Χρονικό της Αντίστασης στη Στερεά Ελλάδα.

Τα πρώτα ανταρτικά σώματα του ΕΛΑΣ έδρασαν στη Στερεά Ελλάδα. Από την άνοιξη του 1942, όταν ο Άρης Βελουχιώτης ανέλαβε για το ΚΚΕ την οργάνωση μιας ένοπλης ομάδας στη Φθιώτιδα μέχρι το καλοκαίρι του 1943 οπότε ο ΕΛΑΣ έγινε ένας στρατός των 30.000 ανδρών, οι εξελίξεις ήταν καταιγιστικές.

  • Αθήνα 21/4/1941: Ο στρατηγός Τσολάκογλου συνθηκολογεί και παραδίδει τον ηρωικό ελληνικό στρατό στους Γερμανούς.
    Περισσότερα:Οι Γερμανοί μπαίνουν στην Αθήνα.

  • Αθήνα 23/4/1941: Ο βασιλιάς και η κυβέρνηση της 4ης Αυγούστου φεύγουν στο εξωτερικό, παραδίνοντας 2.000 φυλακισμένους και εξόριστους στους χιτλερικούς.
    Περισσότερα:Οι Γερμανοί μπαίνουν στην Αθήνα.

  • 15/5/1941 Η «Σύσκεψη της Καισαριανής»: Ο Άρης Βελουχιώτης πρωτομίλησε για ένοπλο αγώνα.


  • Αθήνα 28/5/1941: Ιδρύεται η «Εθνική Αλληλεγγύη»


  • Ακρόπολη Αθηνών 31/5/1941: Ο Μ. Γλέζος και ο Α. Σάντας κατεβάζουν από την Ακρόπολη την Γερμανική Σημαία. Απόστολος (Λάκης ) Σάντας.

  • Εντολή στον Αρη Βελουχιώτη 1941 Τον Νοέμβρη του 1941, το ΚΚΕ πήρε απόφαση να δώσει εντολή στον Θανάση Κλάρα (Αρη Βελουχιώτη) να ξεκινήσει διερεύνηση για τη δημιουργία και ανάπτυξη ένοπλου αγώνα στη Ρούμελη.


  • Πλάκα Γκιώνας Ομάδα Καραλίβανου-Θεοχάρη- Μπάφα. Στην ομάδα αυτή δρούσαν επίσης οι Αγουριδαίοι. Περιοχή αυτών η Γκιώνα. Θεοχάρης Πολυχρόνης, Καπετάνιος του 1/34 Τάγματος του ΕΛΑΣ. Σκοτώθηκε κατά τα Δεκεμβριανά από αγγλικό τανκς και πολεμώντας με σπαθί, όταν το τμήμα του μπήκε εσπευσμένα στη μάχη της Αθήνας, μετά τον αφοπλισμό του 2ου Συντάγματος του Νικηφόρου στις 8/12/1944, προωθημένο στην πρώτη γραμμή των επιχειρήσεων μαζί με όλο το 34ο Σύνταγμα του ΕΛΑΣ. Θύμιος Μπάφας, αρχικά κλεφταντάρτης του Παρνασσού στην ομάδα Καραλίβανου, θα προσχωρήσει κι αυτός στον ΕΛΑΣ ήδη από το 1942.
    Ομάδα Καραλίβανου-Θεοχάρη-Μπάφα


  • Γραμμένη Οξυά Η ομάδα της Οξυάς με τους: μόνιμο υπολοχαγό Ραχούτη ή «Αίαντα», Δήμο Τσόκα ή «Φώτη Παρνασσιώτη», Μήτσο Αρβανίτη ή «Δυοβουνιώτη», Κώστα Αντωνόπουλο ή «Κρόνο» κι ένα σύνολο 40 περίπου ανδρών, αριθμός που αντιστοιχεί στην ακμή της ομάδας.
    Ομάδα Οξυάς


  • Δεσφίνα Η οργάνωση Δεσφίνας βγάζει μια ακόμη ενάτη, την 9η Απελευθερωτική των περιοχών Άμφισσας, Δεσφίνας, Χρυσού. Πρόκειται για την ομάδα του ευέλπιδος Νίκου Γιαννέτσου/Τηλεμάχου και τους Στάθη Παπαγεωργίου, Νίκο Παπασπύρου, Γ. Εμμανουήλ, Θανασούλα Νταραδήμα, Γ.Διαβάτη, Γ.Στέφο, κ.α. σύνολο 20 περίπου αντρών.
    9η Απελευθερωτική των περιοχών Άμφισσας, Δεσφίνας, Χρυσού.


  • Λαμία 14/5/1942 Στις 14 Μάη του 1942 πραγματοποιείται στη Λαμία, στο σπίτι του καπνεργάτη κομμουνιστή Μήτσου Μυρεσιώτη, η ιστορικής σημασίας σύσκεψη των 15 εκπροσώπων από όλες τις Κομματικές Οργανώσεις της Φθιώτιδας, Φωκίδας και Ευρυτανίας για την οργάνωση του ένοπλου απελευθερωτικού αγώνα.


  • Δομνίστα Τον Μάιο του 1942 ο Θανάσης Κλάρας φέρνει μαζί του την επίσημη απόφαση της Κεντρικής Επιτροπής για το ξεκίνημα του αντάρτικου. Σε κοινή σύσκεψη των Περιφερειακών Επιτροπών του ΚΚΕ και του ΕΑΜ αποφασίστηκε η συγκρότηση ένοπλων τμημάτων του ΕΛΑΣ και η άμεση δράση εναντίον των κατακτητών και των εθνοπροδοτών.
    Στην αρχή οι ομάδες θα ήταν αυτοτελείς, με τριμελή διοίκηση (στρατιωτικός διοικητής, καπετάνιος, πολιτικός επίτροπος) καθοδηγούμενες από την Περιφερειακή Επιτροπή του ΕΑΜ με στόχο να συνενωθούν αργότερα σε ένα Αρχηγείο της Ρούμελης. Η σύσκεψη ενέκρινε και την πρώτη προκήρυξη του ΕΛΑΣ από την οργάνωση Λαμίας γραμμένη από τον ίδιο με τίτλο «Εμπρός για το νέο αρματολίκι».
    Στο σπίτι του Φώτη Μαστροκώστα (Θάνου) στη Σπερχειάδα σχηματίζεται η πρώτη ομάδα που βγήκε στο βουνό, ξεκινώντας απ την καλύβα του Στεφανή. Για να προστατεύσουν τις οικογένειές τους από αντίποινα αποφάσισαν να αποκτήσουν όλοι ψευδώνυμα.
    Ετσι «γεννήθηκε» ο Αρης Βελουχιώτης. Το Βελουχιώτης από το Βελούχι και το Αρης από τον θεό του πολέμου.
    Στη Γραμμένη Οξυά έγινε ορκωμοσία με κάθε επισημότητα. Παρατάχθηκαν με το μέτωπο στην Ανατολή, τα όπλα χτύπησαν με ρυθμό κι εκεί έδωσαν τον όρκο που ετοίμασε ο Αρης: «Εγώ, παιδί του εργαζόμενου ελληνικού λαού, ορκίζομαι να αγωνιστώ για να διώξω τον εχθρό της πατρίδας μου από τον τόπο, χύνοντας και την τελευταία ρανίδα του αίματός μου. Να αγωνιστώ μέσα από τις γραμμές του ΕΛΑΣ για τις ελευθερίες του λαού».


  • Καλύβα "ΣΤΕΦΑΝΗ" 22/5/1942 Στις 22 Μάη του 1942 , στην καλύβα Στεφανή, οι κομμουνιστές Αρης Βελουχιώτης, Φώτης Μαστροκώστας, Βάσος Ξυνοτρούλιας και οι αδερφοί Νίκος και Βαγγέλης Λέβας, ο καθένας με τον ατομικό του οπλισμό, δίνουν τα χέρια και φτιάχνουν την πρώτη αντάρτικη ομάδα του ΕΛΑΣ.
    Και ξάφνου ακούστηκε βροντή ψηλά απ' τη Σπερχειάδα
    φωνή μεγάλη έσυρε του Στεφανή η Καλύβα:
    Εδώ 'μαστε, ψηλά βουνά, μη σκιάζεστε κανέναν!
    Είμαστε αντάρτες του ΕΛΑΣ, ελπίδα της πατρίδας
    σήμερα δέκα κι είκοσι, ταχιά, δέκα χιλιάδες
    κι έχουμε πρώτον αρχηγό τον Αρη Βελουχιώτη.
    Σαν τ' άκουσαν, απ' τη Γραβιά κι από την Αλαμάνα
    ο Διάκος, ο λιοντόκαρδος κι ο Οδυσσέ' Ανδρούτσος
    Ομπρός, αδέρφια, φώναξαν, σταθείτε ορθοί στις ντάπιες!
    Βαράτε, διώξτε τα σκυλιά, του φασισμού τη φάρα
    που πάτησαν τον τόπο μας και τ' άγια χώματά μας.
    Κι άστραψε ο Γοργοπόταμος και βρόντηξε η Γκιώνα
    και τα βουνά αντιλάλησαν, ΕΛΑΣ για την Ελλάδα!


  • 16/2/1942 Η ίδρυση του ΕΛΑΣ «Ελληνες αξιωματικοί - υπαξιωματικοί, έφεδροι πολεμιστές, Ανάπηροι!!! Προσφέρετε τις γνώσεις σας, την πείρα σας, τη δοκιμασμένη τόλμη σας στην οργάνωση των εθνικών δυνάμεων. Το παράδειγμα των καπεταναίων, των καραβοκυραίων, των ναυτών του 1821, του Κολοκοτρώνη, του Μιαούλη, του Κανάρη, του Οικονόμου, του Καρατζά, ας είναι οδηγός σας» ΕΑΜ.
    Στις 16 Φλεβάρη του 1942 κυκλοφόρησε πλατιά στην Αθήνα και στην Επαρχία η ιδρυτική διακήρυξη του Ελληνικού Λαϊκού Απελευθερωτικού Στρατού (ΕΛΑΣ), του μαχητικού δηλαδή τμήματος του ΕΑΜ, που έμελλε να γράψει απαράμιλλες σελίδες ηρωισμού στον αγώνα κατά της φασιστικής κατοχής και να δώσει ξανά στη χώρα τη λευτεριά της. Η διακήρυξη εκείνη δυστυχώς δεν έχει βρεθεί μέχρι σήμερα για να μπορεί ν' ανατρέξει κανείς στο περιεχόμενό της. Από μαρτυρίες, όμως, που υπάρχουν πληροφορούμαστε πως καλούσε τους Ελληνες πατριώτες να πλαισιώσουν το νέο λαϊκοαπελευθερωτικό στρατό, σκοπούς του οποίου προσδιόριζε τους παρακάτω.
    - Αγώνας για την απελευθέρωση της χώρας.
    - Περιφρούρηση των κατακτήσεων του λαού και των ελευθεριών του εναντίον κάθε επιβουλής.
    - Εξασφάλιση της τάξης μέχρι τη διεξαγωγή εκλογών, στις οποίες ο λαός να εκφράσει ελεύθερα τη θέλησή του.
    Η 16η του Φλεβάρη έμεινε στην ιστορία ως η ημέρα ίδρυσης του ΕΛΑΣ. Ο καθένας όμως αντιλαμβάνεται πως η ημερομηνία αυτή ανταποκρίνεται στην ολοκλήρωση της δουλειάς που χρειάστηκε να προηγηθεί ούτως ώστε να είναι δυνατή η ανακοίνωση στον ελληνικό λαό της ίδρυσης μιας νέας αντιστασιακής οργάνωσης για τη διεξαγωγή ένοπλου αγώνα κατά των κατακτητών. Αν επομένως θέλουμε να έχουμε μια πιο ολοκληρωμένη εικόνα για το πώς ιδρύθηκε ο ΕΛΑΣ, οφείλουμε να ανατρέξουμε στα όσα προηγήθηκαν της 16ης Φλεβάρη του 1942.
    Περισσότερα:Η ίδρυση του ΕΛΑΣ.

