Αντιπροσωπείες του ΕΑΜ και της κυβέρνησης στο υπουργείο Εξωτερικών αμέσως μετά την υπογραφή της Συμφωνίας της Βάρκιζας. Από αριστερά: Σαράφης, Σιάντος, Τσιριμώκος, Σοφιανόπουλος, Ασκούτης, Παρτσαλίδης
Τι ήταν ο Δεύτερος Παγκόσμιος Πόλεμος;
3ο Μέρος
Ήταν ένας πόλεμος ανάμεσα στην «δημοκρατία» και τον φασισμό; Τι ήταν ο πόλεμος από την μεριά του «αντιφασιστικού» συνασπισμού; Ποιος διεύθυνε τον συνασπισμό και που τον οδηγούσε; Τι γύρευε η Βρετανία; Τι γύρευαν οι ΗΠΑ; Γιατί αποφάσισαν να πολεμήσουν τον «Άξονα» ; Μήπως για να σώσουν τους Εβραίους (λίγο πριν ξεσπάσει ο πόλεμος, Γαλλία και Πολωνία ήταν σε διαπραγματεύσεις με θέμα τον εκτοπισμό των Εβραίων στην Γαλλική αποικία της Μαδαγασκάρης), τους Τσιγγάνους, τους ομοφυλόφιλους ή τους ανθρώπους με κάποιας μορφής αναπηρία; Τους κομμουνιστές ίσως; Μήπως για να διαλύσουν τις αποικιακές αυτοκρατορίες τους και να δώσουν την λευτεριά και την ανεξαρτησία σε εκατοντάδες λαούς που έλεγχαν με τα όπλα; Μήπως πολέμησαν γιατί δεν άντεχαν τις ρατσιστικές θεωρίες και τον εθνοφυλετισμό των φασιστών; Και τι ήταν ο φασισμός; Ήταν ένα «ιδιαίτερο» ιταλικό ή γερμανικό φαινόμενο;
Ο Τζαβαχαρλάλ Νεχρού μια από τις σημαντικότερες προσωπικότητες του ινδικού κόσμου, φυλακισμένος από τους υπερασπιστές της ελευθερίας, Βρετανούς, έγγραψε το 1944:
«Ο μόνος δυνατός παραλληλισμός για τον βασιλέα (σ.σ. της Βρετανίας) θα ήταν αυτός του Χίτλερ. Η ιδεολογία της βρετανικής κυριαρχίας ήταν αυτή του herrenvolk και της κυρίαρχης φυλής που είναι εγγενής (ιδέα) στον Ιμπεριαλισμό.»
Μερικά ευρωπαϊκά έθνη και οι ΗΠΑ είχαν υποταγμένα άλλα έθνη με σκοπό την εκμετάλλευσή τους. Αυτό ήταν δυνατό λόγω της ευρείας αποδοχής της «επιστήμης» του κοινωνικού Δαρβινισμού και άλλων παρόμοιων ρατσιστικών θεωριών. Σύμφωνα με αυτές τις θεωρίες «το βάρος του λευκού ανθρώπου» συνεπάγεται το “καθήκον” των αποικιοκρατών Ευρωπαίων να «εκπολιτίσουν» τους άλλους λαούς και ταυτόχρονα να τους φέρουν στον «σωστό δρόμο του Θεού».
Ωστόσο ο «επιστημονικός φυλετισμός» όπως αποκαλούν οι ρατσιστές την επιστήμη τους, η αντίληψη δηλαδή ότι τα εξωτερικά χαρακτηριστικά, το παρουσιαστικό και οι βιολογικές διαφορές ορίζουν την αξία των ανθρώπων, άνθησε στα τέλη του 19ου αιώνα και στις αρχές του 20ου και έγινε ιδιαίτερα δημοφιλής στις ΗΠΑ, την Βρετανία, την Γερμανία και στις Σκανδιναβικές χώρες. Έτσι, απόψεις που θεωρήθηκαν εκ των υστέρων ναζιστικής έμπνευσης, κυκλοφορούσαν ευρύτατα τις δύο μεσοπολεμικές δεκαετίες, κατά τις οποίες μάλιστα γνώρισαν και τις πρώτες εφαρμογές τους.
Ο ρατσισμός δε των ΗΠΑ «οφείλεται κατ' αρχάς στην μακρά παράδοση της « νομικής κατασκευής » της έννοιας της φυλής, η οποία ασκούσε έντονη έλξη στο ναζιστικό κίνημα, ήδη από τις απαρχές του. Πράγματι, για ιστορικούς λόγους που συνδέονται με την αδιάλειπτη εφαρμογή της δουλείας των μαύρων επί αιώνες, οι Ηνωμένες Πολιτείες αποτελούν τη μοναδική μητρόπολη που άσκησε -μέσα στο ίδιο της το έδαφος- μια επίσημη ρατσιστική κατηγοριοποίηση στην οποία στηριζόταν η έννοια του αμερικανού πολίτη.» (Οι πρόδρομοι του ναζισμού στις ΗΠΑ. Le Monde diplomatique).
Ο Τόμας Ρόμπερτ Μάλθους (1766-1834) ήταν ιερέας της Αγγλικανικής Εκκλησίας, καθηγητής πολιτικής οικονομίας και διάσημος συγγραφέας. Ένα από τα δοκίμια που επέδρασαν κατά μεγάλο βαθμό στην εξέλιξη και τη διαμόρφωση της σκέψης των αποικιοκρατών αυτού του κόσμου ήταν το «Δοκίμιο για την Αρχή του Πληθυσμού» όπου ο άνθρωπος του Θεού, Μάλθους αναφέρει:
«Αντί να εκκαθαρίσουμε τους πτωχούς, κάτι που θα ηχούσε άσχημα, μπορούμε και πρέπει να ευνοήσουμε τις αντίξοες συνθήκες διαβίωσής τους και αυτές θα κάνουν το έργο τους. Οι δρόμοι των πόλεων πρέπει να είναι στενοί κι ανήλιαγοι και όσο το δυνατόν περισσότεροι άνθρωποι να ζουν μέσα σε κάθε σπίτι, έτσι ώστε, λόγω έλλειψης συνθηκών υγιεινής, να επανεμφανισθεί η πανούκλα. Στην επαρχία τα χωριά πρέπει να κτίζονται κοντά σε ελώδεις περιοχές και γενικότερα να ενθαρ-ρύνεται η οικοδόμηση οικισμών σε ελώδεις και ανθυγιεινούς τόπους και ούτω καθ' εξής»…..
«….Ευτυχώς έρχονται οι τέσσερις Ιππότες της Αποκάλυψης, ο πόλεμος, οι αρρώστιες, το έγκλημα και η ανηθικότητα, και διορθώνουν την ανισορροπία, καθαρίζοντας όσους περισσεύουν. Κατά προτίμηση, τους υπανθρώπους του πληθυσμού: τους φτωχούς, τους αμόρφωτους, τους μαύρους…»
Ο Βρετανός φιλόσοφος Χέρμπερτ Σπένσερ (1820 -1903) εμπνεύστηκε από τον Μάλθους τα κοινωνιολογικά μοτίβα του περί ζωτικού χώρου, αγώνα επιβίωσης και κυριαρχίας του προσαρμοστικότερου και της φυσικής επιλογής. Ο Σπένσερ επίσης αναπτύσσει ιδέες για τον ατομικισμό, το laissez-faire στην οικονομική ζωή και προσφέρει στον ανελέητο οικονομικό ανταγωνισμό βιολογική αιτιολόγηση. (Και οι δυο τους μνημονεύονται σήμερα από τους νέο-φιλελευθέρους)
Πατέρας ωστόσο του «επιστημονικού» ρατσισμού, φυλετισμό τον ονόμασε, θεωρείται ο Γάλλος διπλωμάτης και κοινωνιολόγος Joseph Arthur κόμης του Γκομπινό ο οποίος ως διπλωμάτης δούλεψε διαδοχικά στην Ελβετία, στην Περσία, στην Ελλάδα (1864 – 1868), στη Βραζιλία και τη Σουηδία. Ο Γκομπινό έγραψε το πόνημά του «Δοκίμιο επί της ανισότητας των ανθρωπίνων φυλών» όπου υποστηρίζει ότι η μοίρα των ανθρώπινων πολιτισμών καθορίζεται από τη φυλετική τους σύνθεση και ότι οι Άριες κοινωνίες ανθούν, όσο δεν έρχονται σε επιμιξία με μαύρα και κίτρινα στοιχεία. Το «Δοκίμιο» του που δημοσιεύτηκε το 1853 αποτέλεσε την πρώτη θεωρητική-επιστημονική κάλυψη της βάρβαρης αποικιοκρατίας.
