροπλάνα τα οποία βομβάρδιζαν τις αντάρτικες θέσεις και πυρπολούσαν τις καλύβες των Βλάχων, που χρησίμευαν στους αντάρτες για καταλύματα, για προστασία από τα χιόνια. Η περιοχή ήταν τα θερινά βοσκοτόπια των Βλάχων.
    Οι Γερμανοί παρά τις μεγάλες απώλειες κατόρθωσαν να πλησιάσουν σε κάποιες αντάρτικες θέσεις. Οπότε ο βαρύς οπλισμός δεν είχε πλέον λόγο και τη θέση του έλαβε ο ατομικός οπλισμός, η χειροβομβίδα και το μαχαίρι. Η μάχη πήρε την μορφή πάλης σώμα με σώμα.
    Οι Γερμανοί αδυνατώντας να προχωρήσουν, υποχώρησαν στις 4 Απριλίου του 1944 έχοντας σημαντικές απώλειες. Το «ενεργητικό» τους θα εμπλουτισθεί με το σχεδόν ολοκληρωτικό κάψιμο της Άνω και Κάτω Κερασιάς και τον φρικτό θάνατο έξη γερόντων του χωριού των οποίων η μετακίνηση ήταν αδύνατη, κηλιδώνοντας για μια ακόμη φορά την ανθρώπινη ιστορία. Μεταξύ των θυμάτων και ο ιερέας του χωριού Κωνσταντίνος Πανταζής. Για την ιστορία: Στρατιωτικός διοικητής των ανταρτών στη μάχη των Κοκκινογίων ήταν ο έφεδρος λοχαγός Γιώργος Σπυριδάκης και καπετάνιος ο Άγγελος Οικονομίδης, μόλις 24ετής χημικός μηχανικός.


  • Καράκαλο 6/5/1944 Τμήματα του ΕΛΑΣ Νοτίου Ολύμπου κτυπούν στο Καράκαλο επίλεκτο γερμανικό τάγμα Ες – Ες. Ύστερα από ολοήμερη μάχη ο εχθρός συντρίφτηκε, αφήνοντας 230 νεκρούς. Πιάστηκαν και 14 αιχμάλωτοι.


  • Μπελέτσι, Ιούνης 1944 Οι ομάδες της Διμοιρίας της Μεραρχίας, η ομάδα του 4ου Συν/τος και η ομάδα του ανεξάρτητου λόχου του 4ου Συν/τος πήραν μέρος σ’ ένα εγχείρημα που αντικειμενικός σκοπός ήταν το κάψιμο δύο αλωνιστικών συγκροτημάτων. Η επιχείρηση πέτυχε πέρα για πέρα. Σκοτώθηκαν 10 Γερμανοί. Απώλειες δικές μας ένας τραυματίας της υποδειγμ. Ομάδας του ανεξάρτητου λόχου.


  • Αγιοπηγή, Ιούλης 1944 Με το τέλος του θερισμού ξεκίνησε το αλώνισμα, αλλά οι Γερμανοί δεν έχουν πλέον επαρκείς δυνάμεις για να ελέγξουν την ύπαιθρο.
    Εχουν δώσει όμως εντολές να πηγαίνει το σιτάρι στα καθορισμένα συγκροτήματα αλωνιστικών μηχανών. Εκεί θα έπαιρναν το παρακράτημα, 35-40%, ανάλογα με την παραγωγή.
    Το ελληνικό σχέδιο καθόριζε: ο αλωνισμός να γίνει με οποιοδήποτε μέσο, με τις ελεύθερες μηχανές, με τις δοκάνες, με στούμπισμα. Μα προπαντός γρήγορα, χωρίς καθυστέρηση.
    Σε διάφορες περιοχές γίνονται μάχες. Ο ΕΛΑΣ ματαιώνει την αρπαγή δύο αλωνιστικών μηχανών από το Μπραΐμι (το όνομα προερχόταν από το «Δελή Ιμπραήμ» και είναι η σημερινή Αγιοπηγή Καρδίτσας), παίρνει μία από το κτήμα του μεγαλοτσιφλικά Μαραθέα, στα όρια της Θεσσαλίας με τη Φθιώτιδα, αχρηστεύει τρεις στο τσιφλίκι της Μπάκραινας του Παπαγεωργίου και δίνει μάχες με τους Γερμανούς και τους συνεργάτες τους όταν επιχειρούν να αρπάξουν μέρος της σοδειάς.
    Από τις περίπου 350 αλωνιστικές μηχανές της Θεσσαλίας, οι 320 δούλεψαν υπό τον έλεγχο του ΕΛΑΣ, 15 αχρηστεύτηκαν και μόνο 15 δούλεψαν μέσα στις πόλεις -τη Λάρισα, την Καρδίτσα, τους Σοφάδες, το Δεμερλή (σήμερα Σταυρός Φαρσάλων), τα Τρίκαλα- για λογαριασμό των Γερμανών.