  • Αγόριανη 27/7/1942 Στις 27/7/1942 να «βγαίνει στο κλαρί» η 8η Απελευθερωτική Ομάδα του Ε.Λ.Α.Σ. με τους Δημήτρη Δημητρίου «Νικηφόρο», Γιάννη Αλεξάνδρου «Διαμαντή», Γιώργο Χουλιάρα «Περικλή», Λουκά Καθούλη «Αριστείδη» ή «Αριστείδη Θηβαίο», Γιάννη Σουραβλή «Τηλέμαχο», ο οποίος αρχικά είχε πάρει το ψευδώνυμο «Λυκούργος» , Γιώργο Τούμπα «Βασίλη» ή «Βασιλάκη», Κώστα Αφέντη «Καραϊσκάκη», Γιάννη Λάζο, Γιώργο Καρούμπη «Γαύρο».
    Αυτοί είναι και οι πρώτοι που θ’ απαρτίσουν την εννεαμελή ομάδα. Από αυτούς θ’ αποχωρήσουν λόγω κακουχιών οι Αφέντη «Καραϊσκάκης», Λάζος και Καρούμπης «Γαύρος». Στην ομάδα εντάσσεται επίσης από την αρχή σχεδόν, ο ήδη καταδιωκόμενος Αποστόλης/Τόλιας Αποστολόπουλος ή «Αγαμέμνων».
    Η 8η Ομάδα Παρνασσού


  • Φαράγγι Ρεκάς 9/9/1942 Η μάχη της Ρεκάς (Παρνασσίδα Φωκίδας, 9 Σεπτεμβρίου 1942), ήταν η πρώτη ένοπλη σύγκρουση που σημειώθηκε στην κατεχόμενη Ελλάδα, μεταξύ ομάδας ανταρτών του Ε.Λ.Α.Σ. και ιταλικού στρατιωτικού τμήματος. Το γεγονός αυτό, ουσιαστικά σηματοδοτεί την επίσημη έναρξη της ένοπλης πάλης του ελληνικού λαού για την αποτίναξη του ζυγού των ξένων κατακτητών. Πρωταγωνιστής της σύγκρουσης υπήρξε ο αρχικαπετάνιος του Ε.Λ.Α.Σ. Άρης Βελουχιώτης, ο οποίος συνέλαβε την ιδέα να προκαλέσει ένα σημαντικό χτύπημα κατά των Ιταλών στην Ανατολική Στερεά Ελλάδα, μετά την περιήγηση του ίδιου σε ολόκληρη την ευρύτερη περιοχή προς διερεύνηση των συνθηκών που επικρατούσαν.
    Οι Έλληνες αντάρτες, με επικεφαλής τον Άρη και υπαρχηγό τον μόνιμο αξιωματικό του ελληνικού στρατού, νεαρό τότε ανθυπολοχαγό Δημ. Δημητρίου ("Νικηφόρο") είχαν μετακινηθεί στις 8 Σεπτεμβρίου έως την κορυφή της Γκιώνας, όταν αντελήφθηκαν την παρουσία εχθρικής ομάδας 50 περίπου ανδρών, που προέρχονταν από την Άμφισσα. Οι Ιταλοί έσπευσαν να βρουν κατάλυμα σε μια χαράδρα της οροσειράς, στη θέση "Ρέκα" ή "Ρυκά", όπου και πέρασαν τη νύχτα. Έπειτα από νυκτερινή παρακολούθηση, οι αντάρτες τους χτύπησαν αιφνιδιαστικά το ξημέρωμα και η μάχη έληξε σύντομα, με νικητές τους άνδρες του Ε.Λ.Α.Σ. Όσοι Ιταλοί γλύτωσαν από τα πυρά (12 άνδρες με έναν ανθυπολοχαγό) συνελήφθησαν αιχμάλωτοι. Παρότι ο Άρης και οι σύντροφοί του αρχικά δεν είχαν σκοπό να τους πειράξουν αλλά επεδίωξαν να τους ανταλλάξουν με Έλληνες πολιτικούς κρατουμένους, τελικά τους πέρασαν από ανταρτοδικείο και τους εκτέλεσαν λίγες μέρες αργότερα. Ο απόηχος της μάχης υπήρξε ενθαρρυντικός και συνέβαλε στην εξύψωση του ηθικού των κατοίκων ολόκληρης της Στερεάς Ελλάδας. Υπήρξαν ωστόσο και δυσμενείς επιπτώσεις, όπως η πυρπόληση και ολοσχερής καταστροφή του χωριού Προσήλιο.


  • Προσήλιο (Σεγδίτσα) 9/9/1942 Στις 9 Σεπτεμβρίου 1942 ο Άρης Βελουχιώτης επικεφαλής της αντάρτικης δύναμης του ΕΛΑΣ που είχε ο ίδιος δημιουργήσει λίγους μήνες πριν κατ΄εντολή του ΚΚΕ αποφάσισενα επιφέρει στον εχθρό ένα πρώτο χτύπημα. Σαν στόχος, επιλέχθηκε μια ομάδα 50 περίπου ιταλών στρατιωτών που είχαν καταλύσει για διανυκτέρευση σε έναν έρημο μύλο στη ρεματιά της Ρέκας. Η μάχη απέφερε πολλά λάφυρα στους έλληνες αντάρτες και μερικούς αιχμαλώτους που προορίζονταν για ανταλλαγή με έλληνες κρατουμένους. Ωστόσο, οι κατοχικές αρχές αρνήθηκαν να προχωρήσουν σε ανταλλαγή και εκτέλεσαν τους έλληνες. Στη συνέχεια, το ανταρτοδικείο του ΕΛΑΣ προχώρησε σε καταδίκη των ιταλών στρατιωτών και στον τουφεκισμό τους, πράξη η οποία εξόργισε την ιταλική διοίκηση της Στερεάς Ελλάδας.Ο πυρήνας της αντάρτικης ομάδας αποτελείτο από τους χωριανούς, Δήμο Καραλίβανο, Ευθύμιο Μπάφα, Θεοχάρη Πολύχρονο, Γεώργιο Φουσέκη, Κωνσταντίνο Σαράντη και άλλους, που αργότερα κατείχαν θέσεις των καπεταναίων στα συντάγματα του ΕΛΑΣ, υπό την αρχηγεία του Θανάση Κλάρα.


  • Γοργοπόταμος 25-26/11/1942 Με επικεφαλής τον Αρη Βελουχιώτη 150 άντρες του ΕΛΑΣ σε συνεργασία με 60 άντρες του ΕΔΕΣ και με Άγγλους σαμποτέρ, εξουδετερώνουν με ορμητική επίθεση την ιταλική φρουρά και ανατινάζουν την σιδηροδρομική γέφυρα του Γοργοποτάμου. Η συγκοινωνία σταμάτησε για 6 βδομάδες στερώντας ανεφοδιασμό στις γερμανικές δυνάμεις της Αφρικής.
    Περισσότερα:Γοργοπόταμος.

  • Παλιο Μικρο Χωριο 18/12/1942 Η ΜΑΧΗ ΤΟΥ ΜΙΚΡΟΥ ΧΩΡΙΟΥ (ΕΥΡΥΤΑΝΙΑ) Γι αυτήν την μάχη γράφηκε το γνωστό «τραγούδι του Άρη» (Βαριά στενάζουν τα βουνά …)
    Περισσότερα:Η ΜΑΧΗ ΤΟΥ ΜΙΚΡΟΥ ΧΩΡΙΟΥ.

  • Φυλακές Λειβαδιάς 6/3/1943 Η έφοδος των ανταρτών του ΕΛΑΣ στις φυλακές Λειβαδιάς και η απελευθέρωση 80 πατριωτών. Ο Νικηφόρος και ο Σόλωνας απελευθερώνουν τον πατέρα τους από τα κελιά των κατακτητών. Η φυλακή βρισκόταν στην άκρη της πόλης. Πιο πάνω ως 100 μέτρα στο Γυμνάσιο Λειβαδιάς στρατονίζονταν πάνω από 500 Ιταλοί. Στα δυο μπλόκα (προς Λαμία και προς Αράχωβα) έμενε από μια διμοιρία. Οι τρείς παραπάνω θέσεις σχημάτιζαν ένα τρίγωνο, ή δε φυλακή βρισκόταν κοντά στην κορυφή του τριγώνου (Γυμνάσιο Λειβαδιάς). Το έδαφος μπρος στην φυλακή είναι ανοιχτό-επίπεδο. Στη Λειβαδιά, έδρα Ανώτερης Στρατιωτικής Ιταλικής Διοίκησης, στρατωνίζονταν ως 7.000 άντρες.


  • «Η Σωτηρία» - 7/4/1943 Ο ΕΛΑΣ Αθήνας απελευθερώνει 55 στελέχη και μέλη του ΚΚΕ από τις φυλακές Σωτηρίας.


  • Σταθμός Αμφίκλειας (Δαδί) 13/04/1943 Το σαμποτάζ στην Παλαβίτσα 13/04/1943 και η κατάληψη του σιδηροδρομικού σταθμού Δαδίου (Αμφίκλειας).
    Περισσότερα:Το σαμποτάζ στην Παλαβίτσα.

  • Σύραγγα Κούρνοβου 1-2/6/1943 Τμήμα του ΕΛΑΣ της Ρούμελης ανατινάζει τη σιδηροδρομική σήραγγα του Κούρνοβου. Σκοτώθηκαν 600 Ιταλοί αξιωματικοί και στρατιώτες και η συγκοινωνία διακόπηκε για αρκετές μέρες.
    Περισσότερα:Σύραγγα Κούρνοβου 1-2/6/1943.

  • Παύλιανη 4/6/1943 Η μάχη της Παύλιανης, στην περιοχή Παρνασσού.
    Περισσότερα:Η μάχη της Παύλιανης.

  • ΓΟΥΡΙΤΣΑ (Μυρτιά) 7-10/7/1943 Στις 7 Ιουλίου 1943 έφθασε από την οργάνωση του ΕΑΜ Αγρινίου στο αρχηγείο του 2ου Τάγματος του 2/39 συντάγματος του ΕΛΑΣ (Τριχωνίδας), που είχε την έδρα του στον Άγιο Βλάση το παρακάτω σήμα «Πληροφορία εξακριβωμένη εντός των ημερών τμήμα του κατοχικού στρατού θα μεταβεί στο Θέρμο για εγκατάσταση στρατιωτικής βάσεως. Παρακαλούμε όπως καταβληθεί κάθε προσπάθεια για ματαίωσή της».Η «διαρροή» αυτή προερχόταν από τη διερμηνέα των Γερμανών στο Αγρίνιο, Μαρία Δημάδη.
    Η μάχη της Γουρίτσας ήταν η πρώτη σύγκρουση με τους Γερμανούς. Ποτέ μέχρι τότε οι αντάρτες μας δεν είχαν πολεμήσει μαζί τους. Είχαν προηγηθεί συγκρούσεις και μικροσυμπλοκές με τους Ιταλούς, όμως ο πόλεμος με τους Γερμανούς ήταν πολύ διαφορετικός. Ποτέ οι Γερμανοί δεν το έβαζαν στα πόδια σαν τους Ιταλούς. Επόμενο ήταν μετά την επιτυχία αυτή με τέτοιους αντιπάλους το ηθικό των ανταρτών ν' ανέβει πολύ ψηλά. Τώρα πια πίστεψαν κι αυτοί αλλά και όλοι οι κάτοικοι της περιοχής ότι ήταν δυνατό να τα βάλουν με τους Γερμανούς που μέχρι τότε τους νόμιζαν ακατανίκητους. Η μάχη εκτός των άλλων αποτελεσμάτων είχε άμεσο αποτέλεσμα ότι οι αντάρτες μας οπλίστηκαν στην εντέλεια με γερμανικά όπλα. Ιδιαίτερα με μυδράλια. Αυτό είχε ένα ακόμα σημαντικό αποτέλεσμα. Την άμεση ομαδική στρατολογία νέων μαχητών που δεν ήταν μόνο επειδή είχαμε πλέον όπλα, αλλά και γιατί το ηθικό κουράγιο αναπτερώθηκε.
    Περισσότερα:Η μάχη της Γουρίτσας.