Λίγο μετά, το 1889, ο γιος Άγγλου ναυάρχου με το όνομα Houston Stewart Chamberlain με σπουδές βιολογίας στο βιογραφικό του, παρουσιάζει το βιβλίο του «Τα θεμέλια του 19ου αιώνα» όπου υποστηρίζει την απόλυτη υπεροχή και αγνότητα της βόρειας φυλής, εξελίσσει τις ιδέες του Αρτύρ ντε Γκομπινώ σχετικά με τις πανίσχυρες Άριες κοινωνίες τις οποίες ταυτίζει με την γερμανική φυλή. Οι θεωρίες του Τσάμπερλεν προσέφεραν αργότερα το θεμέλιο της θεωρίας του εθνικοσοσιαλιστικού ρατσισμού, που διατύπωσε αργότερα ο ναζιστής Άλφρεντ Ρόζενμπεργκ.
Αμέσως μετά τον Houston Stewart Chamberlain, το 1890, το πανεπιστήμιο Columbia και ο καθηγητής John Burgess, ένας από τους πατέρες της αμερικανικής πολιτικής επιστήμης, διατυμπάνιζαν ότι ανακάλυψαν μια νέα «επιστημονική μέθοδο», μια μέθοδο για την «εφαρμογή των νόμων των φυσικών επιστημών στην πολιτική επιστήμη και το δίκαιο…», «…επειδή στην ανθρώπινη κοινωνία επικρατεί ο νόμος της ζούγκλας, δίνεται η ευκαιρία στις ανώτερες Αγγλοσαξονικές και Τευτονικές φυλές να κυριαρχούν και να κυβερνούν τις κατώτερες φυλές, τα κατώτερα έθνη».
Κανέναν λοιπόν δεν παραξένευαν στον δυτικό πολιτισμένο καπιταλιστικό κόσμο, τον 19ου αιώνα και ως στις αρχές του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, τα περιφραγμένα θεματικά πάρκα στην Νέα Υόρκη, στο Λονδίνο, στο Παρίσι, στη Βαρσοβία, στο Αμβούργο, στο Βερολίνο στα οποία εκθέτονταν Αφρικανοί δίπλα σε γορίλες για να δείξουν στον λευκό κυρίαρχο επισκέπτη ότι αυτοί οι μαύροι δεν διαφέρουν από τα ζώα.
Κανείς δεν αντέδρασε όταν o Τεύτονας Γουλιέλμος ο δεύτερος της Γερμανίας, στην αποικία αυτής, στην σημερινή Ναμίμπια, τα γερμανικά στρατεύματα του εξολόθρευαν συστηματικά τους γηγενείς Χερέρο και Νάμα και πάνω σε αυτούς έγιναν τα πρώτα ιατρικά γενετικά πειράματα από τον Γερμανό «επιστήμονα» Όιγκεν Φίσερ που ως βοηθούς είχε τους φοιτητές του Γιόζεφ Μένγκελε τον μετέπειτα χασάπη και τον Χέντριχ Φέρβουρντ, τον μετέπειτα αρχιτέκτονα του Αγγλοκινούμενου ρατσιστικού καθεστώτος του Κράτους της Νοτίου Αφρικής. Του Απαρτχάιντ.(Σύμφωνα με τον ΟΗΕ η συστηματική σφαγή των Χερέρο και Νάμα θεωρείται η πρώτη Γενοκτονία).
Ο Όιγκεν Φίσερ συνεργαζόταν με τον καθηγητή ζωολογίας στο Χάρβαρντ Τσάρλς Μπ. Ντάβενπορτ ο οποίος είχε ιδρύσει το ινστιτούτο Eugenics Record Office και μαζί ίδρυσαν την «Διεθνή Ομοσπονδία της ευγονικής». Επικεφαλής στον τομέα εργαστηρίων της ευγονικής του Ντάβενπορτ ήταν ο Harry Η Laughlin. Ο κύριος αυτός ήταν ο δημιουργός της μελέτης για την «υπερβολική παραφροσύνη των μεταναστών από τη Νότια Ευρώπη» και του «πρότυπου νόμου» περί αναγκαστικής στείρωσης «νοητικά καθυστερημένων ατόμων και άπορων» που εφαρμόστηκε σε 32 Αμερικανικές Πολιτείες.
Ο «πρότυπος νόμος» του Harry Laughlin μεταφράστηκε στα γερμανικά και εφαρμόστηκε από τους φασίστες γιατρούς του Χίτλερ. Αυτός ο «κτηνοτρόφος» που με τη στείρωση «νοητικά καθυστερημένων και άπορων ατόμων» ήθελε να δημιουργήσει ανθρώπους με εκλεκτά σωματικά χαρακτηριστικά τιμήθηκε από τους φασίστες το 1936 στο Πανεπιστήμιο Χαϊδελβέργης για την προσφορά του στο «εθνικοσοσιαλιστικό πρόγραμμα ευγονικής». Ο Laughlin δεν κατάφερε να παραστεί στην τελετή και παρέλαβε τον τίτλο από το Ίδρυμα Ροκφέλερ που χρηματοδότησε διάφορα γερμανικά προγράμματα ευγονικής, συμπεριλαμβανομένου εκείνου στο οποίο εργάστηκε ο Γιόζεφ Μένγκελε.
Από το 1909 η ελίτ της Σουηδίας είχε ιδρύσει την «Σουηδική λέσχη για την καθαρότητα της φυλής» και είναι η πρώτη χώρα στον κόσμο που το 1921 δημιούργησε το «Κρατικό Ινστιτούτο Βιολογίας Φυλών» στην Ουψάλα υπό τον καθηγητή Χέρμαν Λούντμποργκ ο οποίος με την επιστημονική μεθοδολογία της μέτρησης των κρανίων κατηγοριοποιούσε τις φυλές, απεδείκνυε την ευφυΐα ή μη αυτών των φυλών και ταυτόχρονα χρησιμοποιούσε τα συμπεράσματά του με σκοπό να δημιουργήσει υγιείς ανθρώπους και μια άσπιλη κοινωνία.
Την μεθοδολογία αυτή του Λούντμποργκ και των συνεργατών του επιστέγασε ο νόμος υπέρ αναγκαστικών στειρώσεων το 1934 προκειμένου να αποφευχθούν «κατώτερης ποιότητας γόνοι». Σύμφωνα με τον νόμο, τα αίτια που θα μπορούσαν να οδηγήσουν κάποιον σε στείρωση ήταν : «η ανηθικότητα, η αναπηρία , η επιληψία η ανάρμοστη κοινωνική συμπεριφορά».
Η κτηνωδία και ο ρατσισμός κυριαρχούσαν όταν το 1915 οι Αμερικανοί εισέβαλαν με την στρατιωτική μηχανή τους στην Αϊτή αρπάζοντας γη από τους χωρικούς προς όφελος αμερικανικών εταιριών.
Ο Υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ William Bryan έγραφε: «Απίστευτο, φανταστείτε, σκυλάραπες να μιλάνε Γαλλικά». Τέτοιου είδους σκέψεις ήταν νομιμοποιημένες.
Ο Τσώρτσιλ, την ίδια εποχή, ενέκρινε την χρήση χημικών όπλων εναντίων «των απείθαρχων και απολίτιστων φυλών των Αράβων» και ως υπουργός εσωτερικών είχε εγκρίνει την στείρωση 100.000 «πνευματικά μειωμένων και να σταλούν σε κρατικά στρατόπεδα εργασίας ώστε να προστατευτεί η βρετανική φυλή από την εξασθένηση».
Και το 1937, μιλώντας ενώπιον της Βασιλικής Επιτροπής για την Παλαιστίνη, σε μία από τις γνωστές διαλέξεις του για την ιστορία της ανθρωπότητας, είπε τα εξής:
«Δεν δέχομαι ότι προξένησε κακό στους ερυθρόδερμους της Αμερικής, ή στους μαύρους της Αυστραλίας, το γεγονός ότι μια ισχυρότερη και ανώτερη φυλή εγκαταστάθηκε στα μέρη τους.» ( «Οι μέρες αφηγούνται» Eduardo Galeano.)
Το 1932 στην Κοινωνία των Εθνών η Βρετανική διπλωματία εμπόδισε την συνθήκη μερικού αφοπλισμού και της απαγόρευσης βομβαρδισμού αμάχων. Ο David Lloyd George περιχαρής παρατηρούσε: «επιμείναμε να διατηρήσουμε το δικαίωμα να βομβαρδίζουμε σκυλάραπες» (niggers στο πρωτότυπο)
Ο φιλελεύθερος Theodore Roosevelt, 1858-1919 ο 26ος Πρόεδρος των ΗΠΑ ήταν από αυτούς που κρατούσαν ψηλά τις παραπάνω «αξίες»: «Ο τελικά πιο ηθικός από όλους τους πολέμους είναι ένας πόλεμος με τους άγριους που εγκαθιστά την εξουσία των κυρίαρχων φυλών.»
Όταν δε το Μεξικό κατακτήθηκε στρατιωτικά από τις ΗΠΑ, ο εθνικός ποιητής Walt Whiltman έγραψε: «Τι δουλειά έχει το κακομοίρικο ανίκανο Μεξικό με την μεγάλη αποστολή του εποικισμού από μια ευγενή ράτσα;»
Πριν μα και κατά την διάρκεια του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου, οι ΗΠΑ είχαν κατακτήσει με τα όπλα 10 από τις 20 χώρες της Λατινικής Αμερικής, την Χαβάη, την Μαλαισία, τις Φιλιππίνες. Αμερικανικές εταιρείες έλεγχαν την παραγωγή πετρελαίου, χαλκού, υδραργύρου, γενικά όλων των πρώτων υλών και όλων των αγροτικών προϊόντων. Μόνο την περίοδο 1898-1934 οι ΗΠΑ εισέβαλαν στρατιωτικά σε χώρες της Λατινικής Αμερικής 32 φορές.
Έτσι έθεσε το θέμα στα γεράματα του ο δύο φορές παρασημοφορημένος με το Μετάλλιο της Τιμής, υποστράτηγος στο Σώμα των Πεζοναυτών Smedley
Butler: «Έζησα 33 χρόνια στρατιωτικής υπηρεσίας και σε αυτή τη περίοδο έπαιξα κυρίως τον ρόλο του μπράβου των Μεγαλοεπιχειρηματιών, της Γουόλ Στριτ και των Τραπεζιτών. Εν συντομία ήμουν ένας τυχοδιώκτης, ένας γκάνγκστερ του καπιταλισμού. Βοήθησα να καταστεί το Μεξικό και ειδικά το Ταμπίκο ασφαλέστερο για τα αμερικανικά πετρελαϊκά συμφέροντα το 1914. Βοήθησα να γίνουν η Κούβα κι η Αϊτή ένας καλός τόπος εισοδήματος για τα παιδιά της Νάσιοναλ Σίτυ Μπανκ. Βοήθησα στον βιασμό μισής ντουζίνας δημοκρατιών της Κεντρικής Αμερικής προς όφελος της Γουόλ Στριτ. Βοήθησα στην εκκαθάριση της Νικαράγουας για χάρη του Διεθνούς Τραπεζικού Οίκου των Αδελφών Μπράουν μεταξύ 1901-1912. Έκανα φωτεινότερη την Δομινικανή Δημοκρατία για τα αμερικανικά συμφέροντα στην ζάχαρη το 1916. Βοήθησα να καταντήσει η Ονδούρα υποτελής των αμερικανικών εταιρειών εισαγωγής φρούτων το 1903. Βοήθησα την Στάνταρντ Όιλ το 1927 να κάνει τις μπίζνες της χωρίς αντίσταση στην Κίνα…» (Smedley Butler "War is a Racket")
Μια άλλη παράμετρος την περίοδο του μεσοπολέμου στις ΗΠΑ ήταν ότι οι εργάτες αρχίζουν να αποκτούν συνείδηση της κοινωνικής τους ύπαρξης σε σχέση με το οικονομικό καπιταλιστικό κατεστημένο. Για να εξασφαλιστεί το φαΐ της ημέρας μιας οικογένειας έπρεπε να δουλεύουν όλα τα μέλη της. Δούλευαν ήλιο με ήλιο χωρίς κανένα δικαίωμα εκτός αυτό της εξαθλίωσης και σε μια κατάσταση χρόνιου υποσιτισμού. Οι ενήλικες δούλευαν 80 ώρες την βδομάδα και τα παιδιά 70 ώρες, με αστείες αμοιβές και σε άθλιες συνθήκες. Κάθε Σάββατο στα εργοστάσια αναρτούσαν μια επιγραφή που έλεγε: «Αν δεν έρθετε για δουλειά την Κυριακή μην κάνετε τον κόπο να έρθετε ούτε την Δευτέρα.»
Τα παιδιά εργάτες, οι γυναίκες μα και οι άνδρες εργαζόμενοι ήταν απλά εργαλεία, χωρίς ανθρώπινη υπόσταση που τα πουλούσαν και τα αγόραζαν όπως τα αυτοκίνητα που παρήγαγε ο φασίστας Ford. Συνθήκες σκλαβιάς. Μια ζωή με πίστωση και ένα πεπρωμένο χαραγμένο με γνώμονα
Στις ΗΠΑ σημειώθηκαν 3630 απεργίες την περίοδο αυτή ως τις αρχές του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου, που πνίγηκαν στο αίμα, στις φυλακίσεις και στους ξυλοδαρμούς. Ζητούσαν μια μέρα αργία, οχτώ ώρες εργασία και λιγότερες ώρες εργασίας για τα παιδιά προκειμένου να μπορέσουν να πάνε σχολείο.
Κυριολεχτικά η άρχουσα τάξη είχε κηρύξει πόλεμο εναντίων των εργατών.
Ιδρύθηκε η «Αμερικανική Αμυντική Ένωση» με σκοπό την «προστασία της Αμερικής από ανατρεπτικές ιδέες» και με χρηματοδότηση από το Υπουργείο Δικαιοσύνης. Τα μέλη της διοίκησης προέρχονταν από τις τράπεζες, τις σιδηροδρομικές εταιρείες, τα τραστ του πετρελαίου και την ελίτ των κτηματιών. Διέθεταν γραφεία σε 600 πόλεις και ένα ένοπλο τμήμα, την «Αμερικανική Περίπολο Επαγρύπνησης», στελεχωμένη από κατακάθια της κοινωνίας εγκληματίες και τραμπούκους. Αυτοί έλεγχαν περιπτώσεις «απείθειας», την «νομιμοφροσύνη» των πολιτών, τα σαλούν, τους κινηματογράφους και κάθε δημόσια συνάθροιση με σκοπό να «συμβάλουν στην καταστολή στασιαστικών πράξεων και αισθημάτων.»
Για να αντιμετωπιστεί όμως το εργατικό κίνημα και η ισχυρή εργατική οργάνωση των «Βιομηχανικών Εργατών του Κόσμου» ιδρύθηκε η παραστρατιωτική ομάδα «Αμερικανική Λεγεώνα» (American Legion) με ηγέτη τον Theodore "Ted" Roosevelt πρωτότοκο γιο του προέδρου των ΗΠΑ Theodore Roosevelt, και βοηθό Γραμματέας του Πολεμικού Ναυτικού , αργότερα Κυβερνήτη του Πουέρτο Ρίκο , Κυβερνήτη των Φιλιππινών, Πρόεδρο του Διοικητικού Συμβουλίου της American Express Company, Αντιπρόεδρο της Doubleday & McClure Company και δωροδοκούμενο από την εταιρεία πετρελαίου Pan American Petroleum του μεγιστάνα Edward Doheny.
Τυπικά σκοπός της «Αμερικανικής Λεγεώνας» ήταν η « Προάσπιση των αμερικανικών θεσμών και παραδόσεων από ανατρεπτικά στοιχεία». Στο πλαίσιο αυτό κατασκόπευαν εργάτες και σωματεία για λογαριασμό του Bureau of Investigation (BOI)- υπηρεσία που λίγο αργότερα έγινε γνωστή ως FBI- και για λογαριασμό της Επιτροπής Αντιαμερικανικών Ενεργειών της Βουλής. Επέβαλαν λογοκρισία παρακολουθώντας κάθε έντυπο που θεωρούσαν ότι έκανε αναφορές σε «κομμουνιστικές- αναρχικές- συνδικαλιστικές ξενόφερτες ιδέες».
Μια άλλη οργάνωση ήταν η «Μαύρη Λεγεώνα» (Black Legion) παρακλάδι της Κου Κλουξ Κλαν, που με την χρηματοδότηση του κεφαλαίου ανέλαβε «να προφυλάξει την Αμερική από τη διεθνή κομμουνιστική και ιουδαϊκή συνωμοσία.»
Τα καθήκοντα της περιελάμβαναν τρομοκράτηση εργαζομένων, δολοφονίες, βασανισμούς, απαγωγές, εμπρησμούς σπιτιών συνδικαλιστών και φρουρούσαν πολλά εργοστάσια αυτοκινήτων του Ντιτρόιτ. Η οργάνωση αυτή ήταν που δολοφόνησε τον Charles Poole, συνδικαλιστή της Works Progress Administration
Υπήρχαν όμως και άλλοι παράγοντες που έδρασαν εναντίων των εργατών. Πρωτεύουσα θέση κατέχει η εταιρεία «Sherman Service Inc», ο πρώτος ιδιωτικός στρατός που σκοπό είχε να παρέχει «συμβουλές και υπηρεσίες για καλυτέρευση των εργατικών και βιομηχανικών σχέσεων». Στην ουσία της η εταιρεία ήταν χρηματοδοτούμενη από τα μεγάλα μονοπωλιακά συγκροτήματα, όπως της Ford, της Du Pont της General Motors, της Standard Oil Company. Ήταν η πρώτη εταιρεία που αγόρασε σελίδες εφημερίδων για να προπαγανδίζει τα καλά της ιδιωτικής οικονομικής και πολιτικής εξουσίας με σκοπό οι φτωχοί να συνεχίσουν να επιδοτούν τους πλούσιους. Η προπαγάνδα άλλωστε ήταν και είναι ο μοναδικός τρόπος για να επικοινωνούν οι καπιταλιστές με την υπόλοιπη κοινωνία.
Η πρώτη εταιρεία προπαγάνδας ήταν η «Ivy Lee and George Parker» ήδη από το 1905, όταν ο τομέας διαχείρισης κρίσεων ήταν ακόμα εκκολαπτόμενος. Το 1914, ο Ivy Lee πήγε και δούλεψε για την οικογένεια Ρόκφελερ με σκοπό να διαχειριστεί την δολοφονία συνολικά 66 ανθρώπων, ηλικίας από 2,5 έως 45 ετών έπειτα από 10 μέρες συγκρούσεων στα ορυχεία της οικογένειας και από πληρωμένους από αυτήν δολοφόνους.
Από τους νεκρούς αυτούς οι 17 -ανάμεσα τους δυο γυναίκες και 11 παιδιά-σκοτώθηκαν την ημέρα που έμεινε στην ιστορία ως «Η σφαγή του Λάντλοου», όταν οι εθνοφρουροί και το Πρακτορείο Ντετέκτιβ «Μπάλντουιν-Φελτς» (BaldwinFelts Detective Agency) με ειδικότητα στην διαχείριση εργατικών διαφορών επέδραμαν στην κατασκήνωση του Λάντλοου όπου σε παραπήγματα της εταιρείας έμεναν οι ανθρακωρύχοι.
Ο Ivy Lee είχε τέτοια επιτυχία ώστε ξεκίνησε να δουλεύει για την Αμερικανική Κυβέρνηση ενάντια στον εσωτερικό εχθρό που ήταν οι απεργοί, οι άγριοι Ινδιάνοι και οι μαύροι. Κορωνίδα στην καριέρα του ήταν όταν το 1933 προσελήφθηκε από τον στενό προπαγανδιστικό κύκλο του φασιστικού καθεστώτος του Χίτλερ και στην εταιρεία IG Farben μαζί με τον γιο του.
Οι ΗΠΑ το 1940 ίδρυσαν και χρησιμοποίησαν ιεραποστολές μια και ενδιαφέρθηκαν για τις πρώτες ύλες της Αφρικής. Πρόεδρος των δεκάδων χριστιανικών αποστολών ορίστηκε ο Τζον Φόστερ Ντάλες, αδελφός του Άλλεν που ήταν επικεφαλής του Office of Strategic Service (της μετέπειτα CIA) και οι δυο μαζί μεγαλομέτοχοι της United Fruit που έλεγχε την αγροτική παραγωγή της Λατινικής Αμερικής. Σκοπό είχαν πέρα από την προώθηση του χριστιανισμού στους μαύρους «να μελετήσουν τις βασικές αρχές για μια δίκαιη και σταθερή ειρήνη για να έχουν οι χριστιανικές αποστολές μεγαλύτερη ελευθερία δράσης στο χριστιανικό έργο τους». Οι ΗΠΑ στην διάρκεια του πολέμου μάζευαν τα κέρδη τους τσακίζοντας την Βρετανική αυτοκρατορία που δεν μπορούσε πια να προστατεύσει τις κτήσεις της.
Επίσης το 1940 η κυβέρνηση των ΗΠΑ με χρηματοδότηση των μυστικών υπηρεσιών του Άλλεν Ντάλες δημιουργεί την οργάνωση: (AMCOLIB)
«American Committee for Liberation from Bolshevism», (αμερικανική επιτροπή για την απελευθέρωση από τον μπολσεβικισμό) όπου από τότε συντόνιζε την δράση και την προπαγάνδα ενάντια στην ΕΣΣΔ, στο αντιαποικιακό κίνημα ή ενάντια σε προοδευτικά κινήματα σε όλο τον κόσμο που στα ηλίθια μυαλά τους φαίνονταν να είναι πιόνια της Σοβιετικής Ένωσης. Δεύτερος Πρόεδρος της AMCOLIB ήταν ο πρώην πρέσβης των ΗΠΑ στην ΕΣΣΔ, Ναύαρχος Alan G. Kirk ο οποίος ήταν ταυτόχρονα και διευθυντής του «Συμβουλίου Στρατηγικής Ψυχολογίας» ,Psychological Strategy Board, με στόχο την οργάνωση ψυχολογικών επιχειρήσεων σε όλο τον κόσμο ώστε «να παράγουν ψυχολογική προπαγάνδα ενάντια στην εξάπλωση του κομμουνισμού.»
Από το 1942 και μετά, οι ΗΠΑ ίδρυσαν το Inter-American Defense Board που αποτελούσε όργανο του Πενταγώνου για τον έλεγχο των στρατών και των σωμάτων ασφαλείας των Λατινοαμερικανικών χωρών. Την American Financial and Economic Advisory Committee για τον έλεγχο από τις ΗΠΑ όλης της οικονομίας της Λατινικής Αμερικής. Επικεφαλής εδώ ήταν ο Νέλσον Ροκφέλλερ της Στάνταρντ Όιλ.
Ένα άλλο χαρακτηριστικό της εποχής είναι το αίμα που έχυσαν υποχρεωτικά οι αποικιοκρατούμενες χώρες στα πεδία μαχών του Β' Παγκοσμίου Πολέμου. Μονάχα από την Κένυα, την Ουγκάντα και την Τανγκανίκα, οι Βρετανοί είχαν στρατολογήσει 228.000 χιλιάδες άνδρες. Από την Νοτιοαφρικανική Ένωση 345.000, από την Νιγηρία 90.000 και από την Ινδία 100.000. Ο στρατός δε του Ντε Γκωλ αποτελούνταν από Μαροκινούς, Αλγερινούς και Σενεγαλέζους σε ποσοστό 84% μια και ο γαλλικός στρατός πολεμούσε στο πλευρό των Γερμανών. Το γεγονός αυτό είχε άμεσες συνέπειες στην μελλοντική ανάπτυξη των αντι-αποικιακών κινημάτων μεταπολεμικά. Τα οποία αντιμετωπίστηκαν με γνήσιο χιτλερικό τρόπο.
Παρένθεση:
Από τις πιο χαρακτηριστικές περιπτώσεις κινημάτων που αντιμετωπίστηκαν με γνήσιο χιτλερικό τρόπο από το Λονδίνο είναι κατά του ΕΛΑΣ και του ΕΑΜ τον Δεκέμβριο του 1944 (σχέδιο «ΜΑΝΝΑ»), ενώ ακόμα ο πόλεμος εναντίον της Γερμανίας μαίνονταν σε όλα τα μέτωπα. Οι Εγγλέζοι δεν δίστασαν να τραβήξουν από το μέτωπο της Ιταλίας τον στρατηγό Χάρολντ Αλεξάντερ και να παρατάξουν στην Αθήνα υπό την διοίκησή του από τις πρώτες μέρες των συγκρούσεων περισσότερους από 30.000 στρατιώτες που κλιμακωτά και σχετικά γρήγορα έφθασαν τις 60.000, 80 αεροπλάνα, 200 τανκς και πολλά πυροβόλα, ενώ μονάδες του αγγλικού στόλου με τα πυροβόλα τους κανονιοβολούσαν την πρωτεύουσα και ταυτόχρονα εξασφάλιζαν τον εφοδιασμό των στρατευμάτων. Τέτοια δύναμη δεν παρέταξαν οι Βρετανοί ούτε κατά στην εισβολή των Γερμανών μα ούτε και στην μάχη της Κρήτης.
Την ημέρα δε που η φασιστική Γερμανία παραδόθηκε άνευ όρων, γαλλικά «δημοκρατικά» στρατεύματα κατέσφαξαν χιλιάδες Αλγερινούς που ξεχύθηκαν στους δρόμους με συμμαχικές σημαίες στα χέρια γιορτάζοντας το τέλος του πολέμου και νομίζοντας ότι ήρθε η ώρα για την ανεξαρτησία και την ελευθερία τους. Επί πέντε μέρες ο «δημοκράτης» Σαρλ ντε Γκωλ ένας εκ των νικητών των φασιστών εξόντωνε με γνήσιο Ες Ες τρόπο 40.000 άντρες γυναίκες και παιδιά.
Ο Ιστορικός Dr Sadek Hadjer περιγράφει: «Πιο αποτρόπαιες, όμως, κι από τους αριθμούς των νεκρών είναι οι μέθοδοι. Στις πόλεις και τα χωριά, άνδρες κάθε ηλικίας μεταφέρθηκαν με φορτηγά στις χαράδρες της Χεράτα, όπου εκτελέστηκαν. Μερόνυχτα ολόκληρα, στρατιώτες και Γάλλοι πολιτοφύλακες πυροβολούσαν αδιακρίτως εναντίον περαστικών σε δρόμους ή αγροτικές οδούς. Το πυροβολικό, η αεροπορία και τα πολεμικά πλοία της Γαλλίας βομβάρδιζαν ακόμη και τα πιο απομονωμένα χωριά. Η οσμή της σήψης γέμιζε τον αέρα.» («Καθημερινή» 29 Μαΐου 2011) Και ο ιστορικός Sir Alistair Allan Horne γράφει: «..πολλά από τα πτώματα ήταν φοβερά ακρωτηριασμένα: γυναίκες με τα στήθη τους κομμένα και πεταμένα μακριά, άνδρες με κομμένα τα γεννητικά τους όργανα τα οποία είχαν τοποθετήσει στο στόμα τους…» (Alistair Horne, A Savage War of Peace: Algeria (New York 1977 σελ 26).
Κλείνει η παρένθεση
Στα αμερικανικά στρατεύματα η υπεροχή της άριας φυλής επέβαλε δικαιωματικά οι μαύροι στρατιώτες να στοιβάζονται στα κατώτερα σημεία των πλοίων θυμίζοντας δουλεμπορικά πλοία του παρελθόντος. Ο Ερυθρός Σταυρός του Max Huber μετά από αίτηση της αμερικανικής κυβέρνησης διαχώριζε το αίμα που δώριζαν οι μαύροι από εκείνο των λευκών και έτρωγαν σε διαφορετικές ώρες και διαφορετικά εστιατόρια από των λευκών. Μέσα στην χώρα οι μαύροι προσλαμβάνονταν σε δουλειές μόνο ως καθαριστές ή ανειδίκευτοι εργάτες και με πολύ χαμηλά ημερομίσθια. Δεν είχαν το δικαίωμα να περπατάνε στο ίδιο πεζοδρόμιο με τους λευκούς ούτε να κάθονται στα λεωφορεία. Δεν είχαν το δικαίωμα να μπαίνουν σε μπαρ που είχαν ταμπέλα μόνο για λευκούς, δεν είχαν πολιτικά δικαιώματα, είχαν διαφορετικά κολέγια από τους άριους.
Έτσι έθεσε το θέμα ο Γουόλτερ Ουάιτ ηγέτης της Εθνικής Ένωσης για την Πρόοδο των Εγχρώμων:
«Ο Ερυθρός Σταυρός αρνείται το αίμα μας. Οι εργοδότες και τα σωματεία δεν μας θέλουν. Τα λιντσαρίσματα δεν έχουν σταματήσει. Μας φέρνονται ρατσιστικά, μας φτύνουν στο δρόμο και μας στερούν τα πολιτικά μας δικαιώματα. Τι χειρότερο θα μας έκανε ο Χίτλερ;»
Τον Ιανουάριο του 1943 δημοσιεύθηκε η παρακάτω προσευχή σε εφημερίδα των μαύρων :
Θεέ μου σήμερα πάω στον πόλεμο:
Να πολεμήσω να πεθάνω πες μου για ποιον;
Θεέ μου θα πολεμήσω, Γερμανούς και Γιαπωνέζους δεν τους λογαριάζω.
Μόνο εδώ στην Αμερική Τρομάζω.
Ο Β' Παγκόσμιος Πόλεμος δεν ήταν ένας «αντιφασιστικός» πόλεμος διότι οι εργαζόμενες μάζες δεν έδρασαν ανεξάρτητα σε βαθμό που με την δική τους ιδεολογική και πολιτική αυτονομία θα πολεμούσαν για έναν κόσμο χωρίς εκμεταλλευτές και εκμεταλλευόμενους, για έναν κόσμο χωρίς εξαρτημένα και αποικιοκρατούμενα έθνη, χωρίς καταπιεστικούς και καταπιεσμένους λαούς.
Ο Β' Παγκόσμιος Πόλεμος ήταν ένας Ιμπεριαλιστικός πόλεμος. Και πόλεμος σημαίνει μαζική καταστροφή των παραγωγικών δυνάμεων της ανθρωπότητας, του άψυχου και έμψυχου πλούτου της, υπερκατανάλωση υλικών, γρήγορη κίνηση κεφαλαίου, ανανέωση του ίδιου παγκόσμιου συστήματος και διάσπαση των λαών. Είναι το πιο αποδοτικό μέσο της αναπόφευκτης ανάγκης για περιοδική μαζική καταστροφή των παραγωγικών δυνάμεων και βασικός τρόπος για την αναθέρμανση της καπιταλιστικής οικονομίας. Ταυτόχρονα οι άρχουσες τάξεις και των δυο στρατοπέδων πάλευαν μεταξύ τους για την παγκόσμια ηγεμονία. Όλοι τους πάλευαν μέσα σε συνθήκες μετεξέλιξης του παγκόσμιου αποικιοκρατικού καπιταλιστικού συστήματος, για την διατήρηση ή την καλυτέρεψη της θέσης τους στην ιεραρχική κλίμακα του παγκοσμίου καπιταλιστικού συστήματος με βάση την δυναμική του συσχετισμού δυνάμεων που άλλαζαν διαρκώς.
Με μεγάλη «καθαρότητα» στο βιβλίο του Mémoires de Guerre ο Général De Gaulle παρατηρεί: «...Κρίνω ότι η συντριβή της Γερμανίας, ο διαμελισμός της Ευρώπης και ο ρωσοαμερικανικός ανταγωνισμός προσφέρουν στη Γαλλία, που σώθηκε σαν από θαύμα, μοναδικές ευκαιρίες για δράση, μου φαίνεται πως η καινούρια τούτη περίοδος θα μου επιτρέψει ίσως να επιχειρήσω την εκτέλεση του τεράστιου σχεδίου που έχω κατά νου για το καλό της χώρας… από πολιτικής, οικονομικής και στρατηγικής πλευράς.»
Το στίγμα άλλωστε της μεταπολεμικής κατάστασης το έδωσε από τον Μάρτιο του '46 ο Τσώρτσιλ στο πανεπιστήμιο του Westminster όταν ανακοίνωνε τον χωρισμό του κόσμου σε δυο στρατόπεδα και γνωρίζοντας ότι η Μεγάλη Βρετανία έχασε την πρωτοκαθεδρία στον έλεγχο του κόσμου και επιζητώντας την συν-διαχείριση του κόσμου-μια Pax Angloamericana- με τις ΗΠΑ, είπε πως στην παγκοσμιοποιημένη κοινότητα «τα έθνη εκείνα που ομιλούν την αγγλική ως έθνη μοναδικά παγκοσμίως αυτεξούσια, υποχρεωτικά θα είναι και οι κυρίαρχοι πάνω σε άλλα έθνη του κόσμου». Ενώ στην συνδιάσκεψη του Σαν Φρανσίσκο, -η επίσημη ονομασία ήταν United Nations Conference on International Organization- ο Τσώρτσιλ είχε ζητήσει τον εξοπλισμό των ηττημένων Γερμανών με σκοπό να χρησιμοποιηθούν σε μια αιφνιδιαστική επίθεση «ώστε να επιβληθεί στην ΕΣΣΔ η θέληση των Ηνωμένων Πολιτειών και της Βρετανικής Αυτοκρατορίας».
Λογικά όλα αυτά μια και ο Γερμανικός ρατσιστικός φασισμός είχε ηττηθεί και ο κύκλος της κυριαρχίας του καπιταλισμού πρέπει να επαναληφθεί.
Ο Βόθρος του μεταπολεμικού κόσμου.
Οι αμερικανικές υπηρεσίες ασφαλείας στρατολόγησαν ως συνεργάτες με μισθοδοσία χιλιάδες φασίστες με στόχο να λάβουν ως αντάλλαγμα τα μυστικά που οι Nαζί κατείχαν για τη Σοβιετική Ένωση, τα οποία θα βοηθούσαν τις Η.Π.Α. να κερδίσουν έναν επερχόμενο «Πόλεμο».
Πρωτοπαλίκαρα του φασιστικού καθεστώτος όπως οι Αλόις Μπρούνερ, Κλάους Μπάρμπι, ο Χανς Ότο, Χέρμαν Μπάουν, Χάιντς Χέρε διέπρεψαν στην CIA. Επικεφαλής δε του κλιμακίου των μυστικών υπηρεσιών των Αμερικανών στην ηττημένη Γερμανία ήταν ο στρατηγός του Γ΄ Ράιχ, Ράιχαρτ Γκέλεν σε συνεργασία με τον στρατηγό Ουόλτερ Μπιντέλ Σμιθ.
Ο Σμιθ έγινε διευθυντής της C.I.A. (1950-1953) και η «οργάνωση Γκέλεν» μετεξελίχθηκε και αποτέλεσε την μυστική υπηρεσία BND (Bundesnachrichtendienst) της Δυτικής Γερμανίας το 1955.
Ο δόκτωρ Χανς Γκλόμπκε -συνεργάτης του Άιχμαν και υπεύθυνος του υπουργείου Εσωτερικών του Γ΄ Ράιχ επί των εβραϊκών υποθέσεων και ο αρμόδιος για την εκτόπιση Εβραίων- χάρη στην «εύνοια» των νέων αφεντικών του, της CIA- έγινε το «δεξί χέρι» του καγκελάριου Κόνραντ Αντενάουερ, καταλαμβάνοντας το πανίσχυρο πόστο του συμβούλου Εθνικής Ασφαλείας και αποτελώντας ουσιαστικά τον κύριο σύνδεσμο επικοινωνίας μεταξύ Βόννης, ΝΑΤΟ και CIA.
Έτσι κι αλλιώς σχεδόν η μισή, διορισμένη από τους Αμερικανούς, κυβέρνηση του Αντενάουερ είχε στελεχωθεί από «πρώην» ναζιστές. Επίσης ο ναζί υποστράτηγος Hans Speidel που πολεμούσε τις συμμαχικές δυνάμεις όταν αυτές αποβιβάστηκαν στην Νορμανδία διορίστηκε από τους Αμερικανούς ως Commanderin-Chief of the Allied NATO ground forces in Central Europe δηλαδή ανέλαβε την ανώτατη διοίκηση των δυνάμεων του ΝΑΤΟ στην κεντρική Ευρώπη από τον Απρίλιο του 1957, μέχρι τη συνταξιοδότησή τον Σεπτέμβριο του 1963.
Ο Βέρνερ Φον Μπράουν αξιωματικός των Ες Ες που είχε ξεκινήσει την κατάκτηση της Ευρώπης για λογαριασμό του Χίτλερ συνέχισε την ίδια δουλειά στις ΗΠΑ φτιάχνοντας πυραύλους.
Ήταν στρατηγική επιλογή η στρατολόγηση χιλιάδων φασιστών και συνεργατών τους σε διάφορες ευρωπαϊκές χώρες από τις μυστικές υπηρεσίες των ΗΠΑ με αρωγή των φιλοφασιστικών κύκλων του Βατικανού.
Οι περισσότεροι δε από τους φασίστες και τους συνεργάτες τους που διέφυγαν σε διάφορες χώρες της Λατινικής Αμερικής, το πέτυχαν με τη βοήθεια των «καναλιών» των American Counter Intelligence Corps (CIC) και των «Γραφείων για τους Πρόσφυγες» του Βατικανού με επικεφαλής τον Krunoslav Stjepan Draganovic. Οι δυο αυτές οργανώσεις είχαν στήσει μια οδό διαφυγής για χώρες της Λατινικής Αμερικής μα και της Ισπανίας για υψηλόβαθμους ναζί που έφερε την κωδική ονομασία «Ratlines».
Για τους φανατικούς αντικομμουνιστές αμερικανούς αλλά και για τους καρδινάλιους του Πάπα Πίου XII, οι ναζιστές ως επαγγελματίες αντικομμουνιστές με πολύτιμη τεχνογνωσία, ήταν απαραίτητοι στον νέο «υπέρ πάντων αγώνα» κατά των άθεων τέως «συμμάχων» Σοβιετικών, και συνέβαλαν καθοριστικά τόσο στη δρομολόγηση όσο και στην παράταση του Ψυχρού Πολέμου.
Πολλοί φασίστες που είχαν διαφύγει στην Λατινική Αμερική έκαναν νέα καριέρα ως κυνηγοί του κομμουνισμού ή σε ότι έμοιαζε στα φασιστικά μάτια τους κομμουνιστικό, μέσα από το δίκτυο «Κόνδορας», ένα αμερικανικό σχέδιο, με σκοπό την « άμυνα της ηπείρου απέναντι στον κομμουνισμό ».
Οι ναζί μετατράπηκαν σε εκπαιδευτές ήδη από το 1946 όταν και οι ΗΠΑ ίδρυσαν την «Σχολή της Αμερικής» (SOA) (School of the Americas Watch) μετά την παναμερικανική διάσκεψη του Τσαπουλτεπέκ, στο Μεξικό, με σκοπό την «διδασκαλία της αντι-κομμουνιστικής προπαγάνδας, την αντιμετώπιση εξεγέρσεων, τον ψυχολογικό πόλεμο, την συλλογή πληροφοριών και των τακτικών (βασανιστήρια) ανάκρισης.»
Η SOA εκπαίδευσε πάνω από 60.000 αξιωματικούς των Ενόπλων Δυνάμεων της Λατινικής Αμερικής, που ενορχήστρωσαν πραξικοπήματα και μαζικές σφαγές. Από αυτήν την οργάνωση προέκυψε το πρόγραμμα «Κόνδωρ», ένα εκτεταμένο σχέδιο καταστολής σε ολόκληρη την ήπειρο, που εφαρμόστηκε από τις λατινοαμερικανικές δικτατορίες.
Μερικοί από τους αποφοίτους της SOA:
Από τις τάξεις της SOA έχουν αποφοιτήσει επίσης και οι δικτάτορες της Αργεντινής: Λεοπόλδο Γκαλτιέρι και Ρομπέρτο Βιόλα, του Παναμά: Ομάρ Τορίχος και Μανουέλ Νοριέγκα, της Βολιβίας: Ούγκο Σουάρες και Βιλδόσο Καλντερόν, της Γουατεμάλας: Εφρέν Ρίος Μοντ, του Εκουαδόρ: Γκιγιέρμο Ροντρίγκες κι ο δικτάτορας του Περού Βελάσκο Αλβαράδο.
Επιπροσθέτως αυτή η περίοδος, αμέσως μετά τον πόλεμο, χαρακτηρίζεται και από την προτεραιότητα των ΗΠΑ να θάψουν εντέχνως τον παθολογικό και σφοδρό αντικομουνισμό των φασιστών αφού κάτι τέτοιο σε ανθρώπους που είχαν ζήσει τα γεγονότα θα δημιουργούσε το κίνδυνο ανομολόγητων σκέψεων και παραλληλισμών με την ομοιότητα πρακτικών του καθαγιασμένου αντικομουνισμού του «Ελεύθερου Κόσμου» με τις φασιστικές πρακτικές.
Στην πράξη οι ΗΠΑ εκδήλωσαν τον παγκόσμιο ηγεμονισμό τους με την στρατιωτική κατοχή κρατών, με αλυσίδες από αμερικανικές στρατιωτικές κατοχικές βάσεις παντού στον κόσμο, με το δόγμα Τρούμαν, το σχέδιο Μάρσαλ, την οργάνωση Αμερικανικών Κρατών, το ΝΑΤΟ, το Βαλκανικό σύμφωνο, το ΔΝΤ και με διορισμένες χουντικές κυβερνήσεις, μα και με πολλές ΜΚΟ, σύμφωνα, προγράμματα, εταιρείες κ.λπ που αποτελούσαν εργαλεία και όπλα για την επιβολή της παγκόσμιας ηγεμονίας.
Ο φασισμός δεν πέθανε. Φόρεσε από τότε το προσωπείο της δημοκρατικής κρατικής μηχανής και αυτοαποκαλείται προστάτης της ισότητας, των ελευθεριών των νόμων και της δημοκρατίας. Σήμερα ξεσπούν τοπικοί πόλεμοι παντού στον κόσμο και ξαναζούν οι εθνικισμοί, ο ρατσισμός, η ξενοφοβία. Κράτη στην Ευρώπη διαμελίζονται, η παγκόσμια καπιταλιστική οικονομία παριστάνει ότι ξεχνάει τις συνέπειες που προκάλεσε η οικονομική κρίση του μεσοπολέμου και συνεχίζει να καταργεί χιλιάδες θέσεις εργασίας, μειώνει μισθούς, περιορίζει κοινωνικές δαπάνες, κλείνει σχολεία, νοσοκομεία, διαλύει δημόσιες υπηρεσίες κοινωνικών αγαθών όπως η ενέργεια και η ύδρευση.
Αντί Επιλόγου
Ο Φριτς Χάμπερ ήταν χημικός και διευθυντής του φημισμένου παγκόσμια Ινστιτούτου Μοριακής Χημείας, Κάιζερ Βίλχελμ. Του είχε ανατεθεί από το Γερμανικό κράτος την περίοδο του Μεγάλου Πολέμου, να βρει έναν τρόπο ώστε να καταφέρουν τα γερμανικά στρατεύματα να υπερισχύσουν στον πόλεμο των χαρακωμάτων. Ο Φριτς Χάμπερ ήταν ο άνθρωπος που συνέθεσε το δηλητηριώδες αέριο χλωρίου και επινόησε και τον τρόπο διασποράς του στο μέτωπο. Διατύπωσε επίσης μια απλή μαθηματική σχέση ανάμεσα στη συγκέντρωση του αερίου και στον χρόνο εκθέσεως που χρειαζόταν για να επέλθει ο θάνατος. Αυτή η σχέση, C x t = k:, έγινε γνωστή ως «Κανόνας του Χάμπερ». Η γυναίκα του Κλάρα, τον κατηγόρησε ως ανήθικο και απάνθρωπο. Στις διαμαρτυρίες της εκείνος απάντησε : «Ο θάνατος είναι θάνατος ανεξάρτητα από την αιτία.»
Η γυναίκα του αυτοκτόνησε στις 2 Μαΐου 1915. Την ίδια ημέρα ο Χάμπερ αναχώρησε για το Ανατολικό Μέτωπο, για να οργανώσει και να επιβλέψει προσωπικά την απελευθέρωση δηλητηριωδών αερίων. Το 1918, ο Χάμπερ τιμήθηκε με το βραβείο Νόμπελ. Κατά τη δεκαετία του 1920,ανέπτυξε το χημικό προϊόν γνωστό ως «Κυκλώνας Β» (Zyklon B), για λογαριασμό της εταιρείας IG Farben που χρησιμοποιήθηκε στα στρατόπεδα συγκέντρωσης. Το 1933 με την άνοδο των φασιστών στην εξουσία, ο Φρίτς Χάμπερ σε μια προσπάθεια να σωθεί έγινε Χριστιανός. Ήταν βλέπετε, Εβραίος…
Όμως το Ζάικλον Β που χρησιμοποίησαν οι ναζιστές δικαιώθηκε στα 77.000.000 (!) λίτρα agent orange που ράντισαν οι προστάτες της «ελευθερίας» τον λαό του Βιετνάμ. Τα δηλητηριώδη και καρκινογόνα αέρια του agent orange ήταν μια ευγενική χορηγία στην «ελευθερία», της Monsanto. Ακόμα και σήμερα Βιετναμέζες μητέρες γεννάνε παραμορφωμένα μωρά.
Υ.Γ.
Αυτά που περιγράφονται και καταγράφονται εδώ δεν έχουν κανένα σεβασμό σε ψηφίσματα που υιοθέτησε το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο για να τιμηθεί η μνήμη των «θυμάτων των ολοκληρωτικών και αυταρχικών καθεστώτων» και που όρισε ως «ημερομηνία εορτασμού» την 23η Αυγούστου, ημέρα που ανακοινώθηκε το 1939 το Σύμφωνο Ρίμπεντροπ – Μολότοφ.
Μάλιστα το επιδοτούμενο πρόγραμμα με 229 εκατομμύρια ευρώ «Ευρώπη για τους Πολίτες, 2014 – 2020» έχει σκοπό να αναδείξει: «τις αιτίες της ανάδυσης των ολοκληρωτικών καθεστώτων στη σύγχρονη ευρωπαϊκή ιστορία: ναζισμός, φασισμός, σταλινισμός και ολοκληρωτικά κομμουνιστικά καθεστώτα».
Το πρόγραμμα υλοποιείτε «από διάφορους τύπους οργανισμών (τοπικές αρχές, ΜΚΟ, ερευνητικά ιδρύματα κ.ά.) αναπτύσσοντας διάφορους τύπους δράσεων (ερευνητικές, άτυπες μορφές εκπαίδευσης, δημόσιες συζητήσεις, εκθέσεις κ.ά.) και εμπλέκοντας πολίτες από διαφορετικές ομάδες – στόχους. Το σύνολο των έργων θα πρέπει να υλοποιούνται σε διεθνικό επίπεδο (δημιουργία και λειτουργία διεθνικών συμπράξεων και δικτύων) με ξεκάθαρη ευρωπαϊκή διάσταση.
Οι επιλέξιμοι φορείς και εταίροι των έργων: δημόσιες τοπικές/περιφερειακές αρχές, ΜΚΟ με νομική προσωπικότητα αναγνωρισμένη σε επιλέξιμη χώρα.
Μέγιστη επιδότηση: 100.000 ευρώ. Μέγιστη διάρκεια δράσεων: 18 μήνες».
Στο πρόγραμμα μπορούν να συμμετάσχουν «όλοι οι κοινωνικοί φορείς που προωθούν την ευρωπαϊκή ιδιότητα του πολίτη και ειδικότερα: Τοπικές και Περιφερειακές Αρχές. Επιτροπές Αδελφοποίησης. Ερευνητικοί οργανισμοί της ευρωπαϊκής δημόσιας πολιτικής (δεξαμενές γνώσης). Οργανώσεις της Κοινωνίας Πολιτών. Οργανώσεις ερευνητικές, νεολαίας και εκπαιδευτικές».
Επομένως η έλλειψη σεβασμού στην συστημική προπαγάνδα, τη χαλκευμένη στα καταγώγια της Ευρωπαϊκής Ένωσης και στις ακαδημαϊκές έδρες των παραχαρακτών της ιστορικής αλήθειας, Καλύβα του Yale –Ν Μαραντζίδη (γνωστός για τα κατασκοπολογικά αντικομμουνιστικά γραπτά του, που θυμίζουν τον Γεώργιο Γεωργαλά της χούντας), του Mazower και του Πανεπιστημίου Μακεδονίας, του Ernst Nolte, ή του Young, δεν πρέπει να προκαλεί ανησυχία γιατί υπάρχει βουνό ολόκληρο από προπαγανδιστές ψεμάτων που στηρίζουν το θεωρητικό και πολιτικό οπλοστάσιο του ιμπεριαλισμού. Καθήκον μας είναι να μην καταπλακωθούμε και αναγκαστούμε να υποκύψουμε και να χαθούμε.
Γιατί η ιστορία είναι ένας τόπος που άνετα μπορεί κάποιος να χαθεί εάν μπερδέψει την πραγματικότητα με την φαντασία.
Διότι η πραγματικότητα σπάνια είναι λαμπερή όσο ο μύθος. Και ο μύθος πάντα εξαρτάται από μείζονες ιδεολογικές αλλαγές, εθνικές αντιλήψεις, συμφέροντα, προσωπικές πεποιθήσεις και προκαταλήψεις, αποστροφές, στερεότυπα ακόμα και από προγράμματα αξίας 100 χιλιάδων ευρώ.
Αν υποθέσουμε όμως ότι υπάρχει απόλυτη αλήθεια τότε αυτή θα είναι μια σύνθεση από σχετικές αλήθειες.
Θα είναι ατερμάτιστη. Γιατί είναι μια διαδικασία αδιάκοπης και διαδοχικής εξέλιξης της κοινωνικής πραγματικότητας.
Πάντα θα υπάρχουν νέες σχετικές αλήθειες που θα περιμένουν να ανακαλυφθούν.
Μήπως όμως η αλήθεια προφυλάσσεται μένοντας καλά κρυμμένη για να προστατευτεί από όσους δεν είναι ικανοί να την καταλάβουν; Γι αυτούς θα υπάρχει πάντα ο Γιάννης Πρετεντέρης και εναλλακτικά η διανοούμενη κυρία Σώτη Τριανταφύλλου ή οι «αποστασιοποιημένοι» και «αμερόληπτοι» επιστήμονες Καλύβας- Μαραντζίδης.
Με μέγιστη επιδότηση. Χρήμα υπάρχει πολύ για όλους. Από πολιτικούς μέχρι διανοούμενους-καθηγητές, δημοσιογράφους, φιλοσόφους, ποιητές, συγγραφείς, καλλιτέχνες, που πωλούν αδρά την πραμάτεια τους.
ή να το εκτυπώσετε (Εκτύπωση)
Αν σας άρεσε το άρθρο, μπορείτε να το διαδώσετε