  • Κοσκινάς 4/6/1944 Περίπου 150 Γερμανοί και ταγματασφαλίτες υποστηριζόμενοι από πυροβολικό επέδραμαν στο χωριό Κοσκινά Καρδίτσας για να κατάσχουν την αλωνιστική μηχανή και να αρπάξουν την παραγωγή των αγροτών. Ακολουθεί σκληρή 12ωρη μάχη με ΕΛΑΣίτικα τμήματα τα οποία απελευθερώνουν όσους είχαν συλληφθεί και παίρνουν πίσω την αλωνιστική μηχανή και 2.500 πρόβατα που είχαν κατασχέσει οι Γερμανοί. 60 Γερμανοί και ταγματασφαλίτες έπεσαν νεκροί. Ο ΕΛΑΣ είχε 10 νεκρούς και 10 τραυματίες.


  • Διάλεσι, 26/6/1944 Γερμανοί με 9 αυτοκίνητα και 2 τανκς επέδραμαν στο χωριό Διάλεσι (σήμερα Διαλεκτό) Τρικάλων, κοντά στους πρόποδες του Κόζιακα.
    Ο ΕΛΑΣ τους χτύπησε και σε μάχη μιας ώρας σκοτώθηκε ένας Γερμανός και τραυματίστηκε ο διερμηνέας τους.


  • Ζαΐμι - Ρούσσο 29/6/1944 Τη νύχτα της 29ης Ιουνίου Γερμανοί με 35 αυτοκίνητα, τανκς και αντιαρματικά πυροβόλα εξόρμησαν από την Καρδίτσα. Ενα τμήμα τους πήγε στο χωριό Ρούσσο, όπου προσεβλήθη από τον ΕΛΑΣ. Υστερα από πεντάωρη μάχη αναγκάστηκε να συμπτυχθεί.
    Το άλλο τμήμα των Γερμανών πήγε στο χωριό Ζαΐμη, αλλά και αυτό χτυπήθηκε από τον ΕΛΑΣ και έπειτα από εξάωρη μάχη συμπτύχθηκε.
    Οι Γερμανοί είχαν 10 νεκρούς. Ομως έκαψαν έναν μύλο και δύο σπίτια καθώς και μερικές θημωνιές σιτάρι.


  • Βενετο-Κεραμίδι 10/7/1944 Ένα γερμανικό αντιτορπιλικό με την υποστήριξη δύο τορπιλακάτων και δύο υδροπλάνων επιχείρησε να αποβιβάσει άγημα στην παραλία Βένετου-Κεραμιδιού στο Πήλιο. Επάκτιο πυροβολικό του 54ου Συντάγματος του ΕΛΑΣ απέτρεψε την ενέργεια. 22 Ιουλίου 1944. Το ίδιο πυροβολικό του ΕΛΑΣ κατέστρεψε τον πυργίσκο του αντιτορπιλικού.


  • Καρδίτσα 2/9/1944 Ο ΕΛΑΣ απελευθερώνει την Καρδίτσα.


  • Ζάρκος, Οκτώβρης 1944 Από τις πρώτες μέρες του Οκτώβρη καταγράφονται οι προετοιμασίες των Γερμανών για την επικείμενη αποχώρησή τους από τη Θεσσαλία. Ο ΕΛΑΣ με δύναμη 350 ανδρών, τρία πυροβόλα και επτά όλμους καταλαμβάνει θέσεις στο Κάστρο, Κουτσόχερο και Ζάρκο Μαρί (Πηνειάδα) για να καλύπτει τη σύμπτυξη των γερμανικών τμημάτων από Τρίκαλα. Στις 6 Οκτώβρη μια φάλαγγα 60 αυτοκινήτων αναχωρεί από Τρίκαλα με Γερμανούς και τα υπολείμματα των ΕΑΣΑΔ, αλλά πέφτουν σε διαδοχικές ενέδρες του ΕΛΑΣ πρώτα στο Κριτσίνι (Ταξιάρχες) και κατόπιν στο Ζάρκο με αποτέλεσμα να στραπατσαριστεί η φάλαγγα, να σκοτωθούν αρκετοί Γερμανοί και εασαδίτες ενώ όσοι απέμειναν διέφυγαν τρομοκρατημένοι προς Λάρισα.


  • Τρίκαλα, 18/10/ 1944 18 ΟΚΤΩΒΡΗ 1944 ΕΑΜ – ΕΛΑΣ απελευθερώνουν τα Τρίκαλα από τη ναζιστική κατοχή.


  • Κριτσίνι, Οκτώβρης 1944 Από τις πρώτες μέρες του Οκτώβρη καταγράφονται οι προετοιμασίες των Γερμανών για την επικείμενη αποχώρησή τους από τη Θεσσαλία. Ο ΕΛΑΣ με δύναμη 350 ανδρών, τρία πυροβόλα και επτά όλμους καταλαμβάνει θέσεις στο Κάστρο, Κουτσόχερο και Ζάρκο Μαρί (Πηνειάδα) για να καλύπτει τη σύμπτυξη των γερμανικών τμημάτων από Τρίκαλα. Στις 6 Οκτώβρη μια φάλαγγα 60 αυτοκινήτων αναχωρεί από Τρίκαλα με Γερμανούς και τα υπολείμματα των ΕΑΣΑΔ, αλλά πέφτουν σε διαδοχικές ενέδρες του ΕΛΑΣ πρώτα στο Κριτσίνι (Ταξιάρχες) και κατόπιν στο Ζάρκο με αποτέλεσμα να στραπατσαριστεί η φάλαγγα, να σκοτωθούν αρκετοί Γερμανοί και εασαδίτες ενώ όσοι απέμειναν διέφυγαν τρομοκρατημένοι προς Λάρισα.


  • 18/10/1944, Σιδερένια γέφυρα του Ληθαίου Ο εφεδρικός ΕΛΑΣ διέσωσε την κεντρική γέφυρα. Τις τελευταίες μέρες πριν την απελευθέρωση οι Γερμανοί στα Τρίκαλα φοβούμενοι τον εγκλωβισμό κρατούν διαφορετική στάση, με σκοπό να εξασφαλίσουν τη διαφυγή τους. Αυτό η οργάνωση του ΕΑΜ κατάφερε να το εκμεταλλευτεί και με μυστικές επαφές πληροφορήθηκε τα δρομολόγια σύμπτυξής τους. Έμαθε έτσι για την αναχώρηση μονάδας προς Λάρισα και στήθηκε η ενέδρα στο Κριτσίνι (Ταξιάρχες), όπως επίσης πληροφορήθηκε ότι οι Γερμανοί θα φύγουν από τα Τρίκαλα στις 18 Οκτώβρη κατευθυνόμενοι προς Καλαμπάκα – Μουργκάνι και από εκεί προς Αγιόφυλλο – Σέρβια. Προηγουμένως σχεδιάζουν να ανατινάξουν την κεντρική σιδερένια γέφυρα του Ληθαίου και άλλες εγκαταστάσεις. Πραγματικά οι Ναζί τα ξημερώματα της 18ης Οκτώβρη ανατίναξαν το τηλεφωνικό κέντρο της πόλης, αποθήκες πυρομαχικών στη Μπουτ και στους στρατώνες. Αφού πέρασαν από τη γέφυρα τα μηχανοκίνητά τους, κατέβηκε μια ομάδα στα βάθρα και τη ναρκοθέτησαν. Φεύγοντας έμεινε ένας Γερμανός για να πυροδοτήσει. Πετάγονται όμως τότε κρυμμένοι όλη τη νύχτα εφεδροελασίτες και τον εκτελούν, αποσυνδέοντας τα εκρηκτικά και σώζοντας τη γέφυρα.


  • Βόλος 19/10/1944 Ο ΕΛΑΣ απελευθερώνει τον Βόλο.
    Περισσότερα: Ο ΕΛΑΣ απελευθερώνει τον Βόλο.

  • Αργυρόνησο 21/10/1944 21 Οκτωβρίου 1944. Άγημα του Ανεξάρτητου Στολίσκου Μαλιακού του ΕΛΑΝ σε συνεργασία με τμήμα του Ανεξάρτητου Αποσπάσματος Ανατολικής Φθιώτιδας και λόχου όλμων του 36ου Συντάγματος του ΕΛΑΣ, αιχμαλώτισε γερμανική μονάδα 85 ανδρών με δύο αξιωματικούς και τέσσερις υπαξιωματικούς που είχε καταφύγει στην Αργυρόνησο, ανάμεσα στο Τρίκερι και τη Βόρεια Εύβοια, ύστερα από τη βύθιση του πλοίου τους από συμμαχικά αεροπλάνα.


  • Τέμπη 23/10/1944 Ο ΕΛΑΣ εμποδίζει την ανατίναξη της σιδηροδρομικής γραμμής στα Τέμπη, από τις γερμανικές δυνάμεις που αποχωρούν.


  • Λάρισα 23/10/1944 Η Λάρισα απελευθερώνεται από τον ΕΛΑΣ.
    Περισσότερα: Η Λάρισα απελευθερώνεται από τον ΕΛΑΣ.



Αν σας άρεσε το άρθρο, μπορείτε να το διαδώσετε

ή να το εκτυπώσετε (Εκτύπωση)

Υποστηρίξτε την σελίδα μας στο Facebook
κάνοντας "κλικ" στον παρακάτω σύνδεσμο, ευχαριστούμε.



ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΗΣΤΕ ΜΑΖΙ ΜΑΣ
Στείλτε ιδέες, προτάσεις, κριτικές για τον ιστότοπό μας.


© Copyright 2017 Εθνική Αντίσταση - ΔΣΕ - All Rights Reserved