  • Καπαρέλλι 15/7/1943 Η κίνηση του Ι/34 από το Γαρδίκι Ομιλαίων προς τα Δερβενοχώρια ξεκίνησε στις 13 Ιουλίου 1943. Χαράξαμε την ίδια περίπου διαδρομή με την άνοδο: Αργύρια, Κολοκυθιά, Ανατολή, Δάφνη, Καστριώτισσα, Μαυρολιθάρι, Καλοσκοπή, Δροσοχώρι, Χρισσό, Δεσφίνα, Δίστομο, Στείρι, Κυριάκι, Ζάλτσα, Πρόδρομος, Δομβραίνα, Ξηρονομή, Ελλοπία, Λεύκτρα, Καπαρέλλι, Βίλια, Πάνακτο.
    Στο Καπαρέλλι φτάσαμε κατά τις εννέα το πρωί της 30ής Ιουλίου. Έπειτα απ’ τα καλωσορίσματα, η οργάνωση του χωριού μάς παρέδωσε έναν αριθμό ατομικών όπλων κι οπλοπολυβόλων, καθώς και κιβώτια με ταινίες για τα δεύτερα (τα οπλοπολυβόλα προορίζονταν για τον υπό σύσταση β΄ λόχο του τάγματος, με πρωτοστάτη το μακαρίτη Ν. Ζυγούρα). Πάρθηκαν μέτρα ασφαλείας με κλιμάκωση σε σκοπιές ένα-δύο χιλιόμετρα έξω απ’ το χωριό και οι άντρες κάθισαν κατάχαμα ή στα πεζούλια των σπιτιών να ξεκουραστούν, ενώ μερικοί καταπιάστηκαν με τον καθαρισμό των όπλων. Μας φίλεψαν ψωμί, ελιές και τυρί. Κάπου βρέθηκε κι ένα ουζάκι.
    Θα ήταν μία το μεσημέρι, όταν από μια σκοπιά ακούστηκε πυροβολισμός που σήμαινε την κίνηση εχθρικού αυτοκινήτου προς το μέρος μας. Αμέσως δόθηκε εντολή να μην το χτυπήσει κανείς, αλλά να τραβηχτούμε απ’ το δρόμο και να κρυφτούμε στις μάντρες των σπιτιών. Έτσι, όταν ο οδηγός της κούρσας έφτασε ανυποψίαστος στο κέντρο του Καπαρελλίου και σταμάτησε, βρέθηκε ξαφνικά με τα όπλα μας προτεταμένα καταπάνω του. Οι επιβαίνοντες παραδόθηκαν έντρομοι και δίχως την παραμικρή αντίσταση· ήταν ένας Γερμανός υπολοχαγός του οργανισμού ΤΟΤ, ένας Γερμανός στρατιώτης που οδηγούσε και ένας Αρμένης διερμηνέας. Μαζί τους είχαν τον ντόπιο Σωτήρη Κ. Γεραμάνη ως όμηρο.
    Γνωρίζαμε από πείρα ότι οι Γερμανοί θα κινούνταν αμέσως, μόλις θα διαπίστωναν ότι οι άνθρωποί τους αργούσαν αδικαιολόγητα να επιστρέψουν.
    Όντως, γύρω στις τέσσερις εμφανίστηκε μια ισχυρή μηχανοκίνητη φάλαγγα με κατεύθυνση από Θήβα προς Καπαρέλλι.
    Η συντριπτική αριθμητική υπεροχή του εχθρού (αργότερα μάθαμε ότι ήταν εξακόσιοι Γερμανοϊταλοί) επέβαλλε την τακτική της απόσυρσης, για την οποία επιπλέον ήταν ευνοϊκό το έδαφος κι ο χρόνος. Απ’ την άλλη μεριά, είχαμε πολλούς νέους αντάρτες κι ήταν ευκαιρία να πάρουν αέρα μάχης. Ήταν επίσης ευκαιρία να ενισχύσουμε το ηθικό και το κύρος των οργανώσεών μας, να δείξουμε στους κατοίκους των χωριών εκείνης της περιοχής ότι ο ΕΛΑΣ ξέρει να δίνει μάχες -όταν κι όπου θέλει- και να τις κερδίζει, αλλά και στους κατακτητές ότι από ’δω και πέρα θα είχαν έναν υπολογίσιμο αντίπαλο δίπλα στη φωλιά τους.
    Αποφασίσαμε λοιπόν, μετά από σύσκεψη της τριμελούς διοίκησης, να δώσουμε μάχη και δόθηκαν απ’ το στρατιωτικό του Ι/34 Νικήτα οι ανάλογες εντολές. Οι άντρες έπιασαν θέσεις έξω απ’ το χωριό, στις δυτικές παρυφές του, με ανάπτυξη σε βάθος και κλιμακωμένες διαδοχικές αντιστάσεις. Οι δε χωρικοί διατάχτηκαν, όταν θα έφτανε ο εχθρός, να του δείξουν τις θέσεις μας ώστε να μην πραγματοποιηθούν μετά αντίποινα.
    Το σχέδιο εξελίχτηκε όπως είχε καθοριστεί. Μόλις οι προφυλακές του εχθρού βγήκαν απ’ το χωριό και προχώρησαν σε απόσταση βολής απ’ τα όπλα μας, τους υποδεχτήκαμε με πυκνά πυρά που χτύπησαν αρκετούς. Ο εχθρός σταμάτησε την κίνησή του και άρχισε πλέον μάχη τακτικών τμημάτων. Οι προωθημένες ομάδες μας συμπτύχτηκαν και μ’ αυτές επιχειρήσαμε μικρό ελιγμό, χτυπώντας απ’ τα πλάγια. Ως απάντηση ο εχθρός πραγματοποίησε κι αυτός σύμπτυξη, αναζητώντας κάλυψη στ’ ακρινά σπίτια.
    Η μάχη, η οποία αποτέλεσε το βάπτισμα του πυρός για το Ι/34, διήρκεσε περίπου τρεις ώρες. Ήταν μια κανονική μάχη εκ παρατάξεως που απέδειξε το αξιόμαχό μας. Οι Γερμανοϊταλοί μετά την πρώτη κρούση απέφυγαν να κινηθούν επιθετικά, ξεγελασμένοι απ’ την -ασυνήθιστη γι’ αντάρτικο τμήμα- πυκνότητα πυρός που τους έκανε να νομίσουν ότι ήμασταν πολύ περισσότεροι.
    Έχασαν πέντε άντρες, μεταξύ των οποίων και το Γερμανό φρούραρχο Θήβας.
    Άγνωστος παρέμεινε ο αριθμός των τραυματιών τους, τους οποίους παρέλαβαν κατά την αναχώρησή τους το ίδιο βράδυ.
    Δριχούτης Παναγιώτης


  • Κάζα 13/8/1943 Ξημέρωμα της 13ης Αυγούστου, τα φυλάκια στην Κιάφα Σούρι μας ειδοποίησαν ότι πλησίαζε ένα γερμανικό φορτηγό γεμάτο στρατιώτες απ’ τη μεριά της Θήβας. Στις 6:45 το όχημα έφτασε στο σημείο όπου σήμερα βρίσκεται η ταβέρνα. Μόλις βρέθηκε στη μέση της διάταξής μας, ακριβώς στις στροφές που μοιάζουν με σαλίγκαρο, ξέσπασε ένας φοβερός καταιγισμός από ατομικά κι αυτόματα όπλα, σωστή κόλαση πυρός.
    Οι περισσότεροι Γερμανοί (ήταν περίπου τριάντα) σκοτώθηκαν πριν προλάβουν ν’ αντιδράσουν. Οι υπόλοιποι πήδησαν απ’ το φορτηγό, ταμπουρώθηκαν πίσω του και προσπάθησαν να δώσουν μάχη, εξοντώθηκαν όμως μέχρις ενός απ’ τα διασταυρούμενα πυρά.
    Οι δασωμένες πλαγιές είχαν μόλις καταπιεί το σάλαγο της πρώτης συμπλοκής, όταν απ’ την ίδια κατεύθυνση μπήκαν στην παγίδα άλλα δύο οχήματα, ένα ημιφορτηγό με Ιταλούς στρατιώτες και ένα ελαφρό επιβατηγό. Στο δεύτερο καταλάβαμε ότι επέβαιναν αξιωματικοί, καθώς προπορευόταν μια μοτοσικλέτα με συνεπιβάτη έναν καραμπινιέρο με το όπλο χιαστί. Δεν είχαν συνειδητοποιήσει τι είχε συμβεί, παρά μόνο όταν υποχρεώθηκαν να σταματήσουν μπροστά στους σκοτωμένους Γερμανούς. Αλλά και πάλι δεν πρόλαβαν ν’ αντιδράσουν, γιατί ξέσπασε καινούργιος καταιγισμός κι έπεσαν οι περισσότεροι σαν κεραυνόπληκτοι. Όσοι επέζησαν, παραδόθηκαν.
    Σύντομα εμφανίστηκε νέο καμιόνι απ’ τη μεριά της Θήβας με περίπου δεκαπέντε Γερμανούς. Αυτοί κάτι πήραν χαμπάρι απ’ την ηχώ και κατέβηκαν για να πιάσουν θέσεις, αλλά υπό την πίεση του Μελά αναζήτησαν διαφυγή έρποντας στην πλαγιά πάνω απ’ την παλιά βρύση. Κάποιος τους είδε κι ειδοποίησε. Μια ομάδα μ’ επικεφαλής το Νικήτα κινήθηκε προς το μέρος τους και με ρίψεις χειροβομβίδων τους εξανάγκασε να κατρακυλήσουν ξανά προς το δρόμο, όπου τους παρέλαβε η διμοιρία του Μελά και τους μακέλεψε. Σώθηκαν μόνο μερικοί που τρύπωσαν σε κάτι βράχια κι έκαναν λούφα.
    Στη συνέχεια ακόμη δύο οχήματα με Γερμανούς από Θήβα έμπαιναν στην απόχη. Τα χτύπησε η διμοιρία του Αριστείδη, αλλά αυτή τη φορά οι Γερμανοί έπιασαν καλύτερες θέσεις και ξεκίνησε πιο σοβαρή συμπλοκή, χωρίς τελικά να γλιτώσουν. Από τα πυρά, τα αυτοκίνητα πήραν φωτιά.
    Ένα αυτοκίνητο ερχόταν ταυτόχρονα από Οινόη και σταμάτησε κοντά στο κάστρο. Βιάστηκαν και του ’ριξαν από μακριά, με αποτέλεσμα ο οδηγός του -καίτοι τραυματισμένος- να κάνει αναστροφή και να γυρίσει στο χωριό, όπου έδωσε σήμα κινδύνου σε άλλα γερμανικά οχήματα που έρχονταν από Αθήνα.
    Η συμπλοκή συνεχίστηκε για λίγο περιφερειακά, προς την κατεύθυνση του Κριεκουκίου, με αραιές ντουφεκιές. Ύστερ’ από λίγο εμφανίστηκε στην Οινόη μια γερμανική φάλαγγα τεθωρακισμένων και μια μηχανοκίνητη πυροβολαρχία με τέσσερα πυροβόλα. Τα έστησαν αμέσως κι άρχισαν να χτυπούν το Σαλίγκαρο, όταν πια εμείς είχαμε πάρει το δρόμο της επιστροφής.
    Η επιχείρηση, η οποία διήρκεσε σχεδόν ένα δίωρο και εξελίχτηκε δύο φορές σε μάχη εκ του συστάδην, ολοκληρώθηκε με πλήρη επιτυχία. Οι μοναδικές μας απώλειες ήταν οι διμοιρίτες Αριστείδης (Σταμάτης Γκλιάτης από Μάνδρα) και Μελάς (Γιώργος Λούκος από Κριεκούκι). Τραυματίστηκε επίσης ελαφρά ο καπετάνιος του τάγματος Θεοχάρης. Αν και αριθμητικά μικρές, θεωρήσαμε βαριές τις απώλειές μας, καθώς χάσαμε δύο απ’ τα καλύτερα παλικάρια μας.
    Ο Μελάς σκοτώθηκε ως εξής: Όταν σταμάτησε το ντουφεκίδι κι η διμοιρία του συμπτυσσόταν, εκείνος έμεινε πίσω και προσπάθησε να βάλει μπρος μια ιταλική μοτοσικλέτα που βρισκόταν στο δρόμο κοντά στη βρύση. Ένας κρυμμένος Γερμανός τον είδε και τον πυροβόλησε. Οι άντρες επέστρεψαν και τον εξόντωσαν, αλλά το κακό είχε γίνει.
    Οι κατακτητές έχασαν γύρω στους ογδόντα άντρες. Από την ταυτότητα ενός Γερμανού που φορούσε δίκωχο, ανακαλύψαμε πως ήταν συνταγματάρχης. Πήραμε τριάντα γερμανικά και περίπου δέκα ιταλικά ντουφέκια Μάουζερ, δύο αυτόματα Μπερέτα και κάπου δέκα πιστόλια. Επίσης πολύ απαραίτητα άρβυλα και γερμανικές μπότες σε άριστη κατάσταση. Καταστρέψαμε επτάοκτώ αυτοκίνητα και τρεις μοτοσικλέτες.
    Αιχμαλωτίσαμε συνολικά δέκα άντρες. Από αυτούς, οι επτά ήταν Ιταλοί που γλίτωσαν γιατί με τις πρώτες ριπές σήκωσαν τα χέρια ψηλά, μάλιστα ένας είχε βγάλει στα γρήγορα ένα λευκό μαντήλι και το κουνούσε.
    ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΠΟΥΤΣΙΝΗΣ (ΝΙΚΗΤΑΣ) ΤΟ ΑΝΤΑΡΤΙΚΟ ΣΤΗΝ ΑΤΤΙΚΗ 1941–1945


  • Δομβραίνα 26/8/1943 Μάχη Τάτεζας. Τμήμα του ΕΛΑΣ Βοιωτίας χτυπά γερμανική μηχανοκίνητη φάλαγγα κοντά στο χωριό Δομβραίνα. Οι απώλειες του εχθρού ήταν 71 νεκροί, 24 τραυματίες, 4 άρματα μάχη και 8 αυτοκίνητα.


  • Πύλη 16/10/1943 Η ΜΑΧΗ ΤΗΣ ΠΥΛΗΣ . Διηγημένη προφορικά …– Οι φράσεις του είναι γραμμένες ακριβώς όπως τις πρόφερε ο τελευταίος επιζήσαντας Ιωάννης Μιχαλάκης τον Μάη του 2006 σε ηλικία 90 ετών, και δημοσιεύτηκαν στην εφημερίδα ΤΑΝΑΓΡΑΙΑ.gr.
    (Στις 16 Οκτωβρίου 1943, ένας λόχος Γερμανοί ξεκίνησαν από την Ελευσίνα, νύχτα και ήρθαν στο Μοναστήρι Οσίου Μελετίου.
    Εκεί ο διοικητής του λόχου έστειλε μια διμοιρία, περίπου 130 – 140 στρατό, με ένα οδηγό προδότη για την Πύλη, μέσα στο δάσος από πεύκα, σε ένα πολύ στενό μονοπάτι, περνούσαν από τις πόρτες.
    Οι πόρτες είναι στο βουνό πάστρα.
    Εκεί κόβει το βουνό είκοσι περίπου μέτρα, για αυτό και το χωριό από Δερβενοσάλεσι, πήρε το όνομα Πύλη.
    Όταν φτάσανε οι Γερμανοί περίπου 3 χιλιόμετρα από τη Πύλη, ήταν σχεδόν 3-4 η ώρα. Κατεβαίνοντας όμως ένα παιδί 18 – 20 ετών (Ευάγγελος Βλάχος) τους άκουσε που μιλούσαν ξένη γλώσσα και γύρισε αμέσως τρεχάλα.
    Ήρθε στο χωριό και ειδοποίησε τον πολιτικό υπεύθυνο Γεώργιο Παπαϊωάννου ότι έρχονται Γερμανοί. Ο υπεύθυνος του λέει ήσαν Γερμανοί ή μήπως ήταν αντάρτες και σηκώνουμε τζάμπα όλο το χωριό.
    Γύρισε να βεβαιωθείς και να έρθεις να μας πεις!
    Γύρισε το παιδί, αλλά οι Γερμανοί, είχαν προχωρήσει από το σημείο που τους άκουσε, νύχτα ήταν, είχαν κατέβει πιο κάτω, τους έπεσε επάνω και τον πιάσανε.
    Έξω από το χωριό, δυτικά από εκεί που ερχόντουσαν οι Γερμανοί, ήταν εφτά τσοπαναραίοι, οι περισσότεροι από 18 – 20 ετών, τους οποίους τους έπιασαν και αυτούς.
    Τα παιδιά ήταν
    Γεώργιος Μαλιάτσης 18 ετών γιος του Στέφα Μαλιάτση.
    Σωτήρης Μαλιάτσης 18 ετών γιος του Στάθη Μαλιάτση.
    Περικλής και Δημήτρης Λύγκου 18 ετών αδέλφια.
    Παύλος Μαλιάτσης 27 ετών αδελφός του Σωτήρη.
    Αναστάσιος Τσιρώνης 25 ετών.

    Από τους έξι συλληφθέντες τους έφυγαν τρεις.
    Δημήτρης Λύγκος αδελφός του Περικλή
    Παύλος Μαλιάτσης αδελφός του Σωτήρη
    Αναστάσιος Τσιρώνης.

    Όταν βεβαιωθήκαμε ότι ήσαν Γερμανοί, ο υπεύθυνος της μαχητικής ομάδας Στέφας Μαλιάτσης, πατέρας του συλληφθέντα Γιώργου Μαλιάτση μου είπε να οδηγήσω πρώτος την ομάδα, επειδή με ήξερε καλά. Ήμασταν γειτόνοι.
    Ονομάζομαι Μιχαλάκης Ιωάννης, τότε ήμουν είκοσι έξι ετών, τώρα ενενήντα και ο μόνος επιζήσας, διότι όλοι όσοι λάβανε μέρος στην μάχη, έχουν φύγει. Από την ομάδα εγώ ήμουν ο μικρότερος.

    ΧΑΡΑΜΑΤΑ.

    Συγκέντρωση δυτικά από το χωριό, σε ένα μικρό ύψωμα με το όνομα Μάλι Ραμπντόσα.
    Τους Γερμανούς αρχίσαμε να τους βλέπουμε πολύ θαμπά. Ο διοικητής της Γερμανικής διμοιρίας, έστειλε μια ομάδα – περίπου δέκα – να πάνε στο ύψωμα. Εμείς ήμασταν πεντακόσια μέτρα πιο κάτω. Εάν βγαίνανε οι Γερμανοί στο ύψωμα, θα μας σκοτώνανε όλους, αλλά λέει ο Στέφας σε έναν από την μαχητική ομάδα, να πάει στο ύψωμα.
    Αυτός ξεκίνησε τρεχάλα, από κοντά πήγε και ένας ηλικιωμένος εξήντα πέντε – εβδομήντα χρονών και του λέει << Γύρισε πίσω >>.
    Ο Γεώργιος Νέος μαζί με έναν ηλικιωμένο του Παναή Λύγγκου, πλησίασε 10 μέτρα και περίπου ένα τέταρτο πριν παραδοθούνε, άφησε την τελευταία του πνοή.
    Τον είχανε σκοτώσει, ενώ ο Παναής τον πήρε μια σφαίρα στο μάγουλο και του έκοψε την γλώσσα.
    Η μάχη τελείωσε, σκοτώθηκε και ένας αντάρτης και ένας ηλικιωμένος ο Αλέξανδρος Κώνστας, πατέρας τεσσάρων παιδιών.
    Εγώ πήρα το παιδί του Στέφα μαζί με τον θείο του το βάλαμε πάνω στην κάπα και το πήγαμε στην μανούλα του.
    Λιποθύμησε από το κλάμα. Όλους τους νεκρούς τους πήγαμε στην εκκλησία και το πρωί μέσα από τις οβίδες που ήρθαν οι Γερμανοί, χωρίς παπά τους θάψαμε.
    Παρέλειψα να γράψω, ότι ο πατέρας μου την ώρα που οπισθοχωρούσαν οι Γερμανοί ήταν στο σπίτι και βγήκε έξω και προχώρησε προς την αυλή και συνάντησε ένα Γερμανό με αυτόματο.
    Ο πατέρας μου έκανε να βγάλει το πιστόλι και έβαλε τον Γερμανό μέσα στο σπίτι για να τον κρύψει ώσπου να νυχτώσει. Ήταν τραυματίας στο χέρι και του ζήτησε λίγο νερό.
    Έβγαλε από την τσέπη του λεφτά και μια φωτογραφία με δύο μικρά παιδιά.
    Του τα έβαλε πάλι στην τσέπη του και πήρε μια φωτογραφική μηχανή που είχε χιαστί στην πλάτη του. Την φωτογραφική μηχανή, την έχω ακόμα για ενθύμιο. Η μάχη τελείωσε. Οι Γερμανοί παραδόθηκαν.


  • Γραβιά 3/1/1944 Τμήματα του 36ου Συντάγματος του ΕΛΑΣ δέχονται επίθεση από χιτλερικό τάγμα στην περιοχή Γραβιάς στους πρόποδες του Παρνασσού. Ύστερα από 2 μέρες σκληρών μαχών, αποκρούουν του Γερμανούς και τους κυνηγούν διώχνοντας τους από την περιοχή. Οι χιτλερικοί είχαν 77 νεκρούς και πάνω από 100 τραυματίες.


  • Καλοσκοπή 5/1/1944 Αγία Τριάδα Καλοσκοπής: Πώς χάθηκε μια Διμοιρία του ΕΛΑΣ.
    Κατά τις αρχές του 1944 η στρατιωτική κατάσταση στον ελλαδικό χώρο για τα γερμανικά στρατεύματα Κατοχής γίνεται όσο πάει και πιο δύσκολη, ιδιαίτερα στο στενότερο σημείο Άμφισσα-Θερμοπύλια. Ο στρατός του ΕΛΑΣ όσο πάει και μεγαλώνει σε δύναμη: χιλιάδες νέοι πατριώτες, άνδρες και γυναίκες, πυκνώνουν τις γραμμές του, ελέγχει απόλυτα τον ορεινό όγκο Παρνασσού-Γκιώνας – Βαρδουσίων – Οίτης – Καλλίδρομου και απειλεί άμεσα τις συγκοινωνίες του εχθρού – πράγμα που ανησυχεί τον εχθρό και ίσως και μερικούς άσπονδους φίλους.
    Πρωτοχρονιά 1944. Δύναμη δύο χιλιάδων Γερμανών – ανάμεσά τους είναι και γερμανοντυμένοι Έλληνες– ξεκινάει από τη Λαμία, φτάνει στην Κάνιανη – Σκλήθρο και στις 2 Ιανουαρίου μπαίνουνε στην Κουκουβίστα (Καλοσκοπή), που βρίσκεται χτισμένη στο σημείο επαφής Γκιώνας - Οίτης. Την επομένη, τριακόσιοι περίπου Γερμανοί έρχονται μέσω του χιλιόμετρου 51 από το Δαδί (Αμφίκλεια) για ενίσχυσή τους, με σκοπό να συνεχίσουν τις εκκαθαριστικές επιχειρήσεις και προς Μαυρολιθάρι. Όμως, συγκρούονται με τη διλοχία του ίλαρχου Αλ. Μυλωνά και τη διλοχία του Σωτήρη Τσιτσιπή – Λοκρού και, ύστερα από μάχη, οχυρώνονται στην Καλοσκοπή.
    Περισσότερα:Η μάχη της Καλοσκοπής.

  • Σκλήθρο 14/1/1944 80 Γερμανοί με 8 μεταγωγικά ξεκίνησαν από την γέφυρα της Παπαδιάς για το Σκλήθρο, το απόσπασμά αυτό το ονόμαζαν οι Γερμανοί «Πράσινο διάβολο» που φέρνει το χαλασμό στους αντάρτες λόγω του ότι πριν δέκα μέρες σκότωσαν 32 αντάρτες στην Καλοσκοπή και τον Καλλία (Χαράλαμπο Μώκο). Αποφασίστηκε κτύπημα από τον 3ο Λόχο του 5ου Ανεξάρτητου Τάγματος Παρνασσίδας (Στρατιωτικός Νίκος Γιαννέτσος (Τηλέμαχος), Πολιτικός Θύμιος Καψής (Ανάποδος) και καπετάνιος Γιώργος Γιαννακόπουλος (Καλύβας).
    Σκοπός των ανταρτών ήταν ο αιφνιδιασμός. Με το σύνθημα απ' τα πολυβόλα οι αντάρτες με τα αυτόματα στα χέρια ξεχύνονται απάνω στον εχθρό. Οι Γερμανοί τα ΄χάσαν και προτού συνέλθουν βρέθηκαν μπροστα στα αυτόματα των ανταρτών. Το ίδιο και 8 Ιταλοί που ήταν με τα μεταγωγικά. Η αντίσταση μικρή, οι περισσότεροι τρέχουν πανικόβλητοι μέσα στο δάσος. Οι "πρασινοι διάβολοι" έγιναν "πράσινοι λαγοί".
    Τελικός απολογισμός της μάχης, τριάντα Γερμανοί σκοτωμένοι και δώδεκα αιχμάλωτοι. Από την πλευρά μας είχαμε έναν τραυματία με διαμπερές τραύμα στο στήθος, τον Σταυραετό, από τη Σκιά Φωκίδας.


  • Κοκκινιά 4-8/3/1944 Η θρυλική μάχη της Κοκκινιάς όπου ο ΕΛΑΣ πολέμησε Γερμανούς και ταγματασφαλίτες. Από τις 4 έως τις 8 Μάρτη 1944 η Κοκκινιά, η προσφυγούπολη του Πειραιά, βίωσε κάποιες από τις πιο τραγικές μέρες της πολύχρονης ιστορίας της. Γερμανικές δυνάμεις σε συνεργασία με χωροφύλακες και ταγματασφαλίτες θέτουν στο στόχαστρό τους την πόλη, η οποία αντιστέκεται πεισματικά με πρωτεργάτες το 6ο Ανεξάρτητο Σύνταγμα του ΕΛΑΣ, τα μέλη του ΕΑΜ, τους αγωνιστές της ΕΠΟΝ και -κυρίως- τη συντριπτική πλειοψηφία του λαού της Κοκκινιάς. Στο πρόσωπο της πόλης που ανάθρεψε πλήθος ανταρτών και διέθετε ένα οργανωμένο αντιστασιακό κίνημα επιχειρήθηκε από τους Ναζί και τους συνεργάτες τους να καμφθεί το αντιστασιακό φρόνημα του Ελληνικού λαού, που πάλευε για εθνική απελευθέρωση, διεκδικώντας ταυτοχρόνως να στρέψει προς όφελός του τις μελλοντικές πολιτικές εξελίξεις. Πάνω από 2.500 γερμανοφασίστες,τσολιάδες και χωροφύλακες επιτίθενται στην Κοκκινιά. Επί τρεις μέρες οι ηρωικοί κάτοικοι με επικεφαλής τμήματα του ΕΛΑΣ αντιμετώπισαν τους κατακτητές και τα ντόπια όργανά του προκαλώντας τους βαριές απώλειες.
    Περισσότερα:Η μάχη της Κοκκινιάς.

  • Στρατοπέδου Χαϊδαρίου 31/3/1944 Δραπετεύουν από το στρατόπεδο Χαϊδαρίου 30 στελέχη και μέλη του ΚΚΕ.


  • Ζωγράφου - Καισαριανή - Γούβα 5/4/1944 Επί τρεις μέρες ο λαός της Αθήνας με επικεφαλής την 1η ταξιαρχία του ΕΛΑΣ μάχεται και αποκρούει τις επιθέσεις γερμανοτσολιάδων στις συνοικίες Καισαριανή, Ζωγράφου, Κουπόνια, Ν. Ελβετία, και Γούβα.


  • Κορυσχάδες 14/5/1944 Στο χωριό Κορυσχάδες Ευρυτανίας, συνέρχεται το Εθνικό Συμβούλιο, η «βουλή της Αντίστασης».
    Περισσότερα:Π.Ε.Ε.Α.

  • Γεφυρα Βίστριζας 15/5/1944 Η ΜΑΧΗ ΣΤΟ ΓΕΦΥΡΙ ΤΟΥ ΣΠΕΡΧΕΙΟΥ.

  • Καισαριανή 15-16/6/1944 Μεγάλη μάχη στην Καισαριανή.

  • Λαϊνάκι 16-18/6/1944 Η μάχη στο Λαϊνάκι (ένα ύψωμα μεταξύ των χωριών Άγιος Ηλίας, Φτερνό και Άλατρο) που είναι γνωστή και ως η Μάχη της Λευκάδας δόθηκε από τον ΕΛΑΣ ενάντια στις γερμανικές δυνάμεις κατοχής και τους ντόπιους συνεργάτες τους. Σκοπός της επιχείρησης ήταν να παρενοχληθούν οι γερμανικές δυνάμεις και να καταληφθούν ορισμένες θέσεις-κλειδιά που κατείχαν οι συνεργάτες τους.
    Οι αντάρτες του ΕΛΑΣ, μόνιμοι και εφεδρικοί, αντιμετώπισαν υπέρτερες δυνάμεις τη δεύτερη μέρα των επιχειρήσεων (κατέφθασαν Γερμανικές ενισχύσεις με βαρύ οπλισμό, ενώ ο ΕΛΑΣ είχε ένα, μόλις, πολυβόλο), με αποτέλεσμα να χάσουν αυτή τη μάχη, παρά την αυτοθυσία που επέδειξαν.
    Σύμφωνα με τον ιστορικό Χανς Φλάισερ, που έχει μελετήσει τα γερμανικά αρχεία, 48 ΕΛΑΣίτες σκοτώθηκαν στη μάχη. Άλλοι 80 περίπου ΕΛΑΣίτες σφαγιάστηκαν μετά το σπάσιμο του μετώπου και την άτακτη υποχώρηση στην πεδιάδα της Βασιλικής, ενώ 25 Κεφαλονίτες ΕΛΑΣίτες σκοτώθηκαν στον κάβο της Νηράς. Στις εκκαθαριστικές επιχειρήσεις που ακολούθησαν, κάηκαν 28 σπίτια στην Εύγηρο, που ήταν το προπύργιο του ΕΑΜ στη Νοτιοανατολική Λευκάδα, ενώ η «κόκκινη» Εγκλουβή παραδόθηκε ολοσχερώς σχεδόν στις φλόγες (κάηκαν 90 σπίτια).
    Το καλοκαίρι του ’44 διαπράχθηκαν από τους εδεσιτοράλληδες ανήκουστες φρικαλεότητες, βιασμοί γυναικών, βασανιστήρια, εκτελέσεις και το ρίξιμο μισοζώντανων αγωνιστών στην «τρύπα» (σπηλαιοβάραθρο) στο Άλατρο.
    Περισσότερα:ΕΘΝΙΚΗ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ ΣΤΗ ΛΕΥΚΑΔΑ 1941 - 1945.

  • Άμφισσα 1/7/1944 Η μάχη της Άμφισσας.Στην πόλη και την γύρω περιοχή συγκεντρώθηκαν 2.000 περίπου Γερμανοί Ες - Ες με 14 πυροβόλα και 10 θωρακισμένα οχήματα. Περίμεναν άλλους τόσους όταν δέχτηκαν την επίθεση του ΕΛΑΣ. Οι Γερμανοί αιφνιδιάστηκαν και δεν πρόλαβαν να οργανώσουν την άμυνά τους. Η επιχείρηση για να εκκαθαρίσουν την περιοχή ματαιώθηκε οριστικά.


  • Κτήριο Μαργαρίτη 6/7/1944 Η επίθεση του ΕΛΑΣ στου "Μαργαρίτη". Επρόκειτο για ένα πολυόροφο κτήριο, που χρησιμοποιούταν ως εργοτάξιο της βιομηχανίας "Μαργαρίτη", που όμως τότε στέγαζε στρατώνα ταγματασφαλιτών. H επιχείρηση του ΕΛΑΣ ξεκίνησε από τις οδούς Πίσσης και Βρεσθένης, όπου οι 15 μαχητές του Λευτέρη τοποθετήθηκαν σε ομάδες των 5, στις παρόδους της Βρεσθένης μετά την οδό Αλωπέκης (νυν Φραντζή). Ενώ η εφεδρεία προχωρούσε ως την αρχή της Βρεσθένης, στάθηκε στη γωνία, μετά την οδό Μεναίχμου. Οι άνδρες του Κατσιποδίου και του Αη-Γιάννη πέρασαν απέναντι, όπου υπήρχαν κάποιες μάντρες μικρά στενά και έφθασαν στη Βούρβαχη. Η κύρια δύναμη πλησίασε πολύ κοντά στο κτήριο "Μαργαρίτη", ενώ ο ΕΛΑΣ Δρουγουτίου, υπό τον Ανταρνίκ έφτασε πάνω από τον Άγιο Παντελεήμονα, όπου τότε υπήρχαν σκαλιά, προς την αρχή των δρόμων. Η κύρια δύναμη κρούσης παρατήρησαν ότι στην πλατεία ανάμεσα στο κτήριο "Μαργαρίτη" και στον Άγιο Παντελεήμονα, οι ταγματασφαλίτες είχαν τοποθετήσει καζάνια για το συσσίτιό τους και με τη σειρά τους έπαιρναν το γεύμα τους. Κανείς δεν είχε αντιληφθεί ότι ο κλοιός γύρω τους έσφιγγε και η αφόρητη ζέστη της ημέρας, έκανε τους ταγματασφαλίτες να βιάζονται να σιτιστούν για να ξεκουραστούν εντός του κτηρίου.
    Εκείνη τη στιγμή δόθηκε το σύνθημα της επίθεσης, ο Γιάννης Κυριακίδης σκότωσε με το πιστόλι του το φρουρό της εισόδου του κτηρίου και "εν χορώ" τα αυτόματα του ΕΛΑΣ ξεκίνησαν να θερίζουν την πλατεία, σκοτώνοντας και τραυματίζοντας τους ταγματασφαλίτες και προκαλώντας πανικό. Πολλοί από τους ταγματασφαλίτες δοκίμασαν να διαφύγουν προς το ρέμα του Ιλισσού, όπου έπεσαν νεκροί από τα πυρά του ΕΛΑΣ Κατσιποδίου, ο οποίος είχε στο μεταξύ εξουδεταιρώσει το δεύτερο φρουρό του κτηρίου "Μαργαρίτη" και δρούσε ανενόχλητος.
    Λίγα δευτερόλεπτα μετά τα πρώτα πυρά, ο Γιάννης Κυριακίδης πλησίασε την πλατεία και πέταξε μια χειροβομβίδα μιλς, ακριβώς δίπλα στο καζάνι με το φαγητό των ταγματασφαλιτών, το οποίο διαλύθηκε σε θαύσματα, σκοτώνοντας και τραυματίζοντας πολλούς και εντείνοντας τον πανικό των ταγματασφαλιτών. Έχοντας εξουδεταιρώσει τους ταγματασφαλίτες που σιτίζονταν στη μικρή πλατεία, ο Κυριακίδης πλησίασε το κτήριο "Μαργαρίτη" και πέταξε μέσα από τα παράθυρα του πρώτου ορόφου δύο χειροβομβίδες μιλς. Ακολούθησε πανικός και δύο ακόμα ΕΛΑΣίτες έριξαν στο εσωτερικό, με τον ίδιο τρόπο, ακόμα δύο χειροβομβίδες.
    Η όλη επίθεση κράτησε περίπου 5 λεπτά, όταν ο Κυριακίδης έδωσε το σύνθημα της υποχώρησης, μερικούς πυροβολισμούς στον αέρα, και τα τμήματα του ΕΛΑΣ συμπτύχθηκαν πίσω στις αρχικές τους θέσεις, ακριβώς με τον τρόπο που είχαν φθάσει στο κτήριο του "Μαργαρίτη". Τελευταία έμεινε η εφεδρεία, με επικεφαλής το Λουδάρο, αναμένοντας επί των οδών Βρεσθένης και Μεναίχμου, έως ότου τα τμήματα είχαν ασφαλώς επιστρέψει στις βάσεις τους.
    Η δύναμη των Ταγμάτων Ασφαλείας στο κτήριο του "Μαργαρίτη" είχε απώλειες περίπου 45 νεκρούς, ανάμεσα στους οποίους και ένας υπολοχαγός, ο οποίος σκοτώθηκε τρέχοντας προς το ρέμα του Ιλισσού, από τους άνδρες του ΕΛΑΣ Δουργουτίου. Ανάλογος πρέπει να υπήρξε και ο αριθμός των τραυματιών τους.
    Ο ΕΛΑΣ πήρε λάφυρα 4 αυτόματα όπλα, 5-6 τουφέκια και 2 περίστροφα.
    Οι άνδρες των Ταγμάτων Ασφαλείας του "Μαργαρίτη" ζήτησαν να μετατεθούν στο στρατόπεδό τους στο Γουδή, γεγονός που απαγόρευσε ο διοικητής τους Πλυτζανόπουλος. Από τη δική του πλευρά, το Α΄ Σώμα Στρατού του ΕΛΑΣ επέδωσε εύφημη μνεία στο Γιάννη Κυριακίδη για την πρωτοβουλία και την άριστη εκτέλεση της επιχείρησης. Καθώς δε διέθετε παράσημα, του παρέδωσε αντί αυτού, ένα πιστόλι "Μαραμπέλ", επίσης ζήτησε να δοθεί εύφημη μνεία σε όσους συμμετείχαν στην επιχείρηση, γεγονός που έγινε, μετά την Απελευθέρωση, με ειδικό παράσημο.


  • Αμφιλοχία 12/7/1944 Σε μια κίνηση αντιπερισπασμού στις επιχειρήσεις της Β. Πίνδου ο ΕΛΑΣ επιτίθεται στην Αμφιλοχία.Ο εχθρός θα υποστεί μεγάλες απώλειες. Σκοτώθηκαν 450 Γερμανοί και 70 ταγματασφαλίτες. Αιχμαλωτίστηκαν άλλοι 38 ενώ 23 αυτοκίνητα και όλο το υλικό που δεν μπορούσε να μεταφερθεί καταστράφηκε. Ο ΕΛΑΣ είχε 42 νεκρούς και 54 τραυματίες.
    Περισσότερα:Η μάχη της Αμφιλοχίας.

  • Δελφίνο 16/7/1944 Σαμποτάζ στη σιδηροδρομική γραμμή. Τοποθετήθηκαν εκρηκτικά σε ένα βράχο πάνω απ' την γραμμή, με την έκρηξη ο βράχος και πέτρες πέσανε στην σιδηροδρομική γραμμή και κλείσανε την συγκοινωνία για λίγες μέρες, κάτι που ήταν και ο κύριος σκοπός.


  • Θέση "Βρύζες" 21/7/1944 Το γερμανικό απόσπασμα, 60-80 άτομα που έκανε εκκαθαριστικές επιχειρήσεις, κινήθηκε από την Κάνιανη προς τις "Βρύζες". Εκεί κτυπήθηκαν απ' όλες τις μεριές. Έγινε μεγάλη μάχη με μεγάλες απώλειες για τους Γερμανούς που αναγκάστηκαν να υποχωρήσουν, το βράδυ, προς τα Καστέλια.


  • Καλλιθέα 23/7/1944 Τμήματα του ΕΛΑΣ Αθήνας απωθούν μηχανοκίνητο τμήμα του Μπουραντά και ταγματασφαλίτες όταν προσπάθησαν να κάνουν επιδρομή στην Καλλιθέα.


  • Καλλιθέα 24/7/1944 Η ΜΑΧΗ ΤΗΣ ΚΑΛΛΙΘΕΑΣ. 1.000 περίπου Γερμανοί και ταγματασφαλίτες κυκλώνουν την Καλλιθέα. Τα τμήματα του ΕΛΑΣ δίνουν σκληρές μάχες μέχρι να τους απωθήσουν οριστικά με βαριές απώλειες. Στην διάρκεια των μαχών, ομάδα 3 ΕΛΑΣιτών κυκλώνεται σε σπίτι στην οδό Μπιζανίου αρ. 10 όπου έπεσαν ηρωικά μετά από 5ωρη μάχη.


  • Δυνάμεις του ΕΛΑΣ Καρπενησίου 4/8/1944 Οι δυνάμεις του ΕΛΑΣ στον τομέα του Καρπενησιού ήταν, τμήματα του 52ου Συντάγματος με δύναμη 900 περίπου άνδρες, τμήματα του 36ου Συντάγματος με δύναμη 700 άνδρες και η σχολή Εφέδρων Αξιωματικών του ΕΛΑΣ με δύναμη 700 άνδρες.
    Στον τομέα Αη-Βλάση είχαμε 2 Τάγματα του 42ου Συντάγματος με συνολική δύναμη 800 άνδρες.
    Στον τομέα Γκιώνας-Λιδωρικίου είχαμε ένα Τάγμα του 34ου Συντάγματος της 5ης Ταξιαρχίας του ΕΛΑΣ, δύναμης περίπου 400 ανδρών και ένα Λόχο του 5ου Ανεξάρτητου Τάγματος του ίδιου Συντάγματος, δύναμης 110 ανδρών.
    Δηλαδή στις επιχειρήσεις αυτές ο ΕΛΑΣ διέθετε 14 Τάγματα, συνολικής δύναμης περίπου 5.500 ανδρών καθώς και κάμποσες χιλιάδες του Εφεδρικού ΕΛΑΣ, πολύ άσχημα οπλισμένους.
    Οι εχθρικές δυνάμεις κατά συνέπεια ήταν τριπλάσιες και ασύγκριτα ισχυρότερες σε μέσα πυρός απ’ αυτές του ΕΛΑΣ. Οι συγκρούσεις κράτησαν συνολικά 22 μέρες. Οι Γερμανοί τελικά απέτυχαν να συντρίψουν τις δυνάμεις του ΕΛΑΣ στη Ρούμελη. Όπως υπολόγιζαν οι ίδιοι, οι απώλειές τους κατά το διάστημα αυτό ήταν 700 νεκροί και 1500 τραυματίες.
    Ο ΕΛΑΣ είχε πάνω από 300 νεκρούς και διπλάσιους τραυματίες.


  • Αγρίνιο 4/8/1944
    Άμφισσα 4/8/1944
    Λαμία 4/8/1944 Στις 4 Αυγούστου 1944 άρχισαν στη Στερεά Ελλάδα μεγάλες επιθετικές ενέργειες των Γερμανών κατά των τμημάτων του ΕΛΑΣ Ρούμελης. Οι επιχειρήσεις αυτές των Γερμανών τόσο από την άποψη της στρατιωτικής δύναμης όσο και από την άποψη των πολεμικών μέσων που χρησιμοποιήθηκαν, ήταν από τις μεγαλύτερες επιθετικές ενέργειες που διεξήγαγαν οι Γερμανοί κατά των δυνάμεων του ΕΛΑΣ στη Στερεά. Στις επιχειρήσεις αυτές πήραν μέρος περίπου 19.000 Γερμανοί με πολλά τανκς, πυροβολικό, όλμους, πολυβόλα, αλυσοφόρα και φορτηγά αυτοκίνητα. Με τις επιχειρήσεις αυτές οι Γερμανοί απέβλεπαν στη συντριβή των δυνάμεων του ΕΛΑΣ, που τους προηγούμενους μήνες τους είχε καταφέρει σε αυτή την περιοχή σοβαρά χτυπήματα. Επιθέσεις στην Άμφισσα, την Αμφιλοχία, το 51ο χιλιόμετρο, τη Ναύπακτο, ανατινάξεις τρένων και γεφυρών, σιδηροδρομικών γραμμών και οδικών έργων. Τον κύριο όγκο της δύναμής τους, 10.000 περίπου Γερμανοί στρατιώτες που είχαν έρθει από την Κρήτη, την Πελοπόννησο και την Αθήνα, τον έριξαν στην κατεύθυνση από Λαμία για Καρπενήσι, γιατί εκεί είχαν πληροφορίες ότι θα συναντούσαν και τη μεγαλύτερη αντίσταση κι έτσι κινήθηκαν προς τα ’κει πάνω από 500 αυτοκίνητα, τανκς, πυροβόλα, με όλμους καθώς και άλλα μέσα. Οι δυνάμεις του ΕΛΑΣ στον τομέα του Καρπενησιού ήταν, τμήματα του 52ου Συντάγματος με δύναμη 900 περίπου άνδρες, τμήματα του 36ου Συντάγματος με δύναμη 700 άνδρες και η σχολή Εφέδρων Αξιωματικών του ΕΛΑΣ με δύναμη 700 άνδρες. Στον τομέα Αη-Βλάση είχαμε 2 Τάγματα του 42ου Συντάγματος με συνολική δύναμη 800 άνδρες. Στον τομέα Γκιώνας-Λιδωρικίου είχαμε ένα Τάγμα του 34ου Συντάγματος της 5ης Ταξιαρχίας του ΕΛΑΣ, δύναμης περίπου 400 ανδρών και ένα Λόχο του 5ου Ανεξάρτητου Τάγματος του ίδιου Συντάγματος, δύναμης 110 ανδρών. Δηλαδή στις επιχειρήσεις αυτές ο ΕΛΑΣ διέθετε 14 Τάγματα, συνολικής δύναμης περίπου 5.500 ανδρών καθώς και κάμποσες χιλιάδες του Εφεδρικού ΕΛΑΣ, πολύ άσχημα οπλισμένους. Οι εχθρικές δυνάμεις κατά συνέπεια ήταν τριπλάσιες και ασύγκριτα ισχυρότερες σε μέσα πυρός απ’ αυτές του ΕΛΑΣ. Οι συγκρούσεις κράτησαν συνολικά 22 μέρες. Οι Γερμανοί τελικά απέτυχαν να συντρίψουν τις δυνάμεις του ΕΛΑΣ στη Ρούμελη. Όπως υπολόγιζαν οι ίδιοι, οι απώλειές τους κατά το διάστημα αυτό ήταν 700 νεκροί και 1500 τραυματίες. Ο ΕΛΑΣ είχε πάνω από 300 νεκρούς και διπλάσιους τραυματίες.


  • "Έλατος" Γκιώνας 4/8/1944 Στις 4 Αυγούστου η γερμανική διοίκηση της Άμφισσας έστειλε ένα επίλεκτο τάγμα των ΕΣ-ΕΣ, δύναμης 300 και πλέον αντρών, προς την περιοχή της Γκιώνας, να χτυπήσει τα τμήματα του ΕΛΑΣ που βρίσκονταν σε αυτή την περιοχή. Στην περιοχή 'Ελατός οι Γερμανοί ήρθαν σε επαφή με τα προωθημένα φυλάκια των ανταρτών. Ύστερα από πολύωρη μάχη το τμήμα των ανταρτών του ΕΛΑΣ συμπτύχθηκε κι έτσι οι Γερμανοί φτάσανε και μπήκανε στο χωριό Καρούτες.


  • Καρούτες 4-5/8/1944 Το πρωί στις 5 Αυγούστου ενώ είχαν έρθει τη νύχτα κι άλλες δυνάμεις των ανταρτών του ΕΛΑΣ, βαδίζοντας μέσα στο δάσος κύκλωσαν το χωριό Καρούτες και κατά το μεσημέρι της ίδιας μέρας χωρίς να πάρουν χαμπάρι οι Γερμανοί, κάνανε επίθεση οι αντάρτες μέσα στο χωριό και έπειτα από σκληρή μάχη εξόντωσαν το εχθρικό τμήμα πιάνοντας 122 αιχμαλώτους. Από αυτούς 33 ήταν τραυματίες. Μαζί πιάστηκε και ο Διοικητής του τμήματος, έφεδρος υπολοχαγός, ενώ οι υπόλοιποι σκοτώθηκαν όλοι. Ο οπλισμός έπεσε στα χέρια των ανταρτών. Όπως μάθαμε, τότε γλίτωσε ένας Γερμανός και πήγε στην Άμφισσα όπου είπε τα σχετικά στη Διοίκηση. Στη μάχη αυτή σκοτώθηκαν 28 ΕΛΑΣίτες.
    Περισσότερα:Η ιστορική μάχη στις Καρούτες.

  • Βίνιανη 6/8/1944 6 Αυγούστου του 1944, πρωί. Άλλη φάλαγγα από Γερμανούς ξεκίνησε από το Αγρίνιο με άρματα μάχης και πυροβολικό προς την κατεύθυνση του χωριού Αη-Βλάσης και επιτέθηκε κατά των ανταρτών. Έπειτα από σκληρές μάχες στο στενό «Φραγκόσκαλα» και στα υψώματα του Αη-Βλάση, οι δυνάμεις του ΕΛΑΣ αναγκάζονται να υποχωρήσουν. Οι Γερμανοί μπαίνουν στο χωριό και το καίνε. Στη συνέχεια μπαίνουν στα χωριά Χούνι και Σίδερα, έπειτα από σκληρή μάχη με τους αντάρτες νοτιοανατολικά της Φραγκίστας. Τα τμήματα της XIII Μεραρχίας, έπειτα από πολύωρες μάχες, αναγκάζονται να συμπτυχθούν προς βορρά. Οι Γερμανοί κατέλαβαν τα χωριά ανατολική και Δυτική Φραγκίστα και τον Μαραθιά, ενώθηκαν στη συνέχεια στις 10 Αυγούστου στο χωριό Καλεσμένο με τη γερμανική φάλαγγα που κατέλαβε το Καρπενήσι και στις 11 Αυγούστου μπήκαν στο χωριό Βίνιανη. Εκεί χτυπήθηκαν από τα τμήματα των ανταρτών που έγκαιρα είχαν φτάσει εκεί μαζί με ένα τμήμα του Γενικού Στρατηγείου του ΕΛΑΣ. Εκεί έγιναν σκληρές μάχες και τα συνεχή χτυπήματα των ανταρτών της περιοχής μας, ανάγκασαν τους Γερμανούς να υποχωρήσουν και να γυρίσουν προς τις βάσεις εξόρμησής τους.


  • Παλαιοβράχα 7/8/1944
    Σπερχειάδα 7/8/1944
    Υψώματα Σπερχειάδας 7/8/1944
    Υψώματα Μακρακώμης 7/8/1944
    Υπάτη 7/8/1944 Ξημερώνοντας 7 Αυγούστου τις πρωινές ώρες αρκετές δυνάμεις των Γερμανών με τάνκς, αυτοκίνητα και πυροβόλα ξεκίνησαν από τη Λαμία για Καρπενήσι. Συγκρούστηκαν όμως με τα προωθημένα φυλάκια των ανταρτών του ΕΛΑΣ στα υψώματα της Μακρακώμης και νοτιοδυτικά της Σπερχειάδας. Οι Γερμανοί επωφελούμενοι από τη διαμόρφωση του εδάφους που υποβοηθούσε την κάλυψη των κινήσεών τους, κατόρθωναν με τα μηχανοκίνητό τους να ξεκαθαρίζουν τις εστίες αντίστασης και να δίνουν τη δυνατότητα στο πεζικό να προχωρεί. Τα τμήματα του ΕΛΑΣ υπερασπίζοντας κάθε βράχο και κάθε ύψωμα, τους προξενούν σοβαρές απώλειες. Ο ΕΛΑΣ πρόβαλε σθεναρή αντίσταση, όμως ο εχθρός, που διέθετε μεγάλη υπεροχή σε άνδρες και μέσα πυρός, μπήκε το βράδυ στις 7 Αυγούστου στην Υπάτη, την Παλιοβράχα και τη Σπερχειάδα. ενώ απέναντι στη Μακρακώμη και στα γύρω χωριά συνεχίζονταν σκληρές μάχες.


  • Πύργος 8/8/1944
    Λευκάδα 8/8/1944 Στις 8 Αυγούστου, έπειτα από ολοήμερη μάχη ο εχθρός κατόρθωσε να μπει στα χωριά Πύργος και Λευκάδα. Οι αντάρτες συμπτύχτηκαν τη νύχτα στη δεύτερη γραμμή άμυνας. Ο εχθρός στο δεύτερο δελτίο του της 9ης Αυγούστου 1944 αναφέρει γι' αυτές τις μάχες τα εξής: «Εξακολουθεί η εχθρική αντίστασις σε όλα τα μέτωπα με κέντρον βαρύτητος την κοιλάδα Σπερχειού. Εις την περιοχήν υψωμάτων δυτικώς Πύργου, αι συμμορίαι προέβαλον εξ οχυρωμένων θέσεων, με υποστήριξιν βαρέων όπλων, σκληράν αντίστασιν».


  • Μαραθιά 8/8/1944
    Δυτική Φραγκίστα 8/8/1944 6 Αυγούστου του 1944, πρωί. Άλλη φάλαγγα από Γερμανούς ξεκίνησε από το Αγρίνιο με άρματα μάχης και πυροβολικό προς την κατεύθυνση του χωριού Αη-Βλάσης και επιτέθηκε κατά των ανταρτών. Έπειτα από σκληρές μάχες στο στενό «Φραγκόσκαλα» και στα υψώματα του Αη-Βλάση, οι δυνάμεις του ΕΛΑΣ αναγκάζονται να υποχωρήσουν. Οι Γερμανοί μπαίνουν στο χωριό και το καίνε. Στη συνέχεια μπαίνουν στα χωριά Χούνι και Σίδερα, έπειτα από σκληρή μάχη με τους αντάρτες νοτιοανατολικά της Φραγκίστας. Τα τμήματα της XIII Μεραρχίας, έπειτα από πολύωρες μάχες, αναγκάζονται να συμπτυχθούν προς βορρά. Οι Γερμανοί κατέλαβαν τα χωριά ανατολική και Δυτική Φραγκίστα και τον Μαραθιά, ενώθηκαν στη συνέχεια στις 10 Αυγούστου στο χωριό Καλεσμένο με τη γερμανική φάλαγγα που κατέλαβε το Καρπενήσι και στις 11 Αυγούστου μπήκαν στο χωριό Βίνιανη. Εκεί χτυπήθηκαν από τα τμήματα των ανταρτών που έγκαιρα είχαν φτάσει εκεί μαζί με ένα τμήμα του Γενικού Στρατηγείου του ΕΛΑΣ. Εκεί έγιναν σκληρές μάχες και τα συνεχή χτυπήματα των ανταρτών της περιοχής μας, ανάγκασαν τους Γερμανούς να υποχωρήσουν και να γυρίσουν προς τις βάσεις εξόρμησής τους.


  • Καρπενήσι 9/8/1944
    Ράχες Καρπενησίου 9/8/1944
    Αυχένας Κρικέλλου 9/8/1944 9 Αυγούστου. Στις 10 η ώρα το πρωί οι Γερμανοί άρχισαν σφοδρή επίθεση και οι αντάρτες αναγκάστηκαν να συμπτυχθούν στην τρίτη γραμμή άμυνας, στις Ράχες Καρπενησιού και στον αυχένα Κρικέλλου. Σ' αυτή τη γραμμή άμυνας έγινε η πιο σκληρή και φονική μάχη. Κάθε μέτρο εδάφους πληρώνεται από τους Γερμανούς με αίμα. Ανάμεσα στους Γερμανούς που σκοτώθηκαν ήταν και ο στρατηγός των στρατευμάτων αυτού του τομέα. Οι Γερμανοί παίρνοντας καινούργιες ενισχύσεις σε τάνκς και πυροβόλα κατόρθωσαν, ύστερα από πολλές θυσίες, να απωθήσουν τις δυνάμεις του ΕΛΑΣ και στις πέντε το απόγευμα μπήκαν στο Καρπενήσι που είχε εγκαταλειφθεί από τους κατοίκους και κάψανε πολλά σπίτια. Το γερμανικό δελτίο ειδήσεων της 10ης Αυγούστου 1944 αναφέρει τα εξής: «Υπό τμημάτων μας ενεργούντων εις την κοιλάδα Σπερχειού, κατελήφθη κατόπιν εν μέρει σκληράς αντιστάσεως του εχθρού, το Καρπενήσι. Η πόλις έχει εκκενωθεί».


  • Υψώματα Αφράτου 9/8/1944
    Υψώματα Μυρτιάς 9/8/1944
    Γεφύρι Αρτοτίβας 9/8/1944 Σκληρός ήταν κι ο αγώνας που διεξήχθηκε στον τομέα Αγρίνιου. Από την κατεύθυνση Αγρίνιου - Μακρυνίας μια γερμανική φάλαγγα κινήθηκε προς την Χρυσοβίτσα. Η φάλαγγα αυτή χτυπήθηκε από τμήματα του 42ου Συντάγματος του ΕΛΑΣ στα υψώματα των χωριών Αφράτο και Γορίτσα. Τελικά ανατράπηκε στη γέφυρα της Αρτοτίβας από άλλα τμήματα που έρχονταν από τη Ναυπακτία. Το εφεδρικό Τάγμα του ΕΛΑΣ, ήταν πλαγιοφυλακή.


  • Καλεσμένο 9/8/1944 6 Αυγούστου του 1944, πρωί. Άλλη φάλαγγα από Γερμανούς ξεκίνησε από το Αγρίνιο με άρματα μάχης και πυροβολικό προς την κατεύθυνση του χωριού Αη-Βλάσης και επιτέθηκε κατά των ανταρτών. Έπειτα από σκληρές μάχες στο στενό «Φραγκόσκαλα» και στα υψώματα του Αη-Βλάση, οι δυνάμεις του ΕΛΑΣ αναγκάζονται να υποχωρήσουν. Οι Γερμανοί μπαίνουν στο χωριό και το καίνε. Στη συνέχεια μπαίνουν στα χωριά Χούνι και Σίδερα, έπειτα από σκληρή μάχη με τους αντάρτες νοτιοανατολικά της Φραγκίστας. Τα τμήματα της XIII Μεραρχίας, έπειτα από πολύωρες μάχες, αναγκάζονται να συμπτυχθούν προς βορρά. Οι Γερμανοί κατέλαβαν τα χωριά ανατολική και Δυτική Φραγκίστα και τον Μαραθιά, ενώθηκαν στη συνέχεια στις 10 Αυγούστου στο χωριό Καλεσμένο με τη γερμανική φάλαγγα που κατέλαβε το Καρπενήσι και στις 11 Αυγούστου μπήκαν στο χωριό Βίνιανη. Εκεί χτυπήθηκαν από τα τμήματα των ανταρτών που έγκαιρα είχαν φτάσει εκεί μαζί με ένα τμήμα του Γενικού Στρατηγείου του ΕΛΑΣ. Εκεί έγιναν σκληρές μάχες και τα συνεχή χτυπήματα των ανταρτών της περιοχής μας, ανάγκασαν τους Γερμανούς να υποχωρήσουν και να γυρίσουν προς τις βάσεις εξόρμησής τους.


  • Χαλίκι 9/8/1944 Δεύτερη φάλαγγα από Γερμανούς που είχε κινηθεί από το Αγρίνιο μπαίνει στο Θέρμο κι από ’κεί εξορμά προς τον Προυσσό. Χτυπιέται όμως αποφασιστικά στο Χαλίκι και αναγκάζεται να συμπτυχθεί.


  • Αη Γιώργης Διχωρίου 10/8/1944 Στην Στερεά Ελλάδα από τις 10 έως τις 20 Αυγούστου, άρχισαν οι αιφνιδιαστικές αντεπιθέσεις των τμημάτων του ΕΛΑΣ που στοίχισαν πολύ ακριβά στον εχθρό. Τέτοια χτυπήματα δέχτηκαν οι Γερμανοί στα χωριά Αη- Γιώργη, Κάμπια, Σπερχειάδα και Βίτωλη. Στις 10 Αυγούστου 1944 στο χωριό Καλλιθέα Μακρακώμης και στη συνέχεια, τις άλλες μέρες, στα χωριά Πύργο, Νεοχωράκι, Δίλοφο, Λουτρά Πλατύστομου, στη Μακρή και το Καστρί.
    Ύστερα απ' τα πολλά χτυπήματα που δέχτηκαν από τα τμήματα του ΕΛΑΣ οι Γερμανοί οπισθοχώρησαν προς τις βάσεις τους, απ' όπου είχαν ξεκινήσει.


  • Βίτολη 10/8/1944
    Κάτω Κάμπια 10/8/1944
    Λουτρά Πλατυστόμου 10/8/1944
    Δίλοφο 10/8/1944
    Σπερχειάδα 10/8/1944
    Κάτω Καλλιθέα 10/8/1944
    Μακρή 10/8/1944
    Πύργος 10/8/1944
    ΝΕΟΧΩΡΑΚΙ 10/8/1944 Στην Στερεά Ελλάδα από τις 10 έως τις 20 Αυγούστου, άρχισαν οι αιφνιδιαστικές αντεπιθέσεις των τμημάτων του ΕΛΑΣ που στοίχισαν πολύ ακριβά στον εχθρό. Τέτοια χτυπήματα δέχτηκαν οι Γερμανοί στα χωριά Αη- Γιώργη, Κάμπια, Σπερχειάδα και Βίτωλη. Στις 10 Αυγούστου 1944 στο χωριό Καλλιθέα Μακρακώμης και στη συνέχεια, τις άλλες μέρες, στα χωριά Πύργο, Νεοχωράκι, Δίλοφο, Λουτρά Πλατύστομου, στη Μακρή και το Καστρί.
    Ύστερα απ' τα πολλά χτυπήματα που δέχτηκαν από τα τμήματα του ΕΛΑΣ οι Γερμανοί οπισθοχώρησαν προς τις βάσεις τους, απ' όπου είχαν ξεκινήσει.


  • Πυργί (Βελαούστα) 14/8/1944 Στο χωριό Βελαούστα τα τμήματα του 42ου Συντάγματος έδωσαν γερό χτύπημα στους Ταγματασφαλίτες του Αγρίνιου που ακολουθούσανε τους Γερμανούς.


  • Περγαντής 20/8/1944 Κατά τις 20 Αύγούστου 1944 το 24ο Σύν/γμα ανέλαβε μια πολύ σοβαρή στρατιωτική επιχείρηση. Στο βουνό του Ξηρομέρου "Περγαντή", οι Γερμανοί είχαν εγκαταστημένο έναν ασύρματο μεγάλης εμβέλειας. Τον μεγαλύτερο που διέθεταν στην Ελλάδα. Ένας λόχος μέσω συνδέσμων υπηρετούσε αυτό τον ασύρματο στην ψηλότερη κορυφή του βουνού. Σ αυτή την επιχείρηση πήραμε μέρος και οι αντάρτες του ΕΛΑΝ. Το αποτέλεσμα αυτής της λαμπρής επιχείρησης ήταν το πάρσιμο του ασυρμάτου, για τη μεταφορά του όποιου χρειάστηκαν να φορτωθούν 40 γερά ζώα. Φυσικά ο ασύρματος στάλθηκε «δώρο» στο Γενικό Στρατηγείο του ΕΛΑΣ.


  • Αθήνα 23/9/1944 Ομάδα καταδρομών του ΕΑΜ – ΕΛΑΣ εισβάλει στον ραδιοσταθμό Αθηνών και μεταδίδει μήνυμα στον Ελληνικό λαό: «Προσοχή! Προσοχή! Σας μιλάει το ΕΑΜ – ΕΛΑΣ Έλληνες όλοι επί ποδός πολέμου. Ο ηρωικός ΕΛΑΣ απελευθερώνει την αγαπημένη μας πατρίδα. Ήρθε η ώρα να λευτερώσει και την Αθήνα μας ….. »


  • Μαλακάσα 12/10/1944 Στις 12 του Οκτώβρη πήραμε πληροφορία ότι ένα πεζοπόρο τάγμα Γερμανών, πιθανόν εμπροσθοφυλακής με την αποχώρηση των στρατευμάτων κατοχής κινείται από Αθήνα προς Θήβα.
    Το 2-34 τάγμα με διοικητή τον ταγματάρχη Βασίλη (ψευδώνυμο) από τον Πειραιά και καπετάνιο τον Κωνσταντίνο Αντωνόπουλο ( καπετάν Κρόνο) από την Μακρακώμη Λαμίας στήσαμε ενέδρα μεταξύ Μαλακάσας και Αυλώνος (Κακοσάλεσι) κοντά στη σιδηροδρομική γραμμή του τραίνου και μια διμοιρία στον απέναντι λόφο. Κατά τις 2 μμ φάνηκε μια φάλαγγα από τριάντα ποδηλατιστές εμπροσθοφυλακή και μετά από λίγο η κύρια φάλαγγα πεζοπόροι ενός τάγματος Γερμανών. Η διαταγή ήταν να καμουφλαριστούμε στα πουρνάρια χωρίς να πέσει καμία σφαίρα αν δεν δοθεί το σύνθημα. Μετά από λίγη ώρα φάνηκε το κύριο σώμα. Όταν φτάσανε εκεί που θέλαμε έπεσε μια πιστολιά από τον Κρόνο, το σύνθημα, και έγινε το « ούτε το σώσε» από τα πυρά τα δικά μας. Οι Γερμανοί κάνανε μισή ώρα να απαντήσουν με τα πυρά τους. Το μέρος ήταν γυμνό σε αυτούς, πιάσανε μέτωπο προς εμάς αλλά μάταια γιατί τους χτύπησε η διμοιρία μας από απέναντι και τότε οπισθοχώρησαν προς Αθήνα. Οι Γερμανοί είχαν πολλούς νεκρούς και πιάσαμε και 41 αιχμαλώτους, που ήταν όλοι μέσης ηλικίας, ίσως από 60 και πάνω οι περισσότεροι. Πολλοί μιλούσαν την ελληνική γλώσσα γιατί ήταν από την αρχή του πολέμου στην Κρήτη.
    Ένα περιστατικό που δεν θα ξεχάσω είναι που όταν κατηφόρησα προς το πεδίο της μάχης, βλέπω ένα πανύψηλο Γερμανό με τα χέρια ψηλά να έρχεται προς εμένα προτείνοντας μου το όπλο του και λέγοντας γερμανικά « παρτιζάν ιχ ντόκτορ, ιχ κομμουνίστ, νιξ καπούτ). Μου έδειξε μια κονκάρδα που είχε κρυμμένη στο γιακά της χλένης του με το σφυροδρέπανο. Δριχούτης Παναγιώτης.


  • Ο ΕΛΑΣ απελευθερώνει την Αθήνα. 12/10/1944.

  • Η μάχη της Ηλεκτρικής 13/10/1944 Το πρωί της 12ης Οκτωβρίου η γερμανική φρουρά του εργοστασίου της “Ηλεκτρικής”, η οποία αποτελείτο από σαράντα άνδρες, είχε απομονώσει όλους τους εργαζομένους της προηγούμενης βάρδιας (περίπου 300 άτομα) στους θαλάμους και είχε υπονομεύσει με καλωδιώσεις ανατίναξης τις τεράστιες ποσότητες εκρηκτικών που υπήρχαν στο εργοστάσιο δύο-τρεις μήνες πριν, τοποθετημένα κάτω από τις τουρμπίνες ηλεκτροπαραγωγής (…). Αμέσως κινητοποιήθηκαν δυνάμεις του 1ου τάγματος του ΕΛΑΣ και κατέλαβαν θέσεις μάχης γύρω από την “Ηλεκτρική”. Επικοινώνησαν με το Νίκανδρο Κεπέση, καπετάνιο του 6ου Ανεξάρτητου Συντάγματος, και το διοικητή Σωτήρη Κύβελο, και ζήτησαν οδηγίες. Ο Βαρυτιμίδης άρχισε διαπραγματεύσεις μέσω μιας εργαζόμενης στο εργοστάσιο με το διοικητή της φρουράς, εγγυώμενος την ασφαλή αποχώρηση των Γερμανών, εφόσον δεν ανατίναζαν τις εγκαταστάσεις και εφόσον βέβαια απελευθέρωναν τους αιχμαλώτους. Και ενώ οι διαβουλεύσεις συνεχίζονταν, ξαφνικά εμφανίστηκε μια ομάδα τριάντα περίπου Γερμανών ποδηλατιστών, προερχόμενων από το εργοστάσιο ΚΟΠΗ -που μόλις είχε καταληφθεί από τον ΕΛΑΣ- οι οποίοι πυροβολώντας κατευθύνονταν από την οδό Αναπαύσεως προς την «Ηλεκτρική». Ο ΕΛΑΣ απάντησε στα πυρά και η συμπλοκή γενικεύτηκε. Οι ποδηλατιστές (…) αναγκάστηκαν να αποδεχθούν τους όρους του ΕΛΑΣ και να ελευθερώσουν τους εργαζόμενους, ώστε να αποχωρήσουν οι ίδιοι με ασφάλεια (…).
    Περισσότερα:Η μάχη της Ηλεκτρικής.

  • Θήβα 16/10/1944 Ο ΕΛΑΣ απελευθερώνει την Θήβα.


  • Λαμία 19/10/1944 Ο ΕΛΑΣ απελευθερώνει τη Λαμία. Ο ΕΛΑΣ απελευθερώνει τη Λαμία.

  • Αθήνα 3/12/1944 Η ΜΑΤΩΜΕΝΗ ΚΥΡΙΑΚΗ Ενάντια στην απόφαση για διάλυση του ΕΛΑΣ, με κάλεσμα του ΕΑΜ ο λαός της Αθήνας και του Πειραιά, κατεβαίνει σε συλλαλητήριο. Η αστυνομία τού Έβερτ (2.500 άνδρες στην Αθήνα) ανοίγει πυρ (αργότερα θα ειπωθεί ότι τα πρώτα πυρά έπεσαν από βρετανούς, από τα μπαλκόνια της Μεγάλης Βρετανίας), παρ' ότι οι διαδηλωτές είναι άοπλοι. Πέφτουν 28 νεκροί και 140 τραυματίες. Το Α' Σώμα Στρατού του ΕΛΑΣ εκδίδει διαταγή επιχειρήσεων. Την επομένη θα κινηθεί για τον αφοπλισμό των αστυνομικών τμημάτων και της χωροφυλακής αλλά θα αποφύγει να συμπλακεί με βρετανούς για να μη προκαλέσει.
    Περισσότερα:Η ΜΑΤΩΜΕΝΗ ΚΥΡΙΑΚΗ.

  • Φιλοθέη 4/12/1944 Το δεύτερο σύνταγμα της 2ης μεραρχίας τού ΕΛΑΣ αιφνιδιάζεται από βρετανικές δυνάμεις και αφοπλίζεται στην Φιλοθέη. Άλλες δυνάμεις του ΕΛΑΣ επιτίθενται και καταλαμβάνουν πολλά αστυνομικά τμήματα σε Αθήνα και Πειραιά ενώ χτυπούν με επιτυχία και τις θέσεις που κατέχει η οργάνωση Χ στο Θησείο. Βρετανικές δυνάμεις αρχίζουν να αποβιβάζονται στον Πειραιά.
    Περισσότερα:Καπετάν Νικηφόρος.

  • Αθήνα 4/12/1944 ΤΑ ΔΕΚΕΜΒΡΙΑΝΑ. Αρχίζει η ένοπλη επέμβαση του εγγλέζικου ιμπεριαλισμού. Η κηδεία – συλλαλητήριο των νεκρών της προηγούμενης μέρας, δέχεται νέα δολοφονική επίθεση από συμμορίες δοσίλογων και Χίτες. Άλλοι 100 νεκροί στους δρόμους της Αθήνας. Ο Σκόμπυ κηρύσσει στρατιωτικό νόμο και επιτίθεται στις δυνάμεις του ΕΛΑΣ στην Αθήνα.
    Περισσότερα:ΤΑ ΔΕΚΕΜΒΡΙΑΝΑ.

  • Μακρυγιάννη 6/12/1944 Οι μάχες σε Αθήνα και Πειραιά. Η Μάχη του Μακρυγιάννη ήταν σύγκρουση μεταξύ της Χωροφυλακής και του ΕΛΑΣ που ξεκίνησε στις 6 Δεκεμβρίου 1944 τις πρώτες ημέρες των Δεκεμβριανών. Τα ξημερώματα της 6ης Δεκεμβρίου εκδηλώνεται μεγάλη επίθεση από το 1ο Σύνταγμα ΕΛΑΣ. Η πρώτη επίθεση εκδηλώνεται στο 7ο φυλάκιο που ήταν τοποθετημένο σε πολυκατοικία της διασταύρωσης των οδών Μακρυγιάννη και Χατζηχρήστου. Το Αγγλικό πυροβολικό, που βρισκόταν στην Ακρόπολη υποστήριζε την Χωροφυλακή με πυρά πυροβολικού. Σύμφωνα με την μαρτυρία του Ορέστη Μακρή, στελέχους του ΕΛΑΣ, οι Χωροφύλακες απ’ την πρώτη κιόλας επαφή, διαπιστώσαμε, ότι όχι μόνο δεν αιφνιδιάσαμε τον εχθρό, αλλά αντίθετα τον βρήκαμε να μας περιμένει, καλά οργανωμένος σ’ ολόκληρο σύστημα οχυρών γύρω απ' τους στρατώνες.[14] Μετά από μάχη που ακολούθησε μεταξύ του 7ου φυλακίου και του ΕΛΑΣ, οι συλληφθέντες αξιωματικοί και χωροφύλακες ανακρίθηκαν και εκτελέστηκαν. Η 6η Δεκεμβρίου υπήρξε η χειρότερη μέρα για τις κυβερνητικές δυνάμεις κατά τη διάρκεια των Δεκεμβριανών, καθώς οι δυνάμεις του ΕΛΑΣ κατέλαβαν το κτήριο της Ειδικής Ασφάλειας, το κτήριο της Υποδιοίκησης Χωροφυλακής, το κτήριο της Διοίκησης Χωροφυλακής Στερεάς Ελλάδας και το κτήριο της Ανωτέρας Διοίκησης Χωροφυλακής, ενώ έθεσαν υπό σφιχτή πολιορκία το κτήριο του Αρχηγείου της Χωροφυλακής, εγκλωβίζοντας σε αυτό και τον Αρχηγό της Χωροφυλακής, Συνταγματάρχη Παπαργύρη και μέχρι το βράδυ είχαν καταλάβει τα 19 από τα 24 αστυνομικά τμήματα της Αθήνας. Το μεσημέρι τα επιτιθέμενα τμήματα του ΕΛΑΣ μετά από μεγάλες απώλειες επιστρέφουν στη γραμμή εξορμήσεως που οριζόταν από τις οδούς Καρυάτιδων - Μισαραλιώτου. Στις 15 Δεκέμβρη, οι χωροφύλακες, που ήταν στο παλιό Α’ Σώμα Στρατού, μαζί με τους έγκλειστους στου Μακρυγιάννη, εκτελούν επίθεση εκτός του στρατοπέδου. Τους συνοδεύουν ελαφρές δυνάμεις Άγγλων με προκάλυψη 15 αρμάτων Σέρμαν, υποστήριξη αεροπλάνων, των όλμων και των πολυβόλων της Ακρόπολης. Επιχειρούν ισχυρή αντεπίθεση από την κεντρική πύλη και τη Διονυσίου Αρεοπαγίτου, ενάντια στο 3ο τάγμα ΕΛΑΣ και τα τμήματα του τάγματος της Κορίνθου, στην ανατολική πλευρά των στρατώνων. Παρά τις προσπάθειες των ΕΛΑΣιτών όμως, την 18η Δεκεμβρίου η πολιορκία του συγκροτήματος του Συντάγματος Μακρυγιάννη έληξε. Σημαντικό μέρος της δύναμης του Συντάγματος, σε συνεργασία με βρετανικές δυνάμεις, συμμετείχε στην απώθηση των δυνάμεων του ΕΛΑΣ πέρα από τον Αρδηττό και τη Λεωφόρο Συγγρού, έως και την περιοχή του Φαλήρου. Σε αντίστοιχες επιχειρήσεις συμμετείχε και την 19η Δεκεμβρίου, ανακαταλαμβάνοντας τις συνοικίες του Κουκακίου και του Γαμβέττα και απειλώντας τις δυνάμεις του ΕΛΑΣ που δρούσαν στην ανατολική πλευρά της Λεωφόρου Συγγρού.
    Περισσότερα:Οι μάχες σε Αθήνα και Πειραιά.

  • Κεραμιδάκι 26-27/12/1944 Άνδρες του 24ου Συντάγματος του ΕΛΑΣ, αποβιβάζονται στο Κεραμιδάκι με αποστολή την εκκαθάριση της Λευκάδας από τον ΕΔΕΣ και τους ταγματασφαλίτες (600 άτομα περίπου με πλήρη οπλισμό)
    Περισσότερα:Η απελευθέρωση της Λευκάδας.

  • Λευκάδα 28/12/1944-5/1/1945 Η απελευθέρωση της Λευκάδας (από το 24ο Σύνταγμα του ΕΛΑΣ) και η εκκαθάριση του νησιού από τους ταγματασφαλίτες.
    Περισσότερα:Η απελευθέρωση της Λευκάδας.

  • Αθήνα 5/1/1945 Σταματά ο ένοπλος αγώνας ενάντια στην επέμβαση του εγγλέζικου ιμπεριαλισμού (Δεκεμβριανά)Με απόφαση της Κ.Ε. του ΕΛΑΣ συμπτύσσονται τα ένοπλα τμήματα σε θέσεις γύρω από την Αθήνα. Στις μάχες απέναντι στις υπέρτερες δυνάμεις των Άγγλων ιμπεριαλιστών το δίκιο του ελληνικού λαού τίμησαν με την ζωή τους 5.200 αγωνιστές μεταξύ των οποίων 1.000 ΕΛΑΣίτες.


  • ΣΤΕΦΑΝΟΣ ΣΑΡΑΦΗΣ Ο εκλεκτός αξιωματικός του ελληνικού στρατού Στέφανος Σαράφης, προσχωρεί στον ΕΛΑΣ.
    Περισσότερα:Στέφανος Σαράφης.



Αν σας άρεσε το άρθρο, μπορείτε να το διαδώσετε

ή να το εκτυπώσετε (Εκτύπωση)

Υποστηρίξτε την σελίδα μας στο Facebook
κάνοντας "κλικ" στον παρακάτω σύνδεσμο, ευχαριστούμε.



ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΗΣΤΕ ΜΑΖΙ ΜΑΣ
Στείλτε ιδέες, προτάσεις, κριτικές για τον ιστότοπό μας.


© Copyright 2017 Εθνική Αντίσταση - ΔΣΕ - All Rights Reserved