Αντιπροσωπείες του ΕΑΜ και της κυβέρνησης στο υπουργείο Εξωτερικών αμέσως μετά την υπογραφή της Συμφωνίας της Βάρκιζας. Από αριστερά: Σαράφης, Σιάντος, Τσιριμώκος, Σοφιανόπουλος, Ασκούτης, Παρτσαλίδης
Τι ήταν ο Δεύτερος Παγκόσμιος Πόλεμος;
3ο Μέρος
Ήταν ένας πόλεμος ανάμεσα στην «δημοκρατία» και τον φασισμό; Τι ήταν ο πόλεμος από την μεριά του «αντιφασιστικού» συνασπισμού; Ποιος διεύθυνε τον συνασπισμό και που τον οδηγούσε; Τι γύρευε η Βρετανία; Τι γύρευαν οι ΗΠΑ; Γιατί αποφάσισαν να πολεμήσουν τον «Άξονα» ; Μήπως για να σώσουν τους Εβραίους (λίγο πριν ξεσπάσει ο πόλεμος, Γαλλία και Πολωνία ήταν σε διαπραγματεύσεις με θέμα τον εκτοπισμό των Εβραίων στην Γαλλική αποικία της Μαδαγασκάρης), τους Τσιγγάνους, τους ομοφυλόφιλους ή τους ανθρώπους με κάποιας μορφής αναπηρία; Τους κομμουνιστές ίσως; Μήπως για να διαλύσουν τις αποικιακές αυτοκρατορίες τους και να δώσουν την λευτεριά και την ανεξαρτησία σε εκατοντάδες λαούς που έλεγχαν με τα όπλα; Μήπως πολέμησαν γιατί δεν άντεχαν τις ρατσιστικές θεωρίες και τον εθνοφυλετισμό των φασιστών; Και τι ήταν ο φασισμός; Ήταν ένα «ιδιαίτερο» ιταλικό ή γερμανικό φαινόμενο;
Ο Τζαβαχαρλάλ Νεχρού μια από τις σημαντικότερες προσωπικότητες του ινδικού κόσμου, φυλακισμένος από τους υπερασπιστές της ελευθερίας, Βρετανούς, έγγραψε το 1944:
«Ο μόνος δυνατός παραλληλισμός για τον βασιλέα (σ.σ. της Βρετανίας) θα ήταν αυτός του Χίτλερ. Η ιδεολογία της βρετανικής κυριαρχίας ήταν αυτή του herrenvolk και της κυρίαρχης φυλής που είναι εγγενής (ιδέα) στον Ιμπεριαλισμό.»
Μερικά ευρωπαϊκά έθνη και οι ΗΠΑ είχαν υποταγμένα άλλα έθνη με σκοπό την εκμετάλλευσή τους. Αυτό ήταν δυνατό λόγω της ευρείας αποδοχής της «επιστήμης» του κοινωνικού Δαρβινισμού και άλλων παρόμοιων ρατσιστικών θεωριών. Σύμφωνα με αυτές τις θεωρίες «το βάρος του λευκού ανθρώπου» συνεπάγεται το “καθήκον” των αποικιοκρατών Ευρωπαίων να «εκπολιτίσουν» τους άλλους λαούς και ταυτόχρονα να τους φέρουν στον «σωστό δρόμο του Θεού».
Ωστόσο ο «επιστημονικός φυλετισμός» όπως αποκαλούν οι ρατσιστές την επιστήμη τους, η αντίληψη δηλαδή ότι τα εξωτερικά χαρακτηριστικά, το παρουσιαστικό και οι βιολογικές διαφορές ορίζουν την αξία των ανθρώπων, άνθησε στα τέλη του 19ου αιώνα και στις αρχές του 20ου και έγινε ιδιαίτερα δημοφιλής στις ΗΠΑ, την Βρετανία, την Γερμανία και στις Σκανδιναβικές χώρες. Έτσι, απόψεις που θεωρήθηκαν εκ των υστέρων ναζιστικής έμπνευσης, κυκλοφορούσαν ευρύτατα τις δύο μεσοπολεμικές δεκαετίες, κατά τις οποίες μάλιστα γνώρισαν και τις πρώτες εφαρμογές τους.
Ο ρατσισμός δε των ΗΠΑ «οφείλεται κατ' αρχάς στην μακρά παράδοση της « νομικής κατασκευής » της έννοιας της φυλής, η οποία ασκούσε έντονη έλξη στο ναζιστικό κίνημα, ήδη από τις απαρχές του. Πράγματι, για ιστορικούς λόγους που συνδέονται με την αδιάλειπτη εφαρμογή της δουλείας των μαύρων επί αιώνες, οι Ηνωμένες Πολιτείες αποτελούν τη μοναδική μητρόπολη που άσκησε -μέσα στο ίδιο της το έδαφος- μια επίσημη ρατσιστική κατηγοριοποίηση στην οποία στηριζόταν η έννοια του αμερικανού πολίτη.» (Οι πρόδρομοι του ναζισμού στις ΗΠΑ. Le Monde diplomatique).
Ο Τόμας Ρόμπερτ Μάλθους (1766-1834) ήταν ιερέας της Αγγλικανικής Εκκλησίας, καθηγητής πολιτικής οικονομίας και διάσημος συγγραφέας. Ένα από τα δοκίμια που επέδρασαν κατά μεγάλο βαθμό στην εξέλιξη και τη διαμόρφωση της σκέψης των αποικιοκρατών αυτού του κόσμου ήταν το «Δοκίμιο για την Αρχή του Πληθυσμού» όπου ο άνθρωπος του Θεού, Μάλθους αναφέρει:
«Αντί να εκκαθαρίσουμε τους πτωχούς, κάτι που θα ηχούσε άσχημα, μπορούμε και πρέπει να ευνοήσουμε τις αντίξοες συνθήκες διαβίωσής τους και αυτές θα κάνουν το έργο τους. Οι δρόμοι των πόλεων πρέπει να είναι στενοί κι ανήλιαγοι και όσο το δυνατόν περισσότεροι άνθρωποι να ζουν μέσα σε κάθε σπίτι, έτσι ώστε, λόγω έλλειψης συνθηκών υγιεινής, να επανεμφανισθεί η πανούκλα. Στην επαρχία τα χωριά πρέπει να κτίζονται κοντά σε ελώδεις περιοχές και γενικότερα να ενθαρ-ρύνεται η οικοδόμηση οικισμών σε ελώδεις και ανθυγιεινούς τόπους και ούτω καθ' εξής»…..
«….Ευτυχώς έρχονται οι τέσσερις Ιππότες της Αποκάλυψης, ο πόλεμος, οι αρρώστιες, το έγκλημα και η ανηθικότητα, και διορθώνουν την ανισορροπία, καθαρίζοντας όσους περισσεύουν. Κατά προτίμηση, τους υπανθρώπους του πληθυσμού: τους φτωχούς, τους αμόρφωτους, τους μαύρους…»
Ο Βρετανός φιλόσοφος Χέρμπερτ Σπένσερ (1820 -1903) εμπνεύστηκε από τον Μάλθους τα κοινωνιολογικά μοτίβα του περί ζωτικού χώρου, αγώνα επιβίωσης και κυριαρχίας του προσαρμοστικότερου και της φυσικής επιλογής. Ο Σπένσερ επίσης αναπτύσσει ιδέες για τον ατομικισμό, το laissez-faire στην οικονομική ζωή και προσφέρει στον ανελέητο οικονομικό ανταγωνισμό βιολογική αιτιολόγηση. (Και οι δυο τους μνημονεύονται σήμερα από τους νέο-φιλελευθέρους)
Πατέρας ωστόσο του «επιστημονικού» ρατσισμού, φυλετισμό τον ονόμασε, θεωρείται ο Γάλλος διπλωμάτης και κοινωνιολόγος Joseph Arthur κόμης του Γκομπινό ο οποίος ως διπλωμάτης δούλεψε διαδοχικά στην Ελβετία, στην Περσία, στην Ελλάδα (1864 – 1868), στη Βραζιλία και τη Σουηδία. Ο Γκομπινό έγραψε το πόνημά του «Δοκίμιο επί της ανισότητας των ανθρωπίνων φυλών» όπου υποστηρίζει ότι η μοίρα των ανθρώπινων πολιτισμών καθορίζεται από τη φυλετική τους σύνθεση και ότι οι Άριες κοινωνίες ανθούν, όσο δεν έρχονται σε επιμιξία με μαύρα και κίτρινα στοιχεία. Το «Δοκίμιο» του που δημοσιεύτηκε το 1853 αποτέλεσε την πρώτη θεωρητική-επιστημονική κάλυψη της βάρβαρης αποικιοκρατίας.
Λίγο μετά, το 1889, ο γιος Άγγλου ναυάρχου με το όνομα Houston Stewart Chamberlain με σπουδές βιολογίας στο βιογραφικό του, παρουσιάζει το βιβλίο του «Τα θεμέλια του 19ου αιώνα» όπου υποστηρίζει την απόλυτη υπεροχή και αγνότητα της βόρειας φυλής, εξελίσσει τις ιδέες του Αρτύρ ντε Γκομπινώ σχετικά με τις πανίσχυρες Άριες κοινωνίες τις οποίες ταυτίζει με την γερμανική φυλή. Οι θεωρίες του Τσάμπερλεν προσέφεραν αργότερα το θεμέλιο της θεωρίας του εθνικοσοσιαλιστικού ρατσισμού, που διατύπωσε αργότερα ο ναζιστής Άλφρεντ Ρόζενμπεργκ.
Αμέσως μετά τον Houston Stewart Chamberlain, το 1890, το πανεπιστήμιο Columbia και ο καθηγητής John Burgess, ένας από τους πατέρες της αμερικανικής πολιτικής επιστήμης, διατυμπάνιζαν ότι ανακάλυψαν μια νέα «επιστημονική μέθοδο», μια μέθοδο για την «εφαρμογή των νόμων των φυσικών επιστημών στην πολιτική επιστήμη και το δίκαιο…», «…επειδή στην ανθρώπινη κοινωνία επικρατεί ο νόμος της ζούγκλας, δίνεται η ευκαιρία στις ανώτερες Αγγλοσαξονικές και Τευτονικές φυλές να κυριαρχούν και να κυβερνούν τις κατώτερες φυλές, τα κατώτερα έθνη».
Κανέναν λοιπόν δεν παραξένευαν στον δυτικό πολιτισμένο καπιταλιστικό κόσμο, τον 19ου αιώνα και ως στις αρχές του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, τα περιφραγμένα θεματικά πάρκα στην Νέα Υόρκη, στο Λονδίνο, στο Παρίσι, στη Βαρσοβία, στο Αμβούργο, στο Βερολίνο στα οποία εκθέτονταν Αφρικανοί δίπλα σε γορίλες για να δείξουν στον λευκό κυρίαρχο επισκέπτη ότι αυτοί οι μαύροι δεν διαφέρουν από τα ζώα.
Κανείς δεν αντέδρασε όταν o Τεύτονας Γουλιέλμος ο δεύτερος της Γερμανίας, στην αποικία αυτής, στην σημερινή Ναμίμπια, τα γερμανικά στρατεύματα του εξολόθρευαν συστηματικά τους γηγενείς Χερέρο και Νάμα και πάνω σε αυτούς έγιναν τα πρώτα ιατρικά γενετικά πειράματα από τον Γερμανό «επιστήμονα» Όιγκεν Φίσερ που ως βοηθούς είχε τους φοιτητές του Γιόζεφ Μένγκελε τον μετέπειτα χασάπη και τον Χέντριχ Φέρβουρντ, τον μετέπειτα αρχιτέκτονα του Αγγλοκινούμενου ρατσιστικού καθεστώτος του Κράτους της Νοτίου Αφρικής. Του Απαρτχάιντ.(Σύμφωνα με τον ΟΗΕ η συστηματική σφαγή των Χερέρο και Νάμα θεωρείται η πρώτη Γενοκτονία).
Ο Όιγκεν Φίσερ συνεργαζόταν με τον καθηγητή ζωολογίας στο Χάρβαρντ Τσάρλς Μπ. Ντάβενπορτ ο οποίος είχε ιδρύσει το ινστιτούτο Eugenics Record Office και μαζί ίδρυσαν την «Διεθνή Ομοσπονδία της ευγονικής». Επικεφαλής στον τομέα εργαστηρίων της ευγονικής του Ντάβενπορτ ήταν ο Harry Η Laughlin. Ο κύριος αυτός ήταν ο δημιουργός της μελέτης για την «υπερβολική παραφροσύνη των μεταναστών από τη Νότια Ευρώπη» και του «πρότυπου νόμου» περί αναγκαστικής στείρωσης «νοητικά καθυστερημένων ατόμων και άπορων» που εφαρμόστηκε σε 32 Αμερικανικές Πολιτείες.
Ο «πρότυπος νόμος» του Harry Laughlin μεταφράστηκε στα γερμανικά και εφαρμόστηκε από τους φασίστες γιατρούς του Χίτλερ. Αυτός ο «κτηνοτρόφος» που με τη στείρωση «νοητικά καθυστερημένων και άπορων ατόμων» ήθελε να δημιουργήσει ανθρώπους με εκλεκτά σωματικά χαρακτηριστικά τιμήθηκε από τους φασίστες το 1936 στο Πανεπιστήμιο Χαϊδελβέργης για την προσφορά του στο «εθνικοσοσιαλιστικό πρόγραμμα ευγονικής». Ο Laughlin δεν κατάφερε να παραστεί στην τελετή και παρέλαβε τον τίτλο από το Ίδρυμα Ροκφέλερ που χρηματοδότησε διάφορα γερμανικά προγράμματα ευγονικής, συμπεριλαμβανομένου εκείνου στο οποίο εργάστηκε ο Γιόζεφ Μένγκελε.
Από το 1909 η ελίτ της Σουηδίας είχε ιδρύσει την «Σουηδική λέσχη για την καθαρότητα της φυλής» και είναι η πρώτη χώρα στον κόσμο που το 1921 δημιούργησε το «Κρατικό Ινστιτούτο Βιολογίας Φυλών» στην Ουψάλα υπό τον καθηγητή Χέρμαν Λούντμποργκ ο οποίος με την επιστημονική μεθοδολογία της μέτρησης των κρανίων κατηγοριοποιούσε τις φυλές, απεδείκνυε την ευφυΐα ή μη αυτών των φυλών και ταυτόχρονα χρησιμοποιούσε τα συμπεράσματά του με σκοπό να δημιουργήσει υγιείς ανθρώπους και μια άσπιλη κοινωνία.
Την μεθοδολογία αυτή του Λούντμποργκ και των συνεργατών του επιστέγασε ο νόμος υπέρ αναγκαστικών στειρώσεων το 1934 προκειμένου να αποφευχθούν «κατώτερης ποιότητας γόνοι». Σύμφωνα με τον νόμο, τα αίτια που θα μπορούσαν να οδηγήσουν κάποιον σε στείρωση ήταν : «η ανηθικότητα, η αναπηρία , η επιληψία η ανάρμοστη κοινωνική συμπεριφορά».
Η κτηνωδία και ο ρατσισμός κυριαρχούσαν όταν το 1915 οι Αμερικανοί εισέβαλαν με την στρατιωτική μηχανή τους στην Αϊτή αρπάζοντας γη από τους χωρικούς προς όφελος αμερικανικών εταιριών.
Ο Υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ William Bryan έγραφε: «Απίστευτο, φανταστείτε, σκυλάραπες να μιλάνε Γαλλικά». Τέτοιου είδους σκέψεις ήταν νομιμοποιημένες.
Ο Τσώρτσιλ, την ίδια εποχή, ενέκρινε την χρήση χημικών όπλων εναντίων «των απείθαρχων και απολίτιστων φυλών των Αράβων» και ως υπουργός εσωτερικών είχε εγκρίνει την στείρωση 100.000 «πνευματικά μειωμένων και να σταλούν σε κρατικά στρατόπεδα εργασίας ώστε να προστατευτεί η βρετανική φυλή από την εξασθένηση».
Και το 1937, μιλώντας ενώπιον της Βασιλικής Επιτροπής για την Παλαιστίνη, σε μία από τις γνωστές διαλέξεις του για την ιστορία της ανθρωπότητας, είπε τα εξής:
«Δεν δέχομαι ότι προξένησε κακό στους ερυθρόδερμους της Αμερικής, ή στους μαύρους της Αυστραλίας, το γεγονός ότι μια ισχυρότερη και ανώτερη φυλή εγκαταστάθηκε στα μέρη τους.» ( «Οι μέρες αφηγούνται» Eduardo Galeano.)
Το 1932 στην Κοινωνία των Εθνών η Βρετανική διπλωματία εμπόδισε την συνθήκη μερικού αφοπλισμού και της απαγόρευσης βομβαρδισμού αμάχων. Ο David Lloyd George περιχαρής παρατηρούσε: «επιμείναμε να διατηρήσουμε το δικαίωμα να βομβαρδίζουμε σκυλάραπες» (niggers στο πρωτότυπο)
Ο φιλελεύθερος Theodore Roosevelt, 1858-1919 ο 26ος Πρόεδρος των ΗΠΑ ήταν από αυτούς που κρατούσαν ψηλά τις παραπάνω «αξίες»: «Ο τελικά πιο ηθικός από όλους τους πολέμους είναι ένας πόλεμος με τους άγριους που εγκαθιστά την εξουσία των κυρίαρχων φυλών.»
Όταν δε το Μεξικό κατακτήθηκε στρατιωτικά από τις ΗΠΑ, ο εθνικός ποιητής Walt Whiltman έγραψε: «Τι δουλειά έχει το κακομοίρικο ανίκανο Μεξικό με την μεγάλη αποστολή του εποικισμού από μια ευγενή ράτσα;»
Πριν μα και κατά την διάρκεια του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου, οι ΗΠΑ είχαν κατακτήσει με τα όπλα 10 από τις 20 χώρες της Λατινικής Αμερικής, την Χαβάη, την Μαλαισία, τις Φιλιππίνες. Αμερικανικές εταιρείες έλεγχαν την παραγωγή πετρελαίου, χαλκού, υδραργύρου, γενικά όλων των πρώτων υλών και όλων των αγροτικών προϊόντων. Μόνο την περίοδο 1898-1934 οι ΗΠΑ εισέβαλαν στρατιωτικά σε χώρες της Λατινικής Αμερικής 32 φορές.
Έτσι έθεσε το θέμα στα γεράματα του ο δύο φορές παρασημοφορημένος με το Μετάλλιο της Τιμής, υποστράτηγος στο Σώμα των Πεζοναυτών Smedley
Butler: «Έζησα 33 χρόνια στρατιωτικής υπηρεσίας και σε αυτή τη περίοδο έπαιξα κυρίως τον ρόλο του μπράβου των Μεγαλοεπιχειρηματιών, της Γουόλ Στριτ και των Τραπεζιτών. Εν συντομία ήμουν ένας τυχοδιώκτης, ένας γκάνγκστερ του καπιταλισμού. Βοήθησα να καταστεί το Μεξικό και ειδικά το Ταμπίκο ασφαλέστερο για τα αμερικανικά πετρελαϊκά συμφέροντα το 1914. Βοήθησα να γίνουν η Κούβα κι η Αϊτή ένας καλός τόπος εισοδήματος για τα παιδιά της Νάσιοναλ Σίτυ Μπανκ. Βοήθησα στον βιασμό μισής ντουζίνας δημοκρατιών της Κεντρικής Αμερικής προς όφελος της Γουόλ Στριτ. Βοήθησα στην εκκαθάριση της Νικαράγουας για χάρη του Διεθνούς Τραπεζικού Οίκου των Αδελφών Μπράουν μεταξύ 1901-1912. Έκανα φωτεινότερη την Δομινικανή Δημοκρατία για τα αμερικανικά συμφέροντα στην ζάχαρη το 1916. Βοήθησα να καταντήσει η Ονδούρα υποτελής των αμερικανικών εταιρειών εισαγωγής φρούτων το 1903. Βοήθησα την Στάνταρντ Όιλ το 1927 να κάνει τις μπίζνες της χωρίς αντίσταση στην Κίνα…» (Smedley Butler "War is a Racket")
Μια άλλη παράμετρος την περίοδο του μεσοπολέμου στις ΗΠΑ ήταν ότι οι εργάτες αρχίζουν να αποκτούν συνείδηση της κοινωνικής τους ύπαρξης σε σχέση με το οικονομικό καπιταλιστικό κατεστημένο. Για να εξασφαλιστεί το φαΐ της ημέρας μιας οικογένειας έπρεπε να δουλεύουν όλα τα μέλη της. Δούλευαν ήλιο με ήλιο χωρίς κανένα δικαίωμα εκτός αυτό της εξαθλίωσης και σε μια κατάσταση χρόνιου υποσιτισμού. Οι ενήλικες δούλευαν 80 ώρες την βδομάδα και τα παιδιά 70 ώρες, με αστείες αμοιβές και σε άθλιες συνθήκες. Κάθε Σάββατο στα εργοστάσια αναρτούσαν μια επιγραφή που έλεγε: «Αν δεν έρθετε για δουλειά την Κυριακή μην κάνετε τον κόπο να έρθετε ούτε την Δευτέρα